Bardzo ciekawa książka, ukazująca, że od traum wczesnodziecięcych nie ma ucieczki, niezależnie od naszego statusu społecznego. Szczególnie po lekturze niezwykłych książek Gabora Mate „Same Piękne rzeczy” potwierdzają tylko prawdy tam zawarte.

Bardzo ciekawa książka, ukazująca, że od traum wczesnodziecięcych nie ma ucieczki, niezależnie od naszego statusu społecznego. Szczególnie po lekturze niezwykłych książek Gabora Mate „Same Piękne rzeczy” potwierdzają tylko prawdy tam zawarte.

Piękny pierwszy rozdział o śmierci brata i wiążącej ich miłości. Później ciut gorzej jednak ciekawa historia. Trochę za dużo dla mnie o polityce i o trampie.

Piękny pierwszy rozdział o śmierci brata i wiążącej ich miłości. Później ciut gorzej jednak ciekawa historia. Trochę za dużo dla mnie o polityce i o trampie.

Szokująca autobiografia Huntera, syna prezydenta USA Joe Bidena. Szokująca, bo opowiadająca o tragediach rodzinnych z jakimi musiał mierzyć się autor przez całe swoje życie. Historia ta wyraźnie pokazuje, że fakt bycia synem wpływowego polityka nie ma żadnego znaczenia w starciu z takimi problemami, jak śmierć bliskich, alkoholizm czy nieszczęśliwa miłość. A nawet i to nie przekreśla szans na doświadczanie tytułowych "samych pięknych rzeczy". Fascynująca autobiografia, którą czyta się jak dobrą powieść.

Szokująca autobiografia Huntera, syna prezydenta USA Joe Bidena. Szokująca, bo opowiadająca o tragediach rodzinnych z jakimi musiał mierzyć się autor przez całe swoje życie. Historia ta wyraźnie pokazuje, że fakt bycia synem wpływowego polityka nie ma żadnego znaczenia w starciu z takimi problemami, jak śmierć bliskich, alkoholizm czy nieszczęśliwa miłość. A nawet i to...

Wzruszająca, inspirująca, dobrze napisana. Z początku może wydawać się, że autor unika opisywania samego nałogu, zbywając go w ogólnikowych zdaniach, lecz w dalszej części książki dopuszcza czytelnika do tej części siebie i zagłębia się w swoją mroczną, szaloną przeszłość, przyznając, że ten powrót nie był wcale prosty. Jednak nie jest to przecież książka tylko o uzależnieniu!

Wzruszająca, inspirująca, dobrze napisana. Z początku może wydawać się, że autor unika opisywania samego nałogu, zbywając go w ogólnikowych zdaniach, lecz w dalszej części książki dopuszcza czytelnika do tej części siebie i zagłębia się w swoją mroczną, szaloną przeszłość, przyznając, że ten powrót nie był wcale prosty. Jednak nie jest to przecież książka tylko o uzależnieniu!

Czytało się bardzo ciekawie, fajna historia. Polecam.

Czytało się bardzo ciekawie, fajna historia. Polecam.

Ciekawa książka! Chwilami mega wciągająca, chwilami mniej wciągająca. Pokazuje przede wszystkim człowieka walczącego z nałogami. Syn obecnego prezydenta USA pokazuje odrobinę swego ojca ale pisze przede wszystkim o sobie. Amerykanie inaczej postrzegają świat niż my, uczucia i zabierają się za odbudowę swojego życia także w inny sposób. Inaczej przebiega u nich terapia wychodzenia z nałogu. Myślę, że czas z tą książką jest wartościowy. Jest tez wątek naszego rodaka :O) to też było dla mnie zaskakujące. Polecam jeśli ktoś lubi biografie.

Ciekawa książka! Chwilami mega wciągająca, chwilami mniej wciągająca. Pokazuje przede wszystkim człowieka walczącego z nałogami. Syn obecnego prezydenta USA pokazuje odrobinę swego ojca ale pisze przede wszystkim o sobie. Amerykanie inaczej postrzegają świat niż my, uczucia i zabierają się za odbudowę swojego życia także w inny sposób. Inaczej przebiega u nich terapia...

Bardzo dobra, liczę, że szczera i bardzo poruszająca książka.
Skąd tytuł? To może zastanawiać każdego, kto choć w przybliżeniu zna historię rodziny Bidenów. Nie zdradzę tego. Gwarantuję, iż będziecie zaskoczeni i to nie raz.
Zaskakuje bowiem tytuł, jego znaczenie w kontekście życia Bidenów, jako rodziny i samego Huntera Bidena. To mocno doświadczona, obolała, ale i niesamowita rodzina. Hunter Biden jest typowym przedstawicielem tej rodziny. Mocno doświadczony, wręcz przeczołgany przez życie, obolały, a teraz....sami się przekonacie.
Książka jest poruszająca. Szokuje ilość nieszczęścia, zła, trudnych doświadczeń, jakie spadły na Huntera, ale i na resztę jego rodziny. To szeroka, mocna opowieść o ucieczce, próbie odnalezienia siebie, swojego miejsca na ziemi i próbie ocalenia siebie i rodziny.
To także przepełniona smutkiem, mrokiem, ale i ogromem ciepła i miłości opowieść o ludziach, ich wzajemnych relacjach, sukcesach i porażkach.
Wszystko doprawione sinusoidą sukcesów i porażek walk Huntera z licznymi nałogami. Co istotne, Hunter nie usprawiedliwia siebie, nie tłumaczy, nie szokuje wręcz ekshibicjonizmem opowieści. Jest jak najdalszy od zaprezentowania tego, co pokazał Knausgard w swoich kuriozalnych dla mnie opowieściach Mojej walki. Hunter Biden po prostu opowiada. Ma to formę jakby rozmowy, opowieści kumplowi, przyjacielowi. Normalny tekst, bez udziwnień, bez dołowania, bez usprawiedliwiania. Czyta się doskonale.
To także przestroga dla innych, wskazówka, jak nie należy żyć, która drogą nie iść.
Bardzo dużo miejsca poświęcone jest także śmierci jego matki i ukochanego brata Beau.
Całość szczera, mocna i jakby wyciągnięta z wnętrza autora książki, Huntera Bidena. W trakcie lektury miałam wrażenie zaglądania wręcz do jego wnętrza.
Życie Huntera Bidena to nie tylko smutki, łzy, cierpienie, nałogi. To także uśmiechy, radości i miłość. Warto poznać obie strony życia tego człowieka. Warto przeczytać książkę. Wspaniały portret człowieczeństwa i mocy wzajemnych relacji. Polecam.

Bardzo dobra, liczę, że szczera i bardzo poruszająca książka.
Skąd tytuł? To może zastanawiać każdego, kto choć w przybliżeniu zna historię rodziny Bidenów. Nie zdradzę tego. Gwarantuję, iż będziecie zaskoczeni i to nie raz.
Zaskakuje bowiem tytuł, jego znaczenie w kontekście życia Bidenów, jako rodziny i samego Huntera Bidena. To mocno doświadczona, obolała, ale i...

6⭐/10 [72/2k21]

Od zawsze lubiłam czytać biografię. Jest coś niezmiernie fascynującego w możliwości przyjrzenia się cudzemu życiu, nawet jeśli czasem ciężko jest zweryfikować co z przedstawionych faktów jest prawdą, a co jedynie fikcyjnym naginaniem rzeczywistości zgodnym z percepcją autora na swój temat - jeżeli tylko mamy do czynienia z autobiografią.

"Pochodziłem z rodziny uformowanej przez tragedie i spajanej nadzwyczajną, nierozerwalną więzią miłości." - tymi słowami moglibyśmy podsumować zarówno prolog "Samych pięknych rzeczy" jak i całą tę pozycję, bowiem będą przez całą lekturę odbijać się głośnym echem w naszej czytelniczej świadomości.

"Miłość łącząca mnie, mojego ojca i Beau - najgłębsza miłość, jaką dane mi było poznać - stanowi istotę tego pamiętnika. To miłość, która pozwoliła mi przetrwać ostatnich pięć lat pośród zmagań z osobistymi demonami i pod ogromną presją zewnętrznego świata, włączając w to ataki szaleńczej furii prezydenta."

Nie jest łatwo czytać o utracie bliskich osób oraz dotkliwiej żałobie, która temu towarzyszy. A jeszcze jeszcze trudniej jest czytać o niszczycielskiej sile alkoholizmu oraz narkotycznego nałogu i wszelkich konsekwencjach z nimi związanych. O ryzyku nawiązywania kontaktów z dilerami oraz nieuczciwymi ludźmi z półświatka, narażaniu zdrowia, kariery oraz paleniu za sobą towarzyskich mostów. A wreszcie o rosnącym dystansie i nieuchronnej separacji rodziny. Hunter nie tylko stracił starszego brata i jednocześnie swojego najlepszego przyjaciela, jego pierwsze małżeństwo nie przetrwało nałogu i wszystkich tych zawirowań, a Kathleen zanim złożyła pozew rozwodowy, za wszelką cenę pragnęła chronić córki przed stanem Huntera, wywołując u niego wzmożone poczucie samotności. Młodszy syn Joe Bidena toczył ze sobą nierówną walkę na przestrzeni kilku lat, kończąc z większym lub mniejszym powodzeniem kolejny odwyk, tylko po to by znów popłynąć po całości w kilkunastodniowym tripie w trakcie crackowego ciągu... Niemalże niepostrzeżenie z wysokofunkcjonującego alkoholika stał się narkomanem, a jazda pod wpływem narkotyków o mało co nie zakończyła się dla niego utratą życia. Łatwo znaleźć wobec niego pokłady współczucia i zrozumieć jaką wyrwę w jego sercu oraz duszy wywołała przedwczesna śmierć Beau, pomimo ogromnego wsparcia rodziny i miłości, którą otrzymywał już od czasu tragicznego wypadku, w którym zginęła jego biologiczna matka oraz siostrzyczka.

"Beau był również moją duszą. Nauczyłem się, że można nadal żyć bez duszy, o ile serce jeszcze bije. Ale rozgryzienie tego, jak właściwie żyć, kiedy dusza została z ciebie wyrwana - kiedy zostałeś jej tak doszczętnie pozbawiony, że kupujesz crack w środku nocy na tyłach stacji benzynowej w Nashville w Tennessee albo przebywając w pałacu w Ammanie z królem Jordanii, pragniesz jedynie opróżnić buteleczki z wysokoprocentowymi trunkami w hotelowym minibarze - to już o wiele bardziej problematyczny proces."

Tytuł powyższej biografii nie jest jedynie pustym, chwytliwym frazesem. Dotyczy bowiem maksymy, którą kierował się starszy syn obecnego prezydenta USA. Autobiografia składa się 11 wymownie zatytułowanych rozdziałów uzupełnionych o wiele mówiący prolog oraz wyciskający szczere łzy epilog. Historia Huntera nierozerwalnie łączy się z rodziną oraz polityką. Niejednokrotnie padały w niej wielkie nazwiska, nazwy prospołecznych organizacji czy firm, w skład których wchodził autor, odebrawszy solidne prawnicze wykształcenie oraz mając poczucie pewnej misji. To pozycja, która nie tyle szokuje, ile wzrusza siłą przedstawianych uczuć, ogromu braterskiej miłości oraz determinacji, by za wszelką cenę wyjść na prostą. To także wyraźne lęki oraz traumy sięgające czasów dzieciństwa. Hunter nie ukrywa niczego. Przez to jawi się nam jak jako zwyczajny człowiek walczący z własnymi demonami.

"Wszyscy jesteśmy tylko ludźmi, cholernie starającymi się żyć tak, jak tylko potrafimy najlepiej."

instagram.com/mrs.daraya

6⭐/10 [72/2k21]

Od zawsze lubiłam czytać biografię. Jest coś niezmiernie fascynującego w możliwości przyjrzenia się cudzemu życiu, nawet jeśli czasem ciężko jest zweryfikować co z przedstawionych faktów jest prawdą, a co jedynie fikcyjnym naginaniem rzeczywistości zgodnym z percepcją autora na swój temat - jeżeli tylko mamy do czynienia z autobiografią.

"Pochodziłem z...