Cudowna książka dla najmłodszych

Cudowna książka dla najmłodszych

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Warszawa. Dwójka 12-letnich dzieciaków. I paleta legendarnych osobistości. To musiało się udać!

Katarzyna Rygiel stworzyła książkę, w której zakochają się nie tylko najmłodsi.
W „Strażniku klejnotu” zetkniemy się z problemami już nie dzieci, a jeszcze nie nastolatków, poczuciem wyobcowania, odrzucenia, pragnieniem przynależności i przyjaźni. Te uczucia stanowią ważną część przedstawionej historii. I prawdziwych dzieciaków. Myślę, że sporo osób odnalazłoby samych siebie pomiędzy tymi stronami, czy to po jednej, czy po drugiej stronie barykady.

Z drugiej strony… Może macie ochotę cofnąć się w czasie? Zjeść kolację z królem Zygmuntem III Wazą, posłuchać koncertu Chopina na żywo, towarzyszyć fotoreporterowi powstania warszawskiego, porozmawiać z Julianem Różyckim? Wiecie w ogóle kim był ten szanowny jegomość? Ja mieszkam już ładnych parę lat w stolicy i dopieram poznałam ten fragment historii miasta. Historii niesamowicie fascynującej! Barwnej! Żywej!

A jeśli nie skusiły Was ani uczucia i emocje, ani lekcje historii w tej historii, to może macie ochotę zagłębić się w legendę o naszej własnej, warszawskiej syrence? Albo poznać pewne stworzonko o niesamowitym spojrzeniu? I piórami. I łuskami. I…

Jeśli nie macie jeszcze prezentu nie tylko dla tych troszkę młodszych, ale i dla samych siebie, to z całego serca polecam „Strażnika klejnotu”. Jest cudowną i niesamowicie wciągającą powieścią. Nie sądziłam, że historia Warszawy poprzetykana legendami, w której głównymi bohaterami są dzieci, może być tak fascynująca. A jednak.

Warszawa. Dwójka 12-letnich dzieciaków. I paleta legendarnych osobistości. To musiało się udać!

Katarzyna Rygiel stworzyła książkę, w której zakochają się nie tylko najmłodsi.
W „Strażniku klejnotu” zetkniemy się z problemami już nie dzieci, a jeszcze nie nastolatków, poczuciem wyobcowania, odrzucenia, pragnieniem przynależności i przyjaźni. Te uczucia stanowią ważną część...

Ja wiem, będą ochy i achy, ale co mam poradzić. Zdarzają się i takie książki, do których z jakiegoś powodu nie chce się zasiąść. A kiedy już się zasiądzie – nie można się oderwać. Nazywamy je książkami z mocą i z pełną odpowiedzialnością stwierdzam, że „Strażnik Klejnotu” to właśnie taka książka. Wciągająca, intrygująca, po prostu fantastyczna. Uczy wrażliwości na drugiego człowieka i jest wspaniałym, jedynym w swoim rodzaju przewodnikiem historycznym po Warszawie. Bo to właśnie Warszawa jest miejscem akcji. Czyta się jednym tchem, a po przeczytaniu ma się świadomość, że lektura coś zmieniła także w naszym życiu. Po prostu magia.
Pomysł na fabułę nie jest zbyt skomplikowany: dwoje nastolatków ma za karę napisać pracę z języka polskiego dotyczącą Chopina, a kiedy spotykają się w muzeum artysty – działaniem wyższych sił przenoszą się w czasie. Banalne, prawda? Jednak już od pierwszych stron okazuje się, że uczucie banalności jest złudne: nastoletni Ula i Felek to prawdziwi wrogowie. Chodzą do tej samej klasy, jednak różni ich dosłownie wszystko. Felek jest spokojny i mądry; wiedza z łatwością wchodzi mu do głowy, a swoją mądrość traktuje jako coś oczywistego, dlatego nie jest lubiany wśród rówieśników. W obronie przed złośliwościami, chłopiec izoluje się coraz bardziej. Ula natomiast bryluje w towarzystwie i chociaż ciągle widać ją z nieodłącznymi słuchawkami na uszach zatopioną w świecie muzyki świetnie wpasowuje się w klasową społeczność. Szykanowanie Kosmity (tak właśnie wszyscy nazywają Felka) wychodzi jej najlepiej, a psikusy, które mu robi budzą powszechną wesołość i zyskują jej popularności. Dziewczynka jest przekonana, że znęcanie się nad spokojnym kolegą i wytykanie jego inności to najlepsza zabawa na świecie. Jednak Feliks jest innego zdania.
Dlatego kiedy przypadek (a może nie?) sprawia, że zostają ze sobą złączeni i muszą współpracować – żadne z nich nie jest tym zachwycone. Podróż w czasie, skoki po Warszawie z różnych epok, wspólne kombinowanie, jak wrócić do domu, aż wreszcie ochrona tajemniczego klejnotu, z którego mocy nie zdają sobie sprawy – wszystko to sprawia, że zwykły pomysł na zwykłą książkę staje się czymś fascynującym i nieprawdopodobnym. Dzieci stopniowo zbliżają się do siebie, a wspólne przeżycia i emocje zmieniają ich wzajemny stosunek.
Poznają osobiście historię stolicy, mniej znaną legendę o warszawskiej syrence, spotykają króla Zygmunta III Wazę, założyciela słynnego bazaru – Juliana Różyckiego, znajdą się w pracowni malarskiej Aleksandra Gierymskiego i zobaczą jak powstaje jego słynny obraz zatytułowany „Pomaranczarka”, spotkają nieustraszonego fotoreportera powstania warszawskiego - Krisa Brauna, staną się słuchaczami koncertu Chopina i powiernikami Konstancji Gładkowskiej, jego ukochanej. Zwiedzą pracownię królewskiego alchemika i przekonają się, jak ważne było w ówczesnym czasie poszukiwanie kamienia filozoficznego. Do tego każdej odwiedzanej przez dzieci epoce towarzyszy specyficzna moda (którą odczują na własnej skórze) i charakterystyczny język. Nie zawsze będzie wesoło i kolorowo, zwłaszcza gdy na głowy poleją się nieczystości. Będzie groźnie, niesamowicie, emocjonująco i bardzo, bardzo ciekawie. Znajdzie się także negatywna postać podejrzewająca dzieci o manipulowanie czasem i nade wszystko pragnąca nieśmiertelności. Perfekcyjna kreacja bohaterów i ich stopniowe dojrzewanie, współpraca i odkrywanie własnych marzeń i pragnień. Uwalnianie się od strachu przed szczerością i powolne zbliżanie się do siebie to nic innego, jak narodziny prawdziwej przyjaźni. Do tego jedyny w swoim rodzaju klimat Warszawy i postać dziadka Jana, varsavianisty z krwi i kości, który przekaże wnukowi całą swoją miłość i wiedzę o rodzinnym mieście. Tej pozycji nie można ominąć. Po prostu nie można.
Książka wydana przez Wydawnictwo Dwukropek to istna kopalnia wiedzy o Warszawie, którą po przeczytaniu aż chce się poznać „od środka”. Dopracowana w każdym szczególe i pod każdym względem. Idealna. Perfekcyjna. Bez wad. Wspaniale się prezentuje: jest pokaźnej grubości i ma twardą, elegancką okładkę. Podzielona na rozdziały, przez które się płynie. Prawdziwy literacki historyczno-przygodowy z domieszką fantastyki majstersztyk. Polecamy ogromnie, zwłaszcza dla starszych czytelników, takich 12+.

Ja wiem, będą ochy i achy, ale co mam poradzić. Zdarzają się i takie książki, do których z jakiegoś powodu nie chce się zasiąść. A kiedy już się zasiądzie – nie można się oderwać. Nazywamy je książkami z mocą i z pełną odpowiedzialnością stwierdzam, że „Strażnik Klejnotu” to właśnie taka książka. Wciągająca, intrygująca, po prostu fantastyczna. Uczy wrażliwości na drugiego...

Fenomenalna!
Świetnie napisana!
Wartościowa!

Powyższe wykrzykniki dotyczą historyczno-przygodowej książki Katarzyny Rygiel
"Strażnik Klejnotu".

