Wspaniała książka, która w krótki, przystępny i prosty sposób przedstawi osobie nie rozumiejącej spektrum autyzmu świat osób w spektrum. Niesie poza tym mnóstwo otuchy okraszonej ślicznymi zdjęciami kotków. Warto pokazać dzieciom, które mają styczność ze spektrum lub dorosłym, którzy wypierają istnienie neuroróżnorodności.

Wspaniała książka, która w krótki, przystępny i prosty sposób przedstawi osobie nie rozumiejącej spektrum autyzmu świat osób w spektrum. Niesie poza tym mnóstwo otuchy okraszonej ślicznymi zdjęciami kotków. Warto pokazać dzieciom, które mają styczność ze spektrum lub dorosłym, którzy wypierają istnienie neuroróżnorodności.

Książkę czyta się w 10 minut, bo praktycznie nie ma w niej druku. Są głównie piękne fotografie kotów. Można w niej znaleźć bardzo trafne odniesienie i opisy kociego zachowania.
Mogę szczerze polecić tę książkę również dzieciom do nauki kocich emocji/zachowań.

Książkę czyta się w 10 minut, bo praktycznie nie ma w niej druku. Są głównie piękne fotografie kotów. Można w niej znaleźć bardzo trafne odniesienie i opisy kociego zachowania.
Mogę szczerze polecić tę książkę również dzieciom do nauki kocich emocji/zachowań.

Ciesze sie, ze mialam okazje zajrzeć do książki przed jej zakupem, bo byłam troszkę zaskoczona sposobem przedstawienia treści. Książka jest raczej albumem zdjęć z kotami i opisem pod kazdym z nich.

I nie jest to nic złego, tresci sa mile dla oka, napisane w przystępny sposób, tekst na prawdę przedstawia problemy i radości z którymi żyją osoby w spektrum. Ale warto wiedziec co jest w środku, żeby nie oczekiwać od tej ksiazki wielkiego naukowego zbioru faktów, tak jak ja myślałam o niej na początku :)

Ciesze sie, ze mialam okazje zajrzeć do książki przed jej zakupem, bo byłam troszkę zaskoczona sposobem przedstawienia treści. Książka jest raczej albumem zdjęć z kotami i opisem pod kazdym z nich.

I nie jest to nic złego, tresci sa mile dla oka, napisane w przystępny sposób, tekst na prawdę przedstawia problemy i radości z którymi żyją osoby w spektrum. Ale warto wiedziec...

Niestety nie miałem takiego szczęścia jak Haley Moss i nikt nie przyniósł mi takiej książeczki w dzieciństwie. Ileż smutku mogłaby oszczędzić, ileż dziwnych sytuacji i nieporozumień. Jednak w czasach kiedy dorastałem nikt się tym ani nie interesował ani przejmował. Dysgrafia była po prostu dziwactwem. Zespół Aspergera? Nie znam. Człowiek dopiero po latach zdaje sobie sprawę, zaczyna rozumieć.

Ta książeczka w prostych słowach i dopasowanych do nich zdjęciach kotów wyjaśnia jak czują się osoby z Aspergerem. Trochę odczarowuje ten zespół... a tym co spotykają się z nim po raz pierwszy (myśląc, ze autyzm to bycie jak warzywo) przynosi zrozumienie.

"Przed piętnastu laty uznawano, że w każdym zna jest trochę z aspergera. Miało to być wyrazem empatii. Dziś uważam, że takie podejście jest nie tylko błędne, ale może być również krzywdzące dla osób w spektrum, ponieważ bagatelizuje trudności i wyzwania, z którymi się one zmagają".

To prawda. Asperger stał się czymś wyróżniającym i nobilitującym. Nie znoszę gdy ktoś wikła zespół Aspergera w jakieś ruchy i neologizmy jak "neuroróżnorodność". Wszyscy mamy w jakimś stopniu inne (różnorodne) mózgi. Budowanie z tego jakiegoś idiotycznego ruchu to właśnie to bagatelizowanie o którym pisze Hoopman.

Książka jest doskonała w swojej prostocie. Po prostu kocie :)

Niestety nie miałem takiego szczęścia jak Haley Moss i nikt nie przyniósł mi takiej książeczki w dzieciństwie. Ileż smutku mogłaby oszczędzić, ileż dziwnych sytuacji i nieporozumień. Jednak w czasach kiedy dorastałem nikt się tym ani nie interesował ani przejmował. Dysgrafia była po prostu dziwactwem. Zespół Aspergera? Nie znam. Człowiek dopiero po latach zdaje sobie...

Uważam, że ta książka powinna być w każdym przedszkolu. Chyba nie ma możliwości, żeby w łatwiejszy sposób przekazać, że ASy (osoby z autyzmem - ASy Autism Spectrum),inaczej odbierają świat, że bodźce, które dla nerotypowych są zwyczajne dla nich są ekstraordynaryjne, że wytrzymanie w głośnej sali jest nie do zniesienia, że światło może sprawiać ból, że skupienie się przez 15 minut jest procesem tak wysokoenergetycznym, że bateria się wypala.... a jednocześnie potrzebują przyjaciół, kontaktów, zabawy tak jak wszyscy... tylko na własnych zasadach.... dokładnie tak jak koty.... to jest piękna metafora... wielu z nas lubi koty mimo, że mają swoje humory, nie zawsze dają się głaskać, często wydaje się, że mają nas w nosie tylko dlatego, że w danym momencie chcą zrobić to czego na prawdę potrzebują (pobyć samemu),a mimo to wykazujemy się dla niech wyrozumiałością. Niczego więcej nie oczekuję..... :)

Uważam, że ta książka powinna być w każdym przedszkolu. Chyba nie ma możliwości, żeby w łatwiejszy sposób przekazać, że ASy (osoby z autyzmem - ASy Autism Spectrum),inaczej odbierają świat, że bodźce, które dla nerotypowych są zwyczajne dla nich są ekstraordynaryjne, że wytrzymanie w głośnej sali jest nie do zniesienia, że światło może sprawiać ból, że skupienie się...

Zdarza mi się rozmawiać ze znajomymi nastolatkami o książkach.
Niedawno 12-letnia K. zapytała:
- Co pani teraz czyta?
- Książkę o chłopcu z autyzmem. - odpowiedziałam.
- A co to jest ten "autyzm"?
- Hm...

Jak to wyjaśnić komuś, kto nie tylko nie zetknął się z autyzmem,
ale nawet nie zetknął się z tym słowem?
Jak to wyjaśnić komuś, kiedy samemu niewiele się wie?

I tak narodził się pomysł zajrzenia do książki o autyzmie skierowanej do dzieci.
Do "Wszystkie koty są w spektrum autyzmu" Kathy Hoopmann
(poprzedni tytuł: "Wszystkie koty mają zespół Aspergera").


To niby fotoopowieść o kotach i ich charakterze.
A tak naprawdę to delikatna i ciepła opowieść o pewnych cechach
wyróżniających osoby dotknięte autyzmem.

Można tę książkę czytać wielokrotnie:
raz patrząc na zdjęcia kotów i szukając opisanych cech u kotów,
drugi raz szukając tych cech u siebie / innej osoby.
Ten drugi sposób czytania skłania do refleksji.

Dla niewtajemniczonych prawdopodobnie najważniejsza będzie warstwa wizualna,
dla dzieci autystycznych może to być objawienie / pomoc, mogą odczuć one ulgę / dumę.
Pisze o tym w emocjonalnej przedmowie autystyczna prawniczka Haley Moss.


Czy ta książka odpowiada laikom na pytanie: "Co to jest >autyzm<?"?
Sprawdźcie sami :-)


https://bajdocja.blogspot.com/2021/06/wszystkie-koty-sa-w-spektrum-autyzmu.html

Zdarza mi się rozmawiać ze znajomymi nastolatkami o książkach.
Niedawno 12-letnia K. zapytała:
- Co pani teraz czyta?
- Książkę o chłopcu z autyzmem. - odpowiedziałam.
- A co to jest ten "autyzm"?
- Hm...

Jak to wyjaśnić komuś, kto nie tylko nie zetknął się z autyzmem,
ale nawet nie zetknął się z tym słowem?
Jak to wyjaśnić komuś, kiedy samemu niewiele się wie?

I tak...

Zdarza mi się rozmawiać ze znajomymi nastolatkami o książkach.
Niedawno 12-letnia K. zapytała:
- Co pani teraz czyta?
- Książkę o chłopcu z autyzmem. - odpowiedziałam.
- A co to jest ten "autyzm"?
- Hm...

Jak to wyjaśnić komuś, kto nie tylko nie zetknął się z autyzmem,
ale nawet nie zetknął się z tym słowem?
Jak to wyjaśnić komuś, kiedy samemu niewiele się wie?

I tak narodził się pomysł zajrzenia do książki o autyzmie skierowanej do dzieci.
Do "Wszystkie koty są w spektrum autyzmu" Kathy Hoopmann
(poprzedni tytuł: "Wszystkie koty mają zespół Aspergera").


To niby fotoopowieść o kotach i ich charakterze.
A tak naprawdę to delikatna i ciepła opowieść o pewnych cechach
wyróżniających osoby dotknięte autyzmem.

Można tę książkę czytać wielokrotnie:
raz patrząc na zdjęcia kotów i szukając opisanych cech u kotów,
drugi raz szukając tych cech u siebie / innej osoby.
Ten drugi sposób czytania skłania do refleksji.

Dla niewtajemniczonych prawdopodobnie najważniejsza będzie warstwa wizualna,
dla dzieci autystycznych może to być objawienie / pomoc, mogą odczuć one ulgę / dumę.
Pisze o tym w emocjonalnej przedmowie autystyczna prawniczka Haley Moss.


Czy ta książka odpowiada laikom na pytanie: "Co to jest >autyzm<?"?
Sprawdźcie sami :-)


https://bajdocja.blogspot.com/2021/06/wszystkie-koty-sa-w-spektrum-autyzmu.html

Zdarza mi się rozmawiać ze znajomymi nastolatkami o książkach.
Niedawno 12-letnia K. zapytała:
- Co pani teraz czyta?
- Książkę o chłopcu z autyzmem. - odpowiedziałam.
- A co to jest ten "autyzm"?
- Hm...

Jak to wyjaśnić komuś, kto nie tylko nie zetknął się z autyzmem,
ale nawet nie zetknął się z tym słowem?
Jak to wyjaśnić komuś, kiedy samemu niewiele się wie?

I tak...

Album z kotami, z jednozdaniowymi podpisami. Nic wybitnego, ale są kotki i mówi że, tak jak ja, są w spektrum!

Album z kotami, z jednozdaniowymi podpisami. Nic wybitnego, ale są kotki i mówi że, tak jak ja, są w spektrum!

Świetna pozycja, szczególnie jako wprowadzenie do tematyki spektrum autyzmu - krótka, zwięzła i przyjemna w odbiorze :)

Świetna pozycja, szczególnie jako wprowadzenie do tematyki spektrum autyzmu - krótka, zwięzła i przyjemna w odbiorze :)

Każda strona to urocze, chwytające za serce zdjęcie kota z jednozdaniowym opisem. Można by rzec, że bardzo mało w niej treści, raptem kilka zdań, ale...no własnie jest bardzo znaczące "ale". Bo może treści ilościowo niewiele, ale niosącej ogromną ilość informacji zawartej w tych kilku zdaniach.
Za wspaniały uważam pomysł porównania osób (nie tylko dzieci) z zespołem Aspergera do kotów. Koty znamy chyba wszyscy, jedni mogą ich nie lubić (ja je uwielbiam),ale każdy wie jak się zachowują, jakie mają zwyczaje i o tym, że kot to z pewnością nie pies. Autorka na podstawie porównania do kotów omawia cechy osób z zespołem Aspergera i trafia w punkt. Każdemu, kto z ZA nie miał dotąd doczynienia i nie wie "z czym to się je" łatwiej będzie przyswoić na czym ten zespół polega, jeśli pomyśli o kocich zachowaniach. Ich pewnego rodzaju odrębności, umiłowaniu do wolności, do zachowania własnej przestrzeni. Dobra książka dla dzieci i dorosłych, którzy wolą zacząć od prostej publikacji niż od razu utonąć w gąszczu informacji książek naukowych.

Każda strona to urocze, chwytające za serce zdjęcie kota z jednozdaniowym opisem. Można by rzec, że bardzo mało w niej treści, raptem kilka zdań, ale...no własnie jest bardzo znaczące "ale". Bo może treści ilościowo niewiele, ale niosącej ogromną ilość informacji zawartej w tych kilku zdaniach.
Za wspaniały uważam pomysł porównania osób (nie tylko dzieci) z zespołem...