Tytuł bardzo mocno mylący...

Tytuł bardzo mocno mylący...

"Geniusz kobiet" - jak napisać o kobietach, żeby jednak było o mężczyznach. Wisienką na torcie jest fragment w rozdziale "Sześć Nobli w rodzinie" o Marii Skłodowskiej-Curie i Irene Joliot-Curie, pokazujący jak bardzo androcentryczna jest perspektywa autora. "Założycielem dynastii był Pierre (...)". Cóż, sam jej nie założył.

"Geniusz kobiet" - jak napisać o kobietach, żeby jednak było o mężczyznach. Wisienką na torcie jest fragment w rozdziale "Sześć Nobli w rodzinie" o Marii Skłodowskiej-Curie i Irene Joliot-Curie, pokazujący jak bardzo androcentryczna jest perspektywa autora. "Założycielem dynastii był Pierre (...)". Cóż, sam jej nie założył.

Spodziewałam się zupelnie czegoś innego... Może bardziej wyłożenia tych wszystkich osiągnięć przystępnym językiem? Może jakichś ciekawych wątków biograficznych? A to jest książka-chaos. Niby o geniuszu kobiet a odniosłam wrażenie, że 3/4 treści poświęcono mężczyznom.
Niestety mocno rozczarowująca pozycja. I męcząca. Może pisanie o kobietach zostawmy kobietom...? ;)

Spodziewałam się zupelnie czegoś innego... Może bardziej wyłożenia tych wszystkich osiągnięć przystępnym językiem? Może jakichś ciekawych wątków biograficznych? A to jest książka-chaos. Niby o geniuszu kobiet a odniosłam wrażenie, że 3/4 treści poświęcono mężczyznom.
Niestety mocno rozczarowująca pozycja. I męcząca. Może pisanie o kobietach zostawmy kobietom...? ;)

Nie spodziewałam się, że książka o kobietach może tak mało o nich opowiadać. Historie są krótkie, a do tego bardzo chaotyczne, autor odbiega w różne strony od tematu. Tłumaczenie również nie najlepsze. Niestety nie polecam.

Nie spodziewałam się, że książka o kobietach może tak mało o nich opowiadać. Historie są krótkie, a do tego bardzo chaotyczne, autor odbiega w różne strony od tematu. Tłumaczenie również nie najlepsze. Niestety nie polecam.

To nie jest książka ani o kobietach, ani o nauce. Nie wiem jaki w dobie internetu jest sens tworzenia książeczki, która ma mniej informacji niż wpis na Wikipedii.

Na każdą kobietę opisywaną w książce przypada jakieś 5-6 stron z czego bywa, że ponad połowa nie jest w ogóle o niej. Przykładowo: w notce o pani Chien-Shiung Wu jest więcej o Kuomintangu, Czang Kaj-szeku, wojnie chińsko-japońskiej niż o jej pracy naukowej. Autor nawet pomylił obszar badań Wu, pisząc coś o chemii, przebąkując o fizyce. Nie wiemy co zrobiła Wu, jak to osiągnęła, w ogóle jakim obszarem naukowym się zajmowała.

To nie jedyny przykład. Co gorsza, autor często opisuje fakty doskonale znane. Po co np. pisać o Marii Skłodowskiej-Curie, kiedy wszyscy ją znają i napisano już o niej wszystko? Lepiej byłoby poświęcić czas na mniej znane osoby. Przy Adzie Lovelace też więcej o tym, że była córką lorda Byrona, o czym też już wszyscy wiedzą. Co w „Geniuszu kobiet” robi Margaret Thatcher też nie wiem.

Jedyny plusik daję za obalenie mitu dotyczącego wielkiego wkładu Milevy Maric w prace Alberta Einsteina. Mileva nie zrobiła niczego za Einsteina, a po zakończeniu z nim znajomości też kariery wybitnego naukowca nie osiągnęła.

Nie wiem po co i na co taka książeczka, która ani nie przybliża biografii opisywanych kobiet od strony prywatnej, bo więcej jest tu o wszystkim innym tylko nie o nich; a jeszcze mniej jest o ich karierach naukowych.

Irytuje mnie, że ktoś tak bezczelnie leci na kasę, próbując wybić się na popularnym w ostatnich latach nurcie herstory. Nie warto tego czytać.

To nie jest książka ani o kobietach, ani o nauce. Nie wiem jaki w dobie internetu jest sens tworzenia książeczki, która ma mniej informacji niż wpis na Wikipedii.

Na każdą kobietę opisywaną w książce przypada jakieś 5-6 stron z czego bywa, że ponad połowa nie jest w ogóle o niej. Przykładowo: w notce o pani Chien-Shiung Wu jest więcej o Kuomintangu, Czang Kaj-szeku, wojnie...

Po przeczytaniu pierwszych dwóch historii miałem ochotę oddać książkę z powrotem do księgarni. Napisane po prostu źle, z masą uproszczeń, wymuszonym humorem i antyklerykalnym zacięciem. Miałem przeczucie, że kolejne rozdziały będą z kolei skrajnie feministyczne, czego również nie znoszę. A miałem nadzieję na uczciwe podejście do opisu roli kobiet w historii nauki...

Okazało się jednak, że kolejne historie zostały napisane już znacznie lepiej. Co więcej, autor podaje sporo ciekawostek z życia bohaterek i umiejętnie wplata je w wydarzenia historyczne i odkrycia naukowe. Z perspektywy całej książki sądzę, że pierwsze dwa rozdziały dotyczące Hypatii i Hildegardy z Bingen są po prostu najsłabiej znane historykom, skąd mnóstwo powierzchownych ocen i powtarzanych od co najmniej oświecenia przesądów.

Tak więc książka jest naprawdę interesująca i może posłużyć do dalszego zgłębiania historii bohaterek.

Natomiast osobną rzeczą jest tłumaczenie. Tutaj pani dr Agnieszka Liszka-Drążkiewicz popełniła kilka poważnych błędów. Uważam, że jest to jedno ze słabszych tłumaczeń książek, jakie ostatnio przyszło mi przeczytać.
Podam kilka przykładów. Żeby się upewnić że to nie wina autora, sięgnąłem do włoskiego oryginału.

- (str. 92) tłumaczka podaje, że Lasker w 1902 roku zajął się "rozprawą o zbieżności serii" (w oryg. "...tesi sulla convergenza delle serie"). Oczywiście "serie" (ang. series) to szeregi. Żadna osoba znając się cokolwiek na matematyce nie pomyliłaby tego terminu.

- (str. 164) tłumaczka podaje, że eksperyment Eddingtona z 1919 dot. zakrzywienia promieni światła "potwierdzał eksperymentalnie szczególną teorię względności" (w oryg. czytamy "...confermò la teoria della relatività generale e trasformò Albert Einstein"). Oczywiście "generale" oznacza ogólny (ang. general). Chodziło o Ogólną Teorię Względności. Znów szkoda, że na etapie redakcji ten błąd nie został zauważony. Zastanawia mnie to, dlaczego tłumaczka zastąpiła ewidentne tłumaczenie innym, w dodatku niepoprawnym.

- (str. 50) tłumaczka podaje dyscypliny takie jak nauka, technologia, inżynieria i matematyka jako STIM (w oryginale "scienza, nella tecnologia, nell’ingegneria e nella matematica (le cosiddette discipline STIM),in generale."). Rzeczywiście po włosku skrót ma sens, ale w Polsce z tego co się orientuję używa się skrótu STEM albo STEAM od science, technology, engineering, mathematics (i ewentualnie arts). Jakieś słowo komentarza wydaje mi się konieczne dla polskiego czytelnika.

Może ktoś znalazł więcej błędów. Dobrze, gdyby w kolejnym wydaniu, błędy zostały poprawione.

Co do samej książki. Odczuwam niedosyt, że bohaterki nie doczekały się bardziej rozbudowanych rozdziałów. 208 stron to zdecydowani za mało. Na plus też oceniam brak ideologicznie feministycznych głupot. Ostatni rozdział autor poświęca ocenie stanu rzeczy, w którym kobiety ogrywają tak nikłą rolę w historii nauki. Ciekawa, choć trochę za krótka analiza.

Po przeczytaniu pierwszych dwóch historii miałem ochotę oddać książkę z powrotem do księgarni. Napisane po prostu źle, z masą uproszczeń, wymuszonym humorem i antyklerykalnym zacięciem. Miałem przeczucie, że kolejne rozdziały będą z kolei skrajnie feministyczne, czego również nie znoszę. A miałem nadzieję na uczciwe podejście do opisu roli kobiet w historii...

Jak na książkę o kobietach i ich osiągnięciach, bardzo mało tu kobiet. Notki są niemalże encyklopedyczne, krótkie i niewiele mówiące laikowi.

Jak na książkę o kobietach i ich osiągnięciach, bardzo mało tu kobiet. Notki są niemalże encyklopedyczne, krótkie i niewiele mówiące laikowi.

Bardzo ważna i potrzebna książka.

I przyznam, że pojęcia nie mam, jak autorowi udało się upchnąć tyle informacji na zaledwie 220 stronach?
Bo przecież mamy tu nie tylko biogramy genialnych kobiet, ale i objaśnienia ich dokonań!

Wiele o mądrych Paniach można się z tego dzieła dowiedzieć, sam dowiedziałem się, iż najbardziej "Nobliwą" rodziną wszechczasów była rodzina Curie, 12 medali dla Marii jej męża, córki i zięciów to jest wynik!

Kolejnym tajemniczym zjawiskiem jest dla mnie poświęcenie tak znacznej przestrzeni w tak filigranowej publikacji pewnemu znanemu Albertowi, wszak dzieło to poniekąd o kobietach...

I rzec by można:

Cóż mi wielkiego?

Baba naukowiec...

Zdarza się...

Niestety jednak rzecz to dość wielka , czasami nawet w obecnych czasach.
Jeśli użyć by metafory ze wspinaniem się po szczeblach naukowej kariery, to "słaba" płeć wspina się objuczona plecakiem wypełnionym po brzegi cegłami.

Zaiste ważna to i potrzebna książka i tylko życzyć by sobie wypadało, aby w kolejnych wydaniach Piergiorgio Odifreddi raczył znacząco ją podtuczyć.

Serdecznie polecam.

Bardzo ważna i potrzebna książka.

I przyznam, że pojęcia nie mam, jak autorowi udało się upchnąć tyle informacji na zaledwie 220 stronach?
Bo przecież mamy tu nie tylko biogramy genialnych kobiet, ale i objaśnienia ich dokonań!

Wiele o mądrych Paniach można się z tego dzieła dowiedzieć, sam dowiedziałem się, iż najbardziej "Nobliwą" rodziną wszechczasów była rodzina...

Książka zawiera krótkie biogramy 27 kobiet świata nauki z różnych epok historycznych. Wszystkie je łączył otwarty umysł, dążenie do poznawania wiedzy i pasja oraz niezwykła determinacja, by w świecie naukowym (zdominowanym jednak przez mężczyzn) znaleźć dla siebie przestrzeń do działania.

Książka zawiera krótkie biogramy 27 kobiet świata nauki z różnych epok historycznych. Wszystkie je łączył otwarty umysł, dążenie do poznawania wiedzy i pasja oraz niezwykła determinacja, by w świecie naukowym (zdominowanym jednak przez mężczyzn) znaleźć dla siebie przestrzeń do działania.