Nie miał dostępu do internetu i znanych nam współczesnych źródeł wiedzy. A tak dobrze znał historię Polski. Pięknie ją przybliżał. Cenię sobie wiedzę Autora i umiejętność łączenia jej z fikcją literacką. Wcześnie zaczęłam czytać jego powieści i wciąż mam na nie apetyt.
Tym razem Pan Józef Ignacy Kraszewski pokazał nam mniej znaną postać - księcia, który postanowił służyć Bogu, ale gdy znalazł popleczników chciał zostać królem. Nie uzyskał jednak zgody papieża na porzucenie stanu duchownego. Patrząc na jego postać i przypisywane jej przez Autora cechy charakteru, można dojść do wniosku, iż dobrze się stało, że królem nie został.

Nie miał dostępu do internetu i znanych nam współczesnych źródeł wiedzy. A tak dobrze znał historię Polski. Pięknie ją przybliżał. Cenię sobie wiedzę Autora i umiejętność łączenia jej z fikcją literacką. Wcześnie zaczęłam czytać jego powieści i wciąż mam na nie apetyt.
Tym razem Pan Józef Ignacy Kraszewski pokazał nam mniej znaną postać - księcia, który postanowił służyć...

Kolejny tom historii władców Polski. Tym razem o próbie posadzenia na tronie jednego z Piastów po zakończeniu życia przez Kazimierza Wielkiego bez pozostawionego bezpośredniego potomka. Jak u Kraszewskiego, piękne opisy , ciekawa akcja i rysy charakterów postaci które trudno znaleźć gdzieś indziej.

Kolejny tom historii władców Polski. Tym razem o próbie posadzenia na tronie jednego z Piastów po zakończeniu życia przez Kazimierza Wielkiego bez pozostawionego bezpośredniego potomka. Jak u Kraszewskiego, piękne opisy , ciekawa akcja i rysy charakterów postaci które trudno znaleźć gdzieś indziej.

