Pożyczyłem tę książkę od znajomej, bo autorka prowadzi bardzo ciekawy rodzaj marketingu - reklamuje swoją książkę na Tinderze. Zgodnie z moimi oczekiwaniami - zawiodłem się. Bardzo infantylny język, truizmy poprzeplatane wątkami z życia przeżytej dwudziestolatki. Pisanie to chyba jakaś forma terapii dla autorki, która czuje potrzebę przelewania na papier tego jak jej smutno i źle, że randka nie poszła zgodnie z jej planem.
Wszystkie wiersze w tym tomiku to białe wiersze, bardzo często składają się z 4 linijek (marnotrawstwo papieru). Daję dwie gwiazdki, bo w miarę podoba mi się projekt okładki

Pożyczyłem tę książkę od znajomej, bo autorka prowadzi bardzo ciekawy rodzaj marketingu - reklamuje swoją książkę na Tinderze. Zgodnie z moimi oczekiwaniami - zawiodłem się. Bardzo infantylny język, truizmy poprzeplatane wątkami z życia przeżytej dwudziestolatki. Pisanie to chyba jakaś forma terapii dla autorki, która czuje potrzebę przelewania na papier tego jak jej smutno...

Szybko się czyta tą książkę
Niektóre wiersze nawet mi się spodobały

Szybko się czyta tą książkę
Niektóre wiersze nawet mi się spodobały

Entery
nie
uczynią
truizmów
poezją.
A obrażanie
innych kobiet
nie uczyni nikogo
szczęśliwszym.

Entery
nie
uczynią
truizmów
poezją.
A obrażanie
innych kobiet
nie uczyni nikogo
szczęśliwszym.

Rozdarła mi serce, skleiła na nowo. Obudziła wszystko, co siedziało gdzieś głęboko. Krzyczało moje serce, szeptała dusza, ból na chwilę rozsiadł się na wygodnym fotelu, by przypomnieć o przeszłości.

Był moją Toksyną. Zafundował mieszankę wybuchową, która doprowadziła na skraj przepaści. Byłam blisko, by skoczyć, by pofrunąć niczym wolne ptaki prosto w ciemną otchłań. Szukałam pomocy, nadziei, ukojenia. Miłość mnie zabiła. Toksyna wbiła drewniany kołek w poranione serce.

Teraz przeczytałam tomik Oliwii i wiem, że nie byłam sama. Nie tylko ja cierpiałam z miłości, z toksyny, którą się upajałam. Jej wszystkie teksty trafiły tam, gdzie trafić miały. Są emocjonalne, piękne i życiowe. Napełniają nadzieją i wiem, że któregoś dnia pokocham samą siebie jak autorka.

Dziękuję jej za tę książkę. Była moim ukojeniem, którego szukałam.

/Arystokratka spod księgarni

Rozdarła mi serce, skleiła na nowo. Obudziła wszystko, co siedziało gdzieś głęboko. Krzyczało moje serce, szeptała dusza, ból na chwilę rozsiadł się na wygodnym fotelu, by przypomnieć o przeszłości.

Był moją Toksyną. Zafundował mieszankę wybuchową, która doprowadziła na skraj przepaści. Byłam blisko, by skoczyć, by pofrunąć niczym wolne ptaki prosto w ciemną otchłań....

Mogłoby się wydawać że to tylko kolejny tomik wierszy, ale po przeczytaniu paru stron można zmienić zdanie. Wiersze są pełne emocji, niektóre pełne smutku, ale znajdą się tez wiersze które motywuja, dają nadzieję na to, że będzie lepiej. Osobiście przy paru wierszach uroniłam łezkę! Oliwia- gratuluje! Polecam wszystkim przeczytać książkę, a jednocześnie zagłębić się w historie wrażliwej i bardzo utalentowanej dziewczyny!

Mogłoby się wydawać że to tylko kolejny tomik wierszy, ale po przeczytaniu paru stron można zmienić zdanie. Wiersze są pełne emocji, niektóre pełne smutku, ale znajdą się tez wiersze które motywuja, dają nadzieję na to, że będzie lepiej. Osobiście przy paru wierszach uroniłam łezkę! Oliwia- gratuluje! Polecam wszystkim przeczytać książkę, a jednocześnie zagłębić się w...