Minęło siedem lat od kiedy pierwszy raz sięgnęłam po Drużynę Pierścienia. Pamiętam, że odebrałam ją raczej pozytywnie (co też było widać po ocenie na LC). Teraz postanowiłam do niej wrócić, bo przez ten czas umknęło mi to i owo. Niemniej muszę przyznać - mam problem z tą książką.

Pewnie wystawiam się na publiczny lincz, ale sprawa jest jasna: nigdy nie przeczytałam całej trylogii ani Hobbita, o obejrzeniu filmów w całości nie wspomnę. I nie czuję z tego powodu jakiegoś żalu czy wstydu. Po prostu, aż tak bardzo nie kręci mnie ta historia.

Co do fabuły pierwszej części: nie wiem jak to zrobiłam siedem lat temu, że się nie zanudziłam przy niej. OK., może powoli, bo sam początek naprawdę jest ciekawy. Zainteresowanie spada niedługo po tym jak Gandalf opowiada Frodowi historię pierścienia. Nie wytrzymałam tego długo i już miałam porzucić plany dokończenia jej. Jednak bliska mi osoba poleciła mi, abym przeskoczyłam do II księgi, bo wtedy akcja nabiera rozpędu. Tak też zrobiłam. Muszę przyznać, że tutaj fabuła toczy się w naprawdę ciekawy sposób. Jest jedna rzecz, która mnie irytowała przez cały czas – wiersze, wierszyki i pieśni. Może ich wielbiciele czytaliby/słuchaliby te fragmenty z zachwytem. Dla mnie to niepotrzebne elementy, które nic nie wnoszą do fabuły, a tylko niepotrzebnie ją przeciągają.

Reasumując, książka broni się ciekawszymi momentami. Jednak ilość elementów, które mnie w niej nudzą jest znaczna. Czy można ja komuś polecić? Dzisiaj chyba wszyscy fani książek fantasy znają tę historię. Na pewno podsunęłabym ją komuś z młodszego pokolenia, ale bez haseł „przeczytaj, bo wszyscy znają”. Wolałabym, żeby młody czytelnik spróbował przeczytać i wyraził swoją opinię.

Zmiana oceny z 7 (13.02.2012) na 5 (24.05.2019)

Minęło siedem lat od kiedy pierwszy raz sięgnęłam po Drużynę Pierścienia. Pamiętam, że odebrałam ją raczej pozytywnie (co też było widać po ocenie na LC). Teraz postanowiłam do niej wrócić, bo przez ten czas umknęło mi to i owo. Niemniej muszę przyznać - mam problem z tą książką.

Pewnie wystawiam się na publiczny lincz, ale sprawa jest jasna: nigdy nie przeczytałam całej...