Dzisiaj książka, która od bardzo dawna czekała na swoją kolej, w końcu jednak udało mi się ją wrzucić na warsztat i przeczytać. Nie lubię mieć pleców jeżeli chodzi o zobowiązania (a wiem, że niestety mam),dlatego też mimo olbrzymiego poślizgu, cieszę się, że się z niego wywiązałem. A rozmawiać będziemy o zbiorze opowiadań, który stanowi coś na kształt koncept albumu, czyli „Mieście Wszystkich Zdrowych” Szymona Stoczka. Zapraszam zatem do tego bardzo oryginalnego świata, wykreowanego w umyśle autora.

„Miasto Wszystkich Zdrowych” to zbiór dziesięciu historii, których akcja toczy się w Sepatem, czyli tytułowym mieście oraz w jego okolicach. Pierwszym co rzuca się w oczy, to bardzo oryginalny zamysł żywej metropolii. Powiem szczerze, że niezwykle ciekawie czytało się o jej anatonomii, podobnej przecież do naszego, własnego ciała. Tutaj należą się olbrzymie brawa dla autora, bo opisy miejsc, w których dzieją się poszczególne utwory, robią naprawdę fajną robotę.

Jeżeli chodzi o zawartość, to teksty mamy dosyć mocno zróżnicowane stylistycznie. Ogólnie nad wszystkim roztacza się aura będąca wypadkową weird fiction i urban fantasy, jednak autor często dorzuca do nich sporo dawkę innych gatunków.

Zbiór otwiera opowiadanie „Rekordzista”, z fajnym motywem wyścigów ludzi zarażonych chorobami. Pomysł ciekawy, jednak była to jedna z historii, przy czytaniu której trochę się męczyłem. Także, mogę powiedzieć wprost, że początek przygody z książka nie był zbyt obiecujący.

„Ruchomość” szybko jednak rozwiała moje wszelakie wątpliwości, jakie pojawiły się po przeczytaniu „Rekordzisty” i niczym rycerz na białym koniu wjechała pełną parą w moją łepetynę. Była to również pierwsza opowieść, w której Szymon Stoczek wprowadził elementy grozy, nawiązujące w tym przypadku do gotyckich opowieści o nawiedzonych domostwach. Naprawdę świetna rzecz.

Kolejna historia, czyli „Skrzep”, podobnie jak poprzedniczka, atakuje nas grozowym klimatem. Tym razem autor mocno uderza w klasyczne nuty, znane z takich filmów jak „Obcy” czy „Predator”. Mamy więc las, samotnego leśniczego mającego wyprowadzić z lasu pewną istotę oraz dodatkowo postać tajemniczego Strażnika, przywodzącego na myśl bohaterów z wyżej wymienionych obrazów. Czytało się świetnie.

Od „Kuriera” niestety odbiłem się, jak mój młodszy syn od trampoliny. Nie zajarzyłem chyba do końca co autor miał na myśli w tym utworze… Takie love story wymieszane po trochu z ghost story, które mnie kompletnie do siebie nie przekonało…

Natomiast „Podwójne ubezpieczenie” to już rewelacyjna jazda bez trzymanki, utrzymana w kryminalno-thrillerowej tonacji. Czego my tu nie mamy – napad na bank, zakładnicy, genialna postać negocjatora i przede wszystkim świetny opis całej struktury banku i znajdującego się obok dworca. Bardzo dobry tekst.

Kolejne dwa opowiadania – „Wyrównanie” i „Grand Habit” – to natomiast skręt zbioru w mocno obyczajowe rejony. Pierwsze opowiada historię pewnego rodzinnego konfliktu, którego zapalnikiem jest spadek po zmarłym ojcu, z bardzo dramatycznym, niemal wyciskającym łzy, finałem. W drugim natomiast motywem przewodnim jest zemsta oraz odkupienie win z przeszłości. Również wzruszające, ale zarazem posiadające w sobie pierwiastek grozy. Obydwa trzymają bardzo wysoki poziom.

„Stan wyjątkowy”, „Ręka władzy” i „Ostatni świt” to natomiast trzy opowieści, ściśle powiązane ze sobą motywem wojny w Sepatem. Poznajemy w nich między innymi sposoby działania miejscowych korporacji, system władzy oraz dostajemy dużą dawkę informacji o Jaźnicach, tajemniczych istotach, pojawiających się również we wcześniejszych opowiadaniach. Jako całość stanowią bardzo dobre zakończenie przygody z „Miastem Wszystkich Zdrowych”.

Podsumowując, ciekawy zbiór z niezwykle oryginalnym pomysłem wyjściowym. Jeżeli szukacie czegoś mocno odjechanego, to nie ma innej opcji, musicie sięgnąć po tę książkę. Ja mogę z czystym sumieniem ją polecić, co zresztą robię. Tyle ode mnie!!! Do usłyszenia!!!

Za egzemplarz do opinii dziękuję Wydawnictwu IX.

Dzisiaj książka, która od bardzo dawna czekała na swoją kolej, w końcu jednak udało mi się ją wrzucić na warsztat i przeczytać. Nie lubię mieć pleców jeżeli chodzi o zobowiązania (a wiem, że niestety mam),dlatego też mimo olbrzymiego poślizgu, cieszę się, że się z niego wywiązałem. A rozmawiać będziemy o zbiorze opowiadań, który stanowi coś na kształt koncept albumu, czyli...

6/10

6/10

Cóż mogę napisać o tej powieści. Może to iż tak po prawdzie to Miasto Wszystkich Zdrowych, jest zbiorem krótkich historyjek w którym jedynym wspólnym mianownikiem jest Sepatem czyli tytułowe MWZ. Autor stworzył dość oryginalne i miejscami obrzydliwe ale zawsze pełne klimatu miasto. Jeśli chodzi o styl autora to jest on poprawny i pozwalający "zobaczyć", miasto i wszystko co chce nam pokazać, ale czegoś mi w nim brakowało. Tak, naprawdę to nawet nie wiem czemu. Jakiejś małej nieuchwytnej rzeczy. Może jest to spowodowane tym, iż zdecydował się on na kilka krótkich historii zamiast jednej dłuższej i kilku wątków obok. Jeśli lubicie ciężkie klimaty to wydaje mi się, że MWZ przypadnie Wam do gustu. Tak szczerze to nie wiem co jeszcze mógłbym napisać. Coś o postaciach? Te historie są zbyt krótkie aby były dobrym egzaminem dla autora w tworzeniu postaci. Tempo akcji? Cóż, to zależy od historii. Są takie gdzie jest ona szybka, jest taka gdzie jest powolna, i cóż w każdej historii jest ona poprowadzona poprawnie.

Moja ocena: 6,5/10

Zapraszam również na mego bloga:
https://www.ksiazki-czytamy.eu/2022/01/szymon-stoczek-miasto-wszystkich.html

Cóż mogę napisać o tej powieści. Może to iż tak po prawdzie to Miasto Wszystkich Zdrowych, jest zbiorem krótkich historyjek w którym jedynym wspólnym mianownikiem jest Sepatem czyli tytułowe MWZ. Autor stworzył dość oryginalne i miejscami obrzydliwe ale zawsze pełne klimatu miasto. Jeśli chodzi o styl autora to jest on poprawny i pozwalający "zobaczyć", miasto i wszystko co...

Książka jest zestawem opowiadań połączonych ze sobą osobami, miejscami lub wydarzeniami. Opowiadania te jednak różnią się tonem, niektóre są ładnie rozbudowane (Ręka Władzy, Podwójne Ubezpieczenie, Wyrównanie) i mogłyby być zaczątkiem indywidualnych książek. Inne są raczej wstawkami, które mają pasować do całości. Nie rezonuję z medycyną, wszystkimi tymi mięsistymi opisami, chorobami, czyrakami, rakami, wysypkami, bliznami itp. , i kobietami, które mają takie perwersje, żeby sypiać z chorymi osobnikami (Cyndrill),więc niestety część książki i sama wizja miasta Sepatem jako żywego organizmu wraz z czaszką jako Pałacem nie przypadła mi do gustu. No ale widzę, że innym się podobało i dobrze, każdy lubi co innego, poza tym, jest tu też dużo ciekawych pomysłów i własnego nazewnictwa autora (np. żywe 'suony' w lampach).

W opowiadaniu Skrzep, tytułową bohaterką jest quasi-kobieta, twór niedokończony. Sama wizja lasu, chodzących maszyn, strażnika, OK, podobało mi się. Jednak autor sam nie do końca był chyba zdecydowany, czy zwracać się do Skrzepu w formie męskiej, czy żeńskiej, w związku z językiem polskim i obraną płcią dla swojej postaci. No i dziwnie to wyszło: Skrzep powiedziała, Skrzep wysunął rękę, Skrzep strzepnęła jego rękę. To w końcu jak?

Gatunek - fantasy (narracja),new weird (pomysły). Myślę, że nie powstało wiele dzieł w tym stylu. Widać fascynację China Mieville, którego Szymon Stoczek cytuje na liście swoich inspiracji.

Sporym minusem jest korekta - literówki (zwłaszcza a-ą),połączone dialogi dwóch osób, poprzesuwane wyrazy itp. błędy, które niestety oko wyłapuje. Wydawnictwo IX to firma korektora Krzysztofa Bilińskiego. Okładka powlekana, folia złazi z krawędzi (u mnie dolnej) po jednym przeczytaniu.

Książka jest zestawem opowiadań połączonych ze sobą osobami, miejscami lub wydarzeniami. Opowiadania te jednak różnią się tonem, niektóre są ładnie rozbudowane (Ręka Władzy, Podwójne Ubezpieczenie, Wyrównanie) i mogłyby być zaczątkiem indywidualnych książek. Inne są raczej wstawkami, które mają pasować do całości. Nie rezonuję z medycyną, wszystkimi tymi mięsistymi opisami,...

Cóż to za niesamowita wizja świata! Jestem pod ogromnym wrażeniem nieco pokręconej i szalonej wyobraźni autora. Stworzył oryginalne uniwersum. Akcja rozgrywa się w Sepatem, żywym, świadomym i organicznym mieście. Budowa i wygląd tego miasta jest niczym ludzki organizm. Opisy miasta i jego okolic są plastyczne i nieźle działają na wyobraźnię. Żebrowe mury, tkankowe domy...

Mamy tu dziesięć historii, które pozwalają nam zanurzyć się w tym świecie, wraz z bohaterami zwiedzimy różne osobliwe zakątki i przeżyjemy niejedną przygodę. Zobaczymy jak wygląda życie nie tylko mieszkańców Sepatem, ale i emigrantów, strażników czy zesłańców. Zetkniemy się z problemami obywateli i władców Archontów. Nie brak tu politycznych przepychanek, walki o wpływy. Poznamy tradycje i wierzenia mieszkańców.

Brakuje mi słów, aby oddać wrażenia jakie wywarła na mnie ta książka. Autor ma nieziemskie pomysły i potrafi je zgrabnie przedstawić. Ma się wrażenie, że ten świat naprawdę istnieje. Z czymś takim fascynującym i unikalnym jeszcze się nie zetknęłam. Największe wrażenie na mnie wywarły dwie historie: "Rekordzista" opowiadająca o rozgrywce jaką jest Maraton Chorych oraz "Skrzep" poruszający tematykę klonowania.

Mam nadzieję, że to nie koniec tej przygody. Autor wleciał na listę do śledzenia jego twórczości.
Polecam fanom fantastyki.

Kto już szykuje paszport uprawniający do wstępu na teren Sepatem?😁 tylko pamiętajcie, aby podać prawdziwe dane inaczej grozi Wam dożywocie w Wątrobie!

Cóż to za niesamowita wizja świata! Jestem pod ogromnym wrażeniem nieco pokręconej i szalonej wyobraźni autora. Stworzył oryginalne uniwersum. Akcja rozgrywa się w Sepatem, żywym, świadomym i organicznym mieście. Budowa i wygląd tego miasta jest niczym ludzki organizm. Opisy miasta i jego okolic są plastyczne i nieźle działają na wyobraźnię. Żebrowe mury, tkankowe...

„Kolonoskopia systemu”
„Miasto wszystkich zdrowych” to bardzo interesująca pozycja. Autor stworzył unikalny świat, pełen ciekawych rozwiązań, z którymi nie spotkałem się dotychczas. To bogate „uniwersum” jest nam udostępniane w kilkunastu historiach. Wydaje mi się, nie wiem czy słusznie, że wszystko jest tu stworzone pod prezentowany kompleks. Poznajemy go z różnych stron, pod względem geograficznym i administracyjnym. Nurzamy się w trybach działania społecznej maszynerii i jej organicznym mikroklimacie. To poznawanie kolejnych fragmentów stanowi bardzo przyjemną i przykuwającą uwagę część lektury. Pozostałe to fabuła kolejnych historii. Muszę przyznać, że niekiedy stanowiła ona dla mnie część drugorzędną. Opowiadania nie są równe pod względem akcji, zabsorbowania czytelnika, ale są spięte wspólnym dążeniem odkrycia kolejnych fragmentów „miasta zdrowych”. Moje ulubione to „Ruchomość”, „Skrzep”, „Podwójne ubezpieczenie” i „Stan wyjątkowy”.
Reszta jest albo zbyt szablonowa i przewidywalna, albo mój mózg skupił się na szczegółach uniwersum a nie akcji. Bywa i tak. Książkę czyta się bardzo dobrze i nie miałem zbyt dużo przestojów w trakcie. Sugestywne opisy budowały w mojej świadomości obrazy „Miasta Zdrowych”. W pewnym momencie złapałem się na tym, iż traktuję wszystko jako dobry reportaż z jakieś nieznanej mi metropolii. Nie czułem sztuczności i silikonu, co często zdarza się w wielu opisach wytworzonych światów. Świadczy to o dużym kunszcie autora.
Wydanie w twardej oprawie z dodatkiem „paszportu” „Miasta Zdrowych” – staranne.
Książka jest jednym z ciekawszych odkryć na łonie fantastyki jakiego udało mi się doświadczyć w tym roku. Naprawdę polecam !

„Kolonoskopia systemu”
„Miasto wszystkich zdrowych” to bardzo interesująca pozycja. Autor stworzył unikalny świat, pełen ciekawych rozwiązań, z którymi nie spotkałem się dotychczas. To bogate „uniwersum” jest nam udostępniane w kilkunastu historiach. Wydaje mi się, nie wiem czy słusznie, że wszystko jest tu stworzone pod prezentowany kompleks. Poznajemy go z różnych stron,...

Książka, która okazała się dla mnie jednym z największych zaskoczeń 2021 roku. Świetny worldbuilding, chwilami wręcz przygniatający rozmachem wyobraźni autora, ale przy tym każde z opowiadań bazuje na prostych historiach. I to właśnie one są najciekawsze. Bohaterowie oryginalni, nieprzegadani, a ich problemy są mocno związane z miastem Sepatem. Na pozór można pomyśleć,, że Stoczek stworzył mocno odjechany świat i zakręcone opowieści. Ale tak naprawdę, to autor stworzył oryginalny świat, który dość szybko staje się miejscem, które znamy i rozumiemy. Przy tak skomplikowanej formie miasta Sepatem - to sztuka. Poza tym Stoczek bawi się gatunkami, kliszami, robi to ze smakiem i swoim stylem, który mocno skupia się na relacjach interpersonalnych i napięciach między postaciami. Polecam, bo kawał fajnej lektury, a przy tym dobrej zabawy. No i świetna okładka. W sumie to aż chciałoby się, żeby przynajmniej jakaś część opowiadań doczekała się swoich kontynuacji w formie powieści.

Książka, która okazała się dla mnie jednym z największych zaskoczeń 2021 roku. Świetny worldbuilding, chwilami wręcz przygniatający rozmachem wyobraźni autora, ale przy tym każde z opowiadań bazuje na prostych historiach. I to właśnie one są najciekawsze. Bohaterowie oryginalni, nieprzegadani, a ich problemy są mocno związane z miastem Sepatem. Na pozór można pomyśleć,, że...

Wyobraźnia imponująca.

Wyobraźnia imponująca.