Bardzo lubię Józinka. Ciekawy, inteligentny i sympatyczny chłopak. Akcja z żarówką nigdy nie przestaje mnie bawić:)

Bardzo lubię Józinka. Ciekawy, inteligentny i sympatyczny chłopak. Akcja z żarówką nigdy nie przestaje mnie bawić:)

03.2020: ✨bez oceny✨
2023: ✨8✨
Jest dużo Józinka to jest świetnie. 🧡

03.2020: ✨bez oceny✨
2023: ✨8✨
Jest dużo Józinka to jest świetnie. 🧡

W tej części można odnieść wrażenie, że autorka postawiła sobie za cel zaskoczyć czytelnika, czym się tylko da i powsadzała tyle grzybów w barszcz, że się zrobiła z niego grzybowa. Czarnoskóra rodzinka Oracabessa to już zaskoczenie numer jeden - kto by się spodziewał w Jeżycjadzie wielkiego czarnego rastamana z długimi dredami, w kolorowych ciuchach, grającego jazz?
Postać Staszki Trolli może sama w sobie nie jest zaskoczeniem, bo w końcu co chwilę pojawiają się w serii jakieś nowe postacie, ale tajemnica jej kapelusza już trochę zaskakuje.
Zaskoczeniem miesiąca okazuje się nieślubna ciąża Pyzy! W dodatku ten genialny Fryderyk daje ciała i odwraca się plecami, niczym Pyziak 2.0 ! Może fajniej by było, jakby autorka wymyśliła tę ciążę parę lat wcześniej, przed 18-tką Pyzy, byłoby jeszcze ciekawiej.
W ogóle pewnym zaskoczeniem jest główna postać książki, czyli Józinek, syn Idy, który do tej pory był raczej irytującym bachorem, wiecznie agresywnym wobec spokojniejszego kuzyna i niezbyt wzbudzającym sympatię. A tu okazuje się, że Józinek w końcu posiada zarówno inteligencję, jak i ciekawy charakter - w sumie jego krytyczne komentarze na temat własnej rodzinki są całkiem niegłupie i wnoszą pewien powiew buntu i świeżości. W jego przypadku jest to lepiej napisane, niż było wcześniej z młodą Laurą, która jednak była w moim odczuciu przy tym za bardzo wredna i zdradziecka. Zestawienie kontrastujących postaci "Józinek kontra Ignacy Grzegorz" trochę przypomina schemat Pyzy i Tygrysa, ale jest jakby podkręcone i nawet zabawniejsze w sumie.
Ten tom nie był może zły, tylko odjechany i oderwany od rzeczywistości - tak jakby za dużo tych wszystkich sensacji i niesamowitych trafów. A już szczytem wszystkiego było to, jak w tym wielkim korku Laura całkowitym przypadkiem natknęła się na Janusza Pyziaka i podglądnęła go w sytuacji, w której mocno "przyjanuszował", że tak to określę - uważam, że pod względem prawdopodobieństwa trafienie szóstki w lotka to przy tym pikuś.
Wątek Fryderyka jest dość ciekawy, bo on był przecież wprowadzony jako taka pozytywna postać, a tu nagle taka zmiana - cudowny, megainteligentny i romantyczny Fryderyk nagle zmienia się w małego drania, który używa określenia "biologiczna pułapka". Mówcie co chcecie, ale w tym przypadku akurat trzymam sztamę z frontem rodziny Borejków, którzy ostro pogardzają jego postawą. Scena rozmowy Fryderyka z Ignacym i Milą była spoko. Aczkolwiek mimo wszystko trochę mało wiarygodne jest dla mnie, żeby taki wcześniej fajny i inteligentny chłopak nagle okazał się takim dupkiem. Tym bardziej, że sytuacja nie była znowu aż taka kiepska - mógł przecież jechać na to stypendium i z niego wrócić, a po powrocie układać sobie życie rodzinne z Różą, mogli to po prostu dogadać między sobą. Róża przecież miała gdzie mieszkać i co jeść w tym czasie, nie zostawiałby jej ot tak. Mało to ludzi wpada na studiach i zakłada rodzinę w takim wieku? W każdym razie chyba po prostu autorka chciała zrealizować pomysł oparty na toczącej się kołem historii i pokazać, że Róża pod bardzo wieloma względami idzie w ślady Gabrysi.

************************
"2023: Powroty do młodości na 40. " - książki z tym oznaczeniem w moim profilu to książki, które czytałam w czasach szkoły podstawowej, średniej i w czasie studiów. W roku 2023, w którym kończę 40 lat, postanowiłam wrócić do lektur z tamtych lat i skonfrontować się z nimi na nowo :)

W tej części można odnieść wrażenie, że autorka postawiła sobie za cel zaskoczyć czytelnika, czym się tylko da i powsadzała tyle grzybów w barszcz, że się zrobiła z niego grzybowa. Czarnoskóra rodzinka Oracabessa to już zaskoczenie numer jeden - kto by się spodziewał w Jeżycjadzie wielkiego czarnego rastamana z długimi dredami, w kolorowych ciuchach, grającego jazz?
Postać...

Fajnie poznać Józinka i Ignacego Grzegorza na nowo, gdy są już starszymi chłopakami :)

Fajnie poznać Józinka i Ignacego Grzegorza na nowo, gdy są już starszymi chłopakami :)

Chyba się wyczerpała formuła, nie nadąża za współczesnym młodym czytelnikiem, brakuje też odkrywczości czy zaskoczenia.

Chyba się wyczerpała formuła, nie nadąża za współczesnym młodym czytelnikiem, brakuje też odkrywczości czy zaskoczenia.

Wdzięczna lektura perypetii rodziny Borejków tym razem z perspektywy chłopca. Humor, nowe postacie, historie sprzed lat, Jeżycjada za każdym razem otula jak ciepła kołderka:)

Wdzięczna lektura perypetii rodziny Borejków tym razem z perspektywy chłopca. Humor, nowe postacie, historie sprzed lat, Jeżycjada za każdym razem otula jak ciepła kołderka:)

156/2023 (A)
czyta autorka

156/2023 (A)
czyta autorka

Gdyby nie postanawianie przeczytania całej serii w tym roku wspólnie z przyjaciółkami, nie dąłbym rady.
Im dalej, tym gorzej. Niby coraz więcej tematów bliższych prawdy i rzeczywistości, ale wciąż omijają rodzinę Borejków - u nich wszystko po staremu - z godnością, powoli, taka sama serdeczność i rozmowy.

Gdyby nie postanawianie przeczytania całej serii w tym roku wspólnie z przyjaciółkami, nie dąłbym rady.
Im dalej, tym gorzej. Niby coraz więcej tematów bliższych prawdy i rzeczywistości, ale wciąż omijają rodzinę Borejków - u nich wszystko po staremu - z godnością, powoli, taka sama serdeczność i rozmowy.

"W każdym rodzaju rzeczywistości
człowiek może się doskonalić"

Książka ok, z kilkoma ciekawymi wątkami.

"W każdym rodzaju rzeczywistości
człowiek może się doskonalić"

Książka ok, z kilkoma ciekawymi wątkami.

Ciepła, refleksyjna część 😊 bardzo dobrze się jej słuchało i czytało 😊

Ciepła, refleksyjna część 😊 bardzo dobrze się jej słuchało i czytało 😊