Po wydarzeniach dziejących się w tomie 813, Arsene zostaje uznany za zmarłego. Akcja zaczyna się od śmierci Morningtona, a dokładniej jego spadku, który odziedziczyć ma rodzina oraz jego przyjaciel don Luis Perenna. Oczywiście jak się domyślacie, ktoś chce pozbyć się spadkobierców, aby wziąć dla siebie 400 mln franków, a kiedy odkrywa ten spisek inspektor to zostaje otruty.

W tej części nie ma aż tylu bohaterów, którzy wprowadzają chaos i myślę, że jest to chyba najlepsza część! Co za intryga! Jak na to, że historia powstała przed I wojną Światową, to jestem pod wrażeniem. Bardzo mi to przypominało styl angielskiego „Sherlocka Holmesa”. Książka, a dokładniej główny oponent został bardzo dobrze, etapowo nakreślony. Jedynie co to uważam, że Leblanc trochę przesadził z „osiągnięciami Lupina”. Co mam na myśli?

Miałam wrażenie że Lupin sobie mówi- tyle rzeczy zrobiłem, tu zwyciężyłem, tu podbiłem, a potem się obudziłem . To był dobry sen 😁 Fantazja już poniosła autora. Nie jest to dokument, a fikcja wiec można przymrużyć oko 😉

Pomimo dużo zwrotów akcji (które mi się podobały) i fantazji w kreacji Lupina, tą część bardzo dobrze się czyta, nie wiemy do końca, kto tak naprawdę jest winny zbrodni. A Lupin pomimo lekkomyślności, zawsze ma asy w rekawie. Ponadto zakończenie jest ekscytujące- cały czas byłam w napięciu i myślałam - No ludzie jak to się skończy!

Wiecie, że główny wróg przypominał mi Jokera? Pod względem tego, jak się zachowywał i co robił (szczególnie to słychać w audiobooku). Także, musicie się przekonać, czy mam racje.

Po wydarzeniach dziejących się w tomie 813, Arsene zostaje uznany za zmarłego. Akcja zaczyna się od śmierci Morningtona, a dokładniej jego spadku, który odziedziczyć ma rodzina oraz jego przyjaciel don Luis Perenna. Oczywiście jak się domyślacie, ktoś chce pozbyć się spadkobierców, aby wziąć dla siebie 400 mln franków, a kiedy odkrywa ten spisek inspektor to zostaje...

Cóż to była za książka! Trudno się było oderwać. Masa nieprawdopodobnych zdarzeń i zwrotów akcji - ale to jest właśnie to, co czyni książki o Arsenie Lupinie takimi wspaniałymi :D Mi się podoba.

Cóż to była za książka! Trudno się było oderwać. Masa nieprawdopodobnych zdarzeń i zwrotów akcji - ale to jest właśnie to, co czyni książki o Arsenie Lupinie takimi wspaniałymi :D Mi się podoba.

Jeśli chodzi o cykl z Arsene Lupin to topowa powieść z niezwykle skomplikowaną intrygą.

Jeśli chodzi o cykl z Arsene Lupin to topowa powieść z niezwykle skomplikowaną intrygą.

Dobrze jest dobrze robią, pozdrawiam całą legnicę. BTW dobra do spania

Dobrze jest dobrze robią, pozdrawiam całą legnicę. BTW dobra do spania

Moja recenzja dotyczy obydwu tomów, które przeczytałem w wersji elektronicznej.
Niewątpliwie wiele zwrotów akcji, zaś Leblanc stworzył prototyp jakże popularnego później i obecnie bohatera- ni to przestępcy, ni to filantropa, czy też detektywa, jednym słowem ówczesnego superbohatera, nawykłego do niezwykłych przygód, nonszalanckiego, gustującego w ukrywaniu własnej tożsamości, zjednującego sobie innych ludzi nie tylko z półświatka, wyręczającego policję w rozwiązywaniu zagadek kryminalnych, a przy tym dżentelmena w stosunku do kobiet, umiejącego sobie zjednać ich uwagę i serca. To właśnie Arseniusz Lupin!
Intryga ciekawa, przypomina nieco przygody Sherlocka Holmesa w kwestii budowania postaci antybohatera, sporo ciekawych anachronizmów sprawiających iż ta napisana 100 lat temu powieść "trąci myszką", nieco naiwna w warstwie psychologicznej, aczkolwiek dostarczająca sporo rozrywki, przyciągającą myśli i uwagę i nieszkodliwa dla nastolatków.

Moja recenzja dotyczy obydwu tomów, które przeczytałem w wersji elektronicznej.
Niewątpliwie wiele zwrotów akcji, zaś Leblanc stworzył prototyp jakże popularnego później i obecnie bohatera- ni to przestępcy, ni to filantropa, czy też detektywa, jednym słowem ówczesnego superbohatera, nawykłego do niezwykłych przygód, nonszalanckiego, gustującego w ukrywaniu własnej...

Faktycznie to co mówią a tej serii jest prawdą. Wciągające.

Faktycznie to co mówią a tej serii jest prawdą. Wciągające.

Nikt inny tak jak Maurice Le Blanc nie gmatwa intrygi, przy czym jest to gmatwanina niesamowita i kompletnie nieprawdopodobna. A jednocześnie żaden bohater nie jest tak nieznośnie naiwny jak Arsen Lupin. Ale ma to i swój urok. Taka bajka dla dzieci nieco starszych. Najważniejsze żeby nie brać tej fabuły na poważnie, bo inaczej czytać się tego nie da.

Nikt inny tak jak Maurice Le Blanc nie gmatwa intrygi, przy czym jest to gmatwanina niesamowita i kompletnie nieprawdopodobna. A jednocześnie żaden bohater nie jest tak nieznośnie naiwny jak Arsen Lupin. Ale ma to i swój urok. Taka bajka dla dzieci nieco starszych. Najważniejsze żeby nie brać tej fabuły na poważnie, bo inaczej czytać się tego nie da.

Fajna i ciekawa lektura. Czytałam będąc smarkatą, teraz sobie o niej przypomniałam i postanowiłam ją sobie odświeżyć. Nie ma strony, która by nudziła, cały czas coś się dzieje. Wyobraźnia Leblanca zdaje się nie mieć żadnych ograniczeń, dzięki czemu człek nie może się oderwać.
Pod koniec jednak, tymi zwrotami akcji byłam z lekka już znużona - nachodziła mnie myśl, że autor troszkę przedobrzył, chcąc czytelnika zadziwić. Niemniej jednak historia ta jest intrygującą.
Zapomniałam już, że Arsene Lupin również daje radę a nie tylko, Holmes czy Herkules Poirot.

Fajna i ciekawa lektura. Czytałam będąc smarkatą, teraz sobie o niej przypomniałam i postanowiłam ją sobie odświeżyć. Nie ma strony, która by nudziła, cały czas coś się dzieje. Wyobraźnia Leblanca zdaje się nie mieć żadnych ograniczeń, dzięki czemu człek nie może się oderwać.
Pod koniec jednak, tymi zwrotami akcji byłam z lekka już znużona - nachodziła mnie myśl, że autor...

W życiu nie czytałam bardziej nieprawdopodobnej historii! To niesamowite, że człowiek jest w stanie napisać coś podobnego. "Zęby tygrysa" trzymają w napięciu praktycznie przez cały czas, nie pozwalając odetchnąć.
Coraz to nowsze fakty, coraz bardziej zaskakujące zwroty akcji. Wszystko tak zręcznie napisano i poprowadzono, by czytelnik dał się absolutnie i całkowicie porwać nurtowi wydarzeń oraz by musiał przyjąć bezspornie tok myślenia Luisa Perenny, od początku do końca. Wierzymy w każde jego słowo i myśl, traktujemy je jak niepodważalny aksjomat, stajemy bezwzględnie po jego stronie, zapatrzeni, oczarowani jego osobą, jakby zahipnotyzowani i bezsilni zarazem, w takim samym stopniu jak bohaterowie - nie mogąc się nawet w żaden sposób przed tym bronić.
I kiedy już przyjmujemy i uznajemy jedną wersję, wydawałoby się, zbyt logicznie uzasadnioną, by móc ją podważyć - pojawia się nowa, niwecząc wszystko, co zostało powiedziane, wywracając fakty do góry nogami. Ale mimo tego przyjmujemy ją. Trudno w to uwierzyć, ale czytając "Zęby tygrysa" autor właśnie niczym wprawny hipnotyzer robi z nami co chce: myślimy tak jak chce, gra na naszych emocjach, czujemy gdzieś wewnątrz oburzenie na samą myśl o tym, ale mimo to czytamy dalej... czyli robiąc znów dokładnie to, czego pragnie najbardziej. ;)
Zdaję sobie sprawę, że akcja utworu może okazać się zbyt zagmatwaną dla odbiorcy, a co za tym idzie - rozdrażni go i sprawi, że w ostatecznym rozrachunku nie wystawi jej dobrej oceny (na którą przecież zasługuje!). Sama zresztą wciągnięta bez reszty, trochę pogubiłam się w trakcie czytania (a wszystko przez tą palącą ciekawość!),ale nie przeszkadzało mi to zbytnio, bo ogólne rozeznanie w sytuacji w zupełności wystarcza, by brnąć dalej.

Oto dowód na to, że nie można być wobec tej książki obojętnym. Według mnie, książka fantastyczna. Rozumiem jednak, że można mieć różną opinię na jej temat, mamy zresztą do tego pełne prawo.
Dlatego tym bardziej zachęcam do wyrobienia własnej. ;)

W życiu nie czytałam bardziej nieprawdopodobnej historii! To niesamowite, że człowiek jest w stanie napisać coś podobnego. "Zęby tygrysa" trzymają w napięciu praktycznie przez cały czas, nie pozwalając odetchnąć.
Coraz to nowsze fakty, coraz bardziej zaskakujące zwroty akcji. Wszystko tak zręcznie napisano i poprowadzono, by czytelnik dał się absolutnie i całkowicie porwać...

Spodziewałem się czegoś więcej, ale w razie kryzysu może być.

Spodziewałem się czegoś więcej, ale w razie kryzysu może być.