Początek niby zwyczajny, ale natychmiast przykuł moją uwagę.
Dwójka nielubiących się 12-latków z jednej klasy
dostaje wspólne karne zadanie od polonistki:
podczas Nocy Muzeów mają napisać wywiad z Chopinem.

Dziwny, wyalienowany, "drewniany" kujon Feliks
i próbująca go sprowokować, dokuczająca mu Ula
wybierają się więc do Muzeum Chopina, a tam nieoczekiwanie... przenoszą w czasie.
A potem skaczą po przeszłości to tu, to tam,
próbując dociec, o co w tym wszystkich chodzi
i jak wrócić do domu, do teraźniejszości.

Wręcz namacalnie poznają historię Warszawy, noszą ówczesne stroje, słyszą ówczesny język.
Spotykają króla Zygmunta III Wazę, fotoreportera powstania warszawskiego Krisa Sylwestra Brauna,
założyciela słynnego bazaru - Juliana Różyckiego, a także... bohaterów warszawskich legend.
Wysłuchują koncertu Fryderyka Chopina, odwiedzają pracownię malarską Aleksandra Gierymskiego
oraz pracownie królewskiego alchemika i królewskiego ludwisarza.
Przeżywają bombardowanie i... siuśki wylewane z okna na bruk.
Zdobywają wiedzę o przeszłości bliższej i dalszej.
Dowiadują się m.in. o pogoni za kamieniem filozoficznym i nieśmiertelnością,
ale także o wywoływaniu zdjęć z fotograficznej kliszy.
No i zbliżają się do siebie.

"Pokojowcy, lokaje, odźwierni, srebrowi, palacze - wyliczała Frau Urszula - mistrzowie i czeladź kuchenna,
świecznicy, co ciemność z komnat precz przeganiają, że nie wspomnę o sekretarzach, lekarzach, aptekarzach,
szafarzu, któren opatrzenia zamku we wszystko, co niezbędne, pilnuje, podległym mu spiżarnym i dwóm piwnicznym.
Do tego dolicz waćpanna namietnika szyjącego baldachimy ponad łoża, kilku krawców i szewców, haftarza
i pasamonika od zdobienia strojów, bieretarza ubierającego królewskie głowy, łaziebnika, golibrody
i segetarza noszącego jaśnie pana w lektyce, gdy ów niezdrów lub wczasu zaznać pragnie.
A i to jeszcze nie będą wszytcy. Jest przecie i biały dwór, dwórki, towarzyszki królowej,
moje podopieczne - dodała z dumą Urszula Meyerin. - Imaginuj sobie, co się tu dzieje za dnia.
Nie ma gdzie szpilki wetknąć, choć w zamku pewnikiem kilkadziesiąt pokoi naliczysz... Dobre pół setki,
a może więcej."


W podróży przez czas nastolatkom towarzyszy czarny dorosły charakter,
podejrzewający dzieci o panowanie nad czasem, pragnący nieśmiertelności.

Tajemnice przeszłości, intryga, niepewność, niespodzianki, zwroty akcji,
przygody, niebezpieczeństwa, strach i inne emocje,
a także przemyślenia o ludziach i priorytetach.
Wszystko podane lekko i w odpowiednich dawkach.

"- Pokaż mi człowieka, który docenia to, co ma, i jest zadowolony ze swojego życia.
Ludzie ciągle za czymś gonią, chcą więcej, lepiej, inaczej... Nie byłem wyjątkiem."


Czytałam z wielką przyjemnością i rosnącą ciekawością!
"Strażnik Klejnotu" to dzieło idealne!
Na pewno wzbogaciłyby je mapki Warszawy
z odwiedzanych przez Ulę i Felka czasów.

Polecam całym sercem (i głową) :-)


https://bajdocja.blogspot.com/2021/06/straznik-klejnotu.html

Fenomenalna!
Świetnie napisana!
Wartościowa!

Powyższe wykrzykniki dotyczą historyczno-przygodowej książki Katarzyny Rygiel
"Strażnik Klejnotu".

Początek niby zwyczajny, ale natychmiast przykuł moją uwagę.
Dwójka nielubiących się 12-latków z jednej klasy
dostaje wspólne karne zadanie od polonistki:
podczas Nocy Muzeów mają napisać wywiad z Chopinem.

Dziwny, wyalienowany,...