Porcja wzruszeń na wieczór, cudowna opowieść, która skradła mi serducho. Zaciekawiła mnie od pierwszej do ostatniej strony, koszmar wojny przeplatający się z miłością, zazdrością i walką o kolejny dzień. Nie jest długa, więc można przeznaczyć ją na jeden wieczór.

Porcja wzruszeń na wieczór, cudowna opowieść, która skradła mi serducho. Zaciekawiła mnie od pierwszej do ostatniej strony, koszmar wojny przeplatający się z miłością, zazdrością i walką o kolejny dzień. Nie jest długa, więc można przeznaczyć ją na jeden wieczór.

KTO POZWOLIŁ NA WYDANIE TEGO ?
Dawno nie czytałam gorszej książki. Początkowo ta historia jest skopiowana od "Stulecia Winnych " A. Grabowskiej. Dosłownie wszystko , nazwy miejscowości, imiona głównych bohaterów, bliźniaczki zakochane w jednym chłopaku czy nawet aresztowanie przez Niemców.
Zero rozwinięcia rozdziałów , autorka nie potrafiła rozwinąć sytuacji czy danej historii bo ta działa się tak szybko i bez uczuciowo że miałam wrażenie że ktoś robi sobie po prostu żarty wydając to. Więcej rozwinięcia mają ludowe opowiadania i legendy niż " "Grzesznicy" Marii Kocot. Mam nadzieje ze szybko nie przyjdzie mi czytać czegoś podobnego , jak ta książka.

KTO POZWOLIŁ NA WYDANIE TEGO ?
Dawno nie czytałam gorszej książki. Początkowo ta historia jest skopiowana od "Stulecia Winnych " A. Grabowskiej. Dosłownie wszystko , nazwy miejscowości, imiona głównych bohaterów, bliźniaczki zakochane w jednym chłopaku czy nawet aresztowanie przez Niemców.
Zero rozwinięcia rozdziałów , autorka nie potrafiła rozwinąć sytuacji czy danej...

"Grzesznicy" to książka, która wciąga czytelnika od pierwszych stron i nie pozwala mu się oderwać aż do końca. Fabuła, osadzona w okolicach Brwinowa lat 30. XX wieku, jest zaskakująco świeża i oryginalna, mimo iż temat wojny i jej konsekwencji był poruszany w literaturze wielokrotnie. To jednak nie tylko opowieść o miłości, zazdrości i poświęceniu, ale także głęboka refleksja nad ludzkim losem i wartościami, które kształtują nasze życie. Autorka w mistrzowski sposób przedstawia dwa portrety sióstr, które w skomplikowanych okolicznościach próbują odnaleźć swoje miejsce w świecie. Pośród chaosu wojennego każda z nich stawia czoła swoim lękom, pragnieniom i wyborom, które mogą przesądzić o ich przyszłości.

"Grzesznicy" to książka, która wciąga czytelnika od pierwszych stron i nie pozwala mu się oderwać aż do końca. Fabuła, osadzona w okolicach Brwinowa lat 30. XX wieku, jest zaskakująco świeża i oryginalna, mimo iż temat wojny i jej konsekwencji był poruszany w literaturze wielokrotnie. To jednak nie tylko opowieść o miłości, zazdrości i poświęceniu, ale także głęboka...

Ilość błędów w tekście odbiera przyjemność czytania.

Ilość błędów w tekście odbiera przyjemność czytania.

Porywająca i zaskakująca opowieść, której tło stanowi zawiłe, mroczne, ale jednocześnie fascynujące oblicze lat 30. XX w. i czasów II wojny światowej. Autorka wyśmienicie splata ze sobą losy bohaterów, które raz po raz zaskakują niespodziewanymi zwrotami akcji.
Bohaterki - siostry Mania i Helena - są ukazane z wielką troską o detale, które sprawiają, że czujemy się z nimi związani od samego początku. Ich skomplikowane relacje, pełne miłości, zazdrości i zdrady, stanowią serce tej historii. Autorka z niesamowitą wnikliwością i precyzją oddaje atmosferę czasów, w których żyły jej bohaterki, dzięki czemu czytelnik czuje się przeniesiony do tamtych lat. To nie tylko powieść historyczna, ale też dramat obyczajowy i miłosny, którego akcja toczy się na tle jednego z najcięższych okresów w historii Polski.
Historia Heleny, która trafia do Lebensborn, porusza do głębi, pokazuje skomplikowane relacje między ofiarami a oprawcami, a przede wszystkim ludzką tragedię wynikającą z zderzenia z okrutnym, nazistowskim systemem.
Opowieść o miłości, która rodzi się w najbardziej nieoczekiwanych okolicznościach i miejscach, jest poruszająca. Miłość Heleny i Hansa, który pomimo ubrania wroga, okazuje się być szlachetnym człowiekiem, przypomina nam, że nawet w najciemniejszych czasach, miłość może znaleźć drogę do serca człowieka.
Książka ta jest wyjątkowo emocjonalna i pełna napięcia, co sprawia, że czytelnik nie jest w stanie się od niej oderwać.
Zakończenie powieści pozostawia wiele pytań i daje pole do dalszych spekulacji.

Porywająca i zaskakująca opowieść, której tło stanowi zawiłe, mroczne, ale jednocześnie fascynujące oblicze lat 30. XX w. i czasów II wojny światowej. Autorka wyśmienicie splata ze sobą losy bohaterów, które raz po raz zaskakują niespodziewanymi zwrotami akcji.
Bohaterki - siostry Mania i Helena - są ukazane z wielką troską o detale, które sprawiają, że czujemy się z nimi...

Niekiedy zdawało mi się, że czytam "Stulecie winnych", nawet imiona się zgadzały... Nie jestem żadnym znawcą historii, ale nawet mi nie zgadzało się prawdopodobieństwo wystąpienia pewnych zdarzeń podczas wojny. A i moja sympatia do głównej bohaterki również niewielka. Zaniechałam czytania po połowie książki.

Niekiedy zdawało mi się, że czytam "Stulecie winnych", nawet imiona się zgadzały... Nie jestem żadnym znawcą historii, ale nawet mi nie zgadzało się prawdopodobieństwo wystąpienia pewnych zdarzeń podczas wojny. A i moja sympatia do głównej bohaterki również niewielka. Zaniechałam czytania po połowie książki.

Bohaterka jest nieodgadniona, można jej nie lubić, można kochać, ale na pewno nie da się o niej zapomnieć. Książka daje do myślenia. W pewnych miejscach niedopowiedziana umożliwia stworzyć przestrzeń na własne interpretacje. Warto przeczytać

Bohaterka jest nieodgadniona, można jej nie lubić, można kochać, ale na pewno nie da się o niej zapomnieć. Książka daje do myślenia. W pewnych miejscach niedopowiedziana umożliwia stworzyć przestrzeń na własne interpretacje. Warto przeczytać

Książka na jeden wieczór. Zdarzyło mi się czytać, takie króciutkie tytuły ale były one dużo lepsze niż ten. Okres czasu, jaki został przedstawiony w tym przypadku, swobodnie starczyłby na konkretną powieść, tymczasem wszystko jest opisane krótko, z dużymi przeskokami. Do tego "miłość" głównych bohaterów? Dla mnie ich relacja jest niesamowicie płytka, po dwóch spotkaniach Helena zdała sobie sprawę że kocha Hansa i chodziła z radością z nim sypiać? Polka, która na własnej skórze doświadczyła okrucieństwa niemców, zakochała się w naziście, który wydawał rozkazy zabijania innych z zemsty i jak sam powiedział "robił to z przyjemnością"?? Nie mówię, że taka relacja nie była by możliwa, ale sposób w jaki ją tu przedstawiono jest bardzo płytki. Na koniec jeszcze dodam takie moje odczucie: na początku uśmiechnął się do niej Krużański, zrobiły jej się miękkie nogi, później Staszek - to samo. W obliczu śmierci wypięła się na ich wielką miłość i zostawiła go w lesie. Następnie spotkała Hansa - pomógł jej i już "pyk" zakochana. Potem jednak postanowiła być ze Staszkiem, po jakimś czasie odnalazła swojego Niemca, wykrzyczała mu miłość i.... Dalej była ze Staszkiem mimo, że wiedziała że on chce go stracić???? Jakaś taka kochliwa ta główna postać. Generalnie książka na jeden raz, ale i to dla mnie była rozczarowaniem.

Książka na jeden wieczór. Zdarzyło mi się czytać, takie króciutkie tytuły ale były one dużo lepsze niż ten. Okres czasu, jaki został przedstawiony w tym przypadku, swobodnie starczyłby na konkretną powieść, tymczasem wszystko jest opisane krótko, z dużymi przeskokami. Do tego "miłość" głównych bohaterów? Dla mnie ich relacja jest niesamowicie płytka, po dwóch spotkaniach...

Bardzo mi się podobała, szybko się czyta i bohaterowie ciągle zaskakują. Nie ma nikogo krystalicznie dobrego ale tez nie ma złych. To sytuacja kształtuje ludzi, do końca nie wiadomo na co kogo stać. Warto przeczytać. Ten kto lubi książki o historii powinien zapoznać się z książką.

Bardzo mi się podobała, szybko się czyta i bohaterowie ciągle zaskakują. Nie ma nikogo krystalicznie dobrego ale tez nie ma złych. To sytuacja kształtuje ludzi, do końca nie wiadomo na co kogo stać. Warto przeczytać. Ten kto lubi książki o historii powinien zapoznać się z książką.

,,-A ty, Anno? Jak tam twoja dusza?
(…)..ona stale przychodzi. Czai się gdzieś w ciemnościach, w zakamarkach...” Cytat ze str. 108.
Ciekawa, wpadająca w pamięć powieść o tragicznych kolejach historii. Wojna weryfikuje ludzkie postawy, wartości i miłość. Nic nie jest jak dawniej. Książka obfituje w głębokie przemyślenia o ludzkiej naturze i zawiłościach psychiki. Pokazuje, że najgorsze rany fundują nam najbliższe osoby, a Niemiec nie oznaczał od razu wroga. Momentami oszczędna w słowach książka, daje czytelnikowi przestrzeń do własnych interpretacji i rozważań. Ile może znieść człowiek? A może tortury i upokorzenia dają mu jeszcze większą siłę? Główna bohaterka powstaje niczym Feliks z popiołów i kroczy dalej. Czy jednak jest dalej tą dawną kobietą? A może jednak jakaś jej część umierała po kawałku razem z tragicznymi wydarzeniami, które były jej udziałem? Czy da się tak dalej żyć? Tylko czym jest życie bez ukochanej osoby?
Warto przeczytać. Gorąco polecam.

,,-A ty, Anno? Jak tam twoja dusza?
(…)..ona stale przychodzi. Czai się gdzieś w ciemnościach, w zakamarkach...” Cytat ze str. 108.
Ciekawa, wpadająca w pamięć powieść o tragicznych kolejach historii. Wojna weryfikuje ludzkie postawy, wartości i miłość. Nic nie jest jak dawniej. Książka obfituje w głębokie przemyślenia o ludzkiej naturze i zawiłościach psychiki. Pokazuje,...