Biały książę - powieść 3-tomowa (340 stron) J.I.Kraszewskiego z 1882 roku wchodząca w jego 29-tomowy cykl powieściowy Dzieje Polski opatrzona numerem 15.
Książkę nabyłem w nowym cyklu wydawniczym kolekcji Hachette. Po przeczytaniu muszę przyznać że autor jest znakomitym rzemieślnikiem-artystą w swoim zawodzie.
Bogactwo słów-archaizmów okresu opisywanego jest spora i dla niektórych może być problemem w zrozumieniu dokładnego sensu niektórych zdań.
Każde niezrozumiałe słowo (np. krętoż) przyjemnie analizowałem w dostępnych słownikach na necie.
Sama książka jak też inne dostępna na stronie pl.wikisource.org/wiki/Biały_książę.
Można sobie ściągnąć również w formie wybranego pliku.
Odnośnie samej książki akcja rozgrywa się głównie w latach 1370-1376 od pogrzebu w Krakowie Kazimierza III Wielkiego ostatniego monarchy z dynastii Piastów na tronie polskim
poprzez początkowy okres panowanie Ludwika Węgierskiego (1370-1382) a faktycznie przebywającego na ziemiach węgierskich i włoskich.
Opiekę ziem polskich król powierzył swojej matce Elżbiecie Łokietkównie (córka króla Polski Władysława I Łokietka, siostra Kazimierza III Wielkiego),starej, myślącej głównie o dworskich zabawach.
W Wielkopolsce powstała opozycja niezadowolona z faworyzowania przez króla Małopolan choćby poprzez wybieranie ich na stanowiska naczelne w Wielkopolsce.
Obecny na pogrzebie spiskowiec Dersław Nałęcz, wyszukuje swojego dalszego krewnego Lasotę Nałęcza który w trakcie pogrzebu Kazimierza odgrywał rolę króla krocząc konno dumnie za trumną.
Spiskowcy chcą detronizacji Ludwika mało zainteresowanego dobrem Polski i zastąpienia go jednym z książąt piastowskich.
Pierwszy kandydat to władca Mazowsza z Płocka, Siemowit (Ziemowit III). W drodze do niego spotykają w ostępach leśnych Okonia który opowiada niesamowitą historię losów Ziemowita i jego żony Ludmiły.
Dzieje tej pary w ówczesnej całej dworskiej Europie były głośne i zostały również wykorzystane przez wielu pisarzy takich jak brytyjski twórca Robert Greene czy też William Szekspir w Zimowej opowieści.
Jak ktoś chce się zapoznać z tą historią to z powyższego linku wikiźródeł polecam z tomu I rozdz.VII spotkanie z Okoniem i rozdz.VIII jego opowieść o dziejach Ziemowita i Ludmiły.
Zachęcam do przeczytania. Jest tam jeden błąd odnośnie wieku Ziemowita, autor się pomylił o 20 lat biorąc pod uwagę że władca urodził się w około 1320 roku a opowieść toczy się pół wieku później.
Kto przeczyta zauważy w czym rzecz.
Tom 2 i 3 to już opis kolejnego kandydata, księcia Władysława Białego który po sprzedaży swojego księstwa (5 lat przed akcją książki) wiedzie spokojny żywot zakonnika w klasztorze benedyktyńskim we Francji w Dijon.
Jako główny bodziec motywujący księcia do powrotu do polskich ziem jest jednak jego dawna miłość Fryda Bodczanka - piękność za młodu o której książę nigdy nie zapomniał.
To co się działo na ziemi Wielkopolskiej na Kujawach zrobiło na mnie spore wrażenie. Wartka akcja, każdy akapit coś wnosił nowego. Bohaterowie niesamowici, kolorowi.
Losy księcia, jego oddanego sługi Buśki, walecznego Lasoty Nałęcza, wiernej Frydy Bodczanki, jej brata Ulryka, wielkorządcy Sędziwoja i szwagra opoja Krystyna, warchoła Bylicy i wielu innych zapadnie mi głęboko w pamięć.
Warto poznać tę książkę. Wcześniej przeczytałem Łuk triumfalny Remarque i powieść Orzeszkowej, więc była to znakomita czytelnicza odskocznia.
Ulubione cytaty:
"Babie aby się kłaniano a prawiono słodycze i zabawiano ją, na wszystko zezwoli";
"Zmieniają się ludzie, tylko nie tacy, u których żaden dzień do drugiego nie podobny";
"Kto łaską wzgardził, ten i na niełaskę zważać nie będzie"
8/10 punktów

Biały książę - powieść 3-tomowa (340 stron) J.I.Kraszewskiego z 1882 roku wchodząca w jego 29-tomowy cykl powieściowy Dzieje Polski opatrzona numerem 15.
Książkę nabyłem w nowym cyklu wydawniczym kolekcji Hachette. Po przeczytaniu muszę przyznać że autor jest znakomitym rzemieślnikiem-artystą w swoim zawodzie.
Bogactwo słów-archaizmów okresu opisywanego jest spora i dla...

Biały Książę czyli Władysław Biały to jeden z ostatnich przedstawicieli Piastów. Po śmierci króla Kazimierza III Wielkiego w 1370 roku był typowany na tron, który objął jednak Ludwik Węgierski (ojciec Jadwigi Andegaweńskiej, która poślubiła Władysława Jagiełłę dającego początek dynastii Jagiellonów). Biały Książę został przez swoich protagonistów wyciągnięty z klasztoru, aby móc objąć panowanie. Ówczesny papież nie zgodził się jednak zwolnić go ze ślubów i Biały musiał się z tym pogodzić. Stosunkowo szybko udało mu się przejść od modlitwy do wojaczki i zdobył kilka ważnych grodów takich jak Włocławek, Złotoryja, Gniewków czy Szarlej. Królem jednak nie został, po części dlatego, że nie był człowiekiem wytrwałym a porywczym, gniewnym i niestałym. Józef Ignacy Kraszewski w „Białym Księciu” kreśli nam jego burzliwe losy, które skończyły się niestety śmiercią w zapomnieniu.
Kolejna książka Kraszewskiego utwierdza mnie w przekonaniu, że był on bardzo sprawnym pisarzem i nie gorszym historykiem. Warto też wspomnieć, ze to najpłodniejszy polski pisarz z największą liczbą wydanych książek i wierszy. Jak już kiedyś pisałem dysponuje on bardzo solidnym warsztatem pisarskim a Biały Książę choć jest powieścią mniej znaną to z pewnością wartą uwagi. Bogate opisy, wartka akcja, intrygi- to wszystko sprawia, że BK czyta się z pełną uwagą i zachwytem. Polecam. Solidne siedem gwiazdek (bardzo dobra).

Biały Książę czyli Władysław Biały to jeden z ostatnich przedstawicieli Piastów. Po śmierci króla Kazimierza III Wielkiego w 1370 roku był typowany na tron, który objął jednak Ludwik Węgierski (ojciec Jadwigi Andegaweńskiej, która poślubiła Władysława Jagiełłę dającego początek dynastii Jagiellonów). Biały Książę został przez swoich protagonistów wyciągnięty z klasztoru,...

W 1370 roku umiera bezpotomnie ostatni władca z dynastii Piastów Kazimierz Wielki.(nazywany też Królem chłopów) Po jego odejściu z tego świata królestwem przez krótki czas włada jego siostra Elżbieta(zwana Królową kikutą. Chce aby na tronie zasiadł jej syn Ludwik

W 1370 roku umiera bezpotomnie ostatni władca z dynastii Piastów Kazimierz Wielki.(nazywany też Królem chłopów) Po jego odejściu z tego świata królestwem przez krótki czas włada jego siostra Elżbieta(zwana Królową kikutą. Chce aby na tronie zasiadł jej syn Ludwik

Po tym jak zachwyciłem się dwiema pierwszymi częściami tzw. ,,Trylogii Saskiej" sięgnąłem po powieść obrazującą zupełnie inny (de facto nie znany mi) fragment historii.

Przyznam szczerze, że nieco się zawiodłem. Akcja zaczyna się nawet ciekawie. Możnowładcy z Wielkopolski, niezadowoleni z rządów Ludwika Węgierskiego, rozpoczynają poszukiwania ,,Piasta", który przywróciłby dawne obyczaje i porządki, sentymentalnie kojarzone z niedawno zmarłym Kazimierzem Wielkim. Tylko, że chętnych brak. Po długich debatach wybór pada na księcia Władysława Białego, który po śmierci ukochanej przywdział szatę mnicha. W daleką podróż do klasztoru w Dijon wyrusza delegacja.

Zamiast przyspieszać, to akcja po spotkaniu księcia zaczyna się dłużyć. Bohater jest kompletnie nijaki. Od tego momentu powieść czyta się strasznie ślamazarnie.

Być może Władysław Biały był na tyle mało interesującą postacią, że nie warto było o nim pisać książki.

Mimo wszystko polecam fanom Kraszewskiego i tym, którzy czasy Ludwika Węgierskiego kojarzą jako czarną dziurę pomiędzy Kazimierzem Wielkim, a Jadwigą i Jagiełłą.

Po tym jak zachwyciłem się dwiema pierwszymi częściami tzw. ,,Trylogii Saskiej" sięgnąłem po powieść obrazującą zupełnie inny (de facto nie znany mi) fragment historii.

Przyznam szczerze, że nieco się zawiodłem. Akcja zaczyna się nawet ciekawie. Możnowładcy z Wielkopolski, niezadowoleni z rządów Ludwika Węgierskiego, rozpoczynają poszukiwania ,,Piasta", który przywróciłby...

Intrygująca opowieść o odwiecznych dylematach związanych z własnymi pragnieniami i poczuciem obowiązku. Intrygi, rozgrywki polityczne. Autor jak zwykle umiejętnie łączy fakty historyczne z fikcją. A nakreślone przezeń portrety bohaterów zachęcają do zastanowienia się nad naszymi słabostkami narodowymi.

Intrygująca opowieść o odwiecznych dylematach związanych z własnymi pragnieniami i poczuciem obowiązku. Intrygi, rozgrywki polityczne. Autor jak zwykle umiejętnie łączy fakty historyczne z fikcją. A nakreślone przezeń portrety bohaterów zachęcają do zastanowienia się nad naszymi słabostkami narodowymi.