„Chcieli nas zakopać! Nie wiedzieli, że jesteśmy ziarnem…”.
Książka niniejsza pozwala zrozumieć ludzki aspekt tematyki związanej z Żołnierzami Wyklętymi. Coś, na co uwagę stara się zwracać Pan Leszek Żebrowski. Żołnierze Wyklęci nie byli doskonali. Mieli wady, słabości. Ale w większości byli to ludzie, którzy po prostu nie poddawali się w walce. Którzy Ojczyznę i wolność umiłowali bardziej niż własne życie.

[SPOILER]
Książka nie ma wydźwięku hagiograficznego, wręcz przeciwnie. Stara się trzymać faktów, powołuje się na liczne źródła, co w pewnym momencie bywa wręcz nużące. Ale czy dałoby się w inny sposób zaprezentować uczciwie ten temat?

Najbardziej szokująca okazała się być dla mnie historia Rajsa "Burego". Wg relacji kompanów, był to człowiek despotyczny, który zabraniał swoim żołnierzom dość prozaicznych czynności, jak np. palenia, czy grania w karty, a równocześnie, będąc żonatym mężczyzną, sypiał z młodą sanitariuszką ze swojego oddziału.

Dodatkowo, w przypływie niewytłumaczalnego szału, próbował pewnego dnia zabić chłopaka... za zapasy, prowadzone w formie rozrywki z kolegą. Kolegą tym okazał się "Rekin", który po dowiedzeniu się o takim działaniu "Burego", w akcie desperacji, próbował odebrać sobie życie.
Zainteresowały mnie te relacje, więc doczytałam w Wikipedii, że: "Podczas śledztwa Rajs zgodził się na współpracę z UB ze względu na obietnicę wyjścia na wolność. Całkowicie się zdekonspirował, wydał swoje archiwum w Karpaczu, ujawnił kontakty konspiracyjne i adresy. W śledztwie podał miejsce pobytu swojego zastępcy, ppor. Kazimierza Chmielowskiego „Rekina”, ujawnił jego imię i nazwisko, oskarżając go również o dokonanie pacyfikacji wsi białoruskich i niezgodnie z prawdą o rozstrzelanie funkcjonariuszy MBP i MO pod Brzozowem".

Jeżeli powyższe informacje są prawdziwe, a nie zostały np. sfalsyfikowane przez komunistów, to Rajs faktycznie nie zasługuje na równe klasyfikowanie obok pozostałych Żołnierzy Wyklętych.

Jednakże o wiele więcej z przytoczonych historii miało wydźwięk pozytywny, a wręcz napawający dumą. Polscy żołnierze to nie byli bandyci, jak próbowano ich przedstawić w propagandzie. Często przypisywano im nieprawdziwe przewinienia, a wręcz podstawiano agentów lub pozorowano ich ataki, aby umocnić negatywny przekaz. Zdarzało się, że komuniści najpierw przebierali się w ich mundury, terroryzowali ludność, a na końcu zwozili ciała pomordowanych Żołnierzy Wyklętych, aby nastawiać ludność przeciwko nim i pokazywać "skuteczność" władzy komunistycznej. Niektóre z tych działań dobrze ukazuje film "Wyklęty" z 2017 roku.

Ten, kto szuka prawdy odkryje, że Żołnierze Wyklęci starali się być sprawiedliwi w działaniach. Dla przykładu, inaczej traktowali uczciwych ludzi, nawet we władzach komunistycznych, a inaczej zwyrodnialców. Okazuje się też, że potrafili mieć pokojowe relacje z Ludowym Wojskiem Polskim, co niekiedy przybierało wręcz wymiar wzajemnego respektu. Myślę, że można w tym miejscu polecić film Konrada Łęckiego "Zomoza" - choć nakręcony o czasach późniejszych, dość wiernie ukazał różnice w strukturach wojskowych w porównaniu z milicyjnymi.

Poza tym Żołnierze Wyklęci w większości składali się ze świetnie wyszkolonych w boju młodych ludzi z tzw. dobrych domów, z porządnym wykształceniem, którzy już w obliczu II wojny światowej wyraźnie pokazali, czym jest dla nich wierność i poświęcenie ideałom. I chociażby ze względu na ten fakt:
"[...] musimy zatem wiedzieć
policzyć dokładnie
zawołać po imieniu
opatrzyć na drogę [...]".

„Chcieli nas zakopać! Nie wiedzieli, że jesteśmy ziarnem…”.
Książka niniejsza pozwala zrozumieć ludzki aspekt tematyki związanej z Żołnierzami Wyklętymi. Coś, na co uwagę stara się zwracać Pan Leszek Żebrowski. Żołnierze Wyklęci nie byli doskonali. Mieli wady, słabości. Ale w większości byli to ludzie, którzy po prostu nie poddawali się w walce. Którzy Ojczyznę i wolność...

Dobra książka o życiu codziennym i dylematach "Wyklętych". Napisana dobrym język, narracja prowadzona bardzo sprawnie. Dobry wstęp dla początkujących do dalszego zgłębiania tego tematu. To nie jest moja "bajka" ale z czystym sumieniem polecam.

Dobra książka o życiu codziennym i dylematach "Wyklętych". Napisana dobrym język, narracja prowadzona bardzo sprawnie. Dobry wstęp dla początkujących do dalszego zgłębiania tego tematu. To nie jest moja "bajka" ale z czystym sumieniem polecam.

„Mróz, Głód i Wszy. Życie codzienne Żołnierzy Wyklętych” pióra młodego historyka Stanisława Płużańskiego. Pozycja idealnie wpasowała się w ten czas, bowiem osobiście żyję tematyką Wyklętych od końca lutego, po dziś dzień (co zresztą widać po tematyce ostatnich postów na moim profilu). Właśnie tak bardzo promieniuje na moje myślenie i uczucia tegoroczny Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych.

Prezentowana książka przedstawia czytelnikowi sylwetki bohaterskich żołnierzy, z perspektywy codziennego życia. Przedstawia ich jako ludzi, którzy mają swoje przemyślenia, problemy, obawy, uczucia, i każdego dnia zmagają się z całą masą przeciwności. Stanisław Płużański nie skupia się w swojej pozycji na biografii poszczególnych żołnierzy, ale na warunkach, w jakich przyszło im żyć i walczyć.

Pisarz porusza takie tematy jak relacje z ludnością cywilną, stosunek do wroga, codzienność w oddziałach, niedożywienie, czy uzbrojenie oddziałów. Płużański skupia się na prawdziwych problemach ludzi, którzy przelewali krew za naszą ojczyznę. Sprawia on, że staja się oni nam bliżsi. Bazą autora oprócz dokumentów i opracowań są wspomnienia 14 Żołnierzy Wyklętych, z którymi udało mu się porozmawiać i zebrać Ich relacje. Płużański wielokrotnie w swojej pracy oddaje głos samym Wyklętym więc informacje, które przedstawia nabierają jeszcze większej siły.

Jedyna rzecz, która osobiście zakłócała mi pełniejsze zanurzenie się w świecie przedstawionym w książce dotyczy formy wydania. Otóż autor raczy nas wieloma fotografiami, co należy uznać za zaletę, jednak pojawiają się one w zupełnie losowych miejscach, nierzadko w oderwaniu od opowiadanej właśnie historii wybijając z tematu, rytmu, ponieważ potrafią nawet pojawić się w środku zdania.

Bardzo polecam tę książkę wszystkim, którym temat Wyklętych jest bliski. Bardzo ładnie wydana, napisana lekkim językiem, zawiera wiele wiedzy, informacji obarczonych przypisami.

„Mróz, Głód i Wszy. Życie codzienne Żołnierzy Wyklętych” pióra młodego historyka Stanisława Płużańskiego. Pozycja idealnie wpasowała się w ten czas, bowiem osobiście żyję tematyką Wyklętych od końca lutego, po dziś dzień (co zresztą widać po tematyce ostatnich postów na moim profilu). Właśnie tak bardzo promieniuje na moje myślenie i uczucia tegoroczny Narodowy Dzień...

Książka to opis życia codziennego partyzantów. Dotyczy głównie okresu po zakończeniu IIWŚ. W sumie to bardzo ciekawy temat, można się sporo dowiedzieć, poznać realia i problemy życia partyzanckiego.
Ważnym materiałem źródłowym dla autora są wywiady z żyjącymi jeszcze żołnierzami podziemia. Brakuje mi jednak jakiegokolwiek wspomnienia żołnierzy ze świętokrzyskiego od Ponurego i potem Nurta, Wiem, to historia wcześniejsza, jednak bliska mi bardzo i szkoda, że autor nie wspomniał nic o tych Zgrupowaniach Partyzanckich.

Książka to opis życia codziennego partyzantów. Dotyczy głównie okresu po zakończeniu IIWŚ. W sumie to bardzo ciekawy temat, można się sporo dowiedzieć, poznać realia i problemy życia partyzanckiego.
Ważnym materiałem źródłowym dla autora są wywiady z żyjącymi jeszcze żołnierzami podziemia. Brakuje mi jednak jakiegokolwiek wspomnienia żołnierzy ze świętokrzyskiego od...

https://popkulturowykociolek.pl/recenzja-ksiazki-mroz-glod-i-wszy-zycie-codzienne-wykletych/

Ostatnie kilka/kilkanaście lat obfitowało w naprawdę liczną porcję badań historycznych dotyczących Żołnierzy Wyklętych. Masa odkrytych nowych dokumentów/śladów stała się podstawą do naprawdę licznych opracowań. Opisy działania antykomunistycznego podziemia są obiektem przeróżnych dyskursów historycznych, wywołując w społeczeństwie różnorakie emocje. Na temat konkretnych akcji/działań podejmowanych przez dane grupy wiemy więc całkiem sporo. Stosunkowo mało jest jednak wartościowych materiałów, które skupiałyby się na samym „życiu” żołnierzy i próbie przetrwania przez nich każdego kolejnego dnia.

To właśnie taka tematyka stała się podstawą książki autorstwa Stanisława Płużańskiego. Autor stara się tutaj skonfrontować czytelnika z masą codziennych problemów żołnierzy, które dla kogoś współczesnego mogą wydawać się dość trywialne. Całość treści opiera się zarówno na licznych materiałach pisanych, historycznych opracowaniach IPN, nowo odkrytych dokumentach oraz wywiadach z czternastką kombatantów (którzy chyba są najlepszym źródłem wiedzy na temat życia Wyklętych).

Książka składa się z dziesięciu rozdziałów, poruszających różnorakie kwestie psychologiczno-społeczne. Na samym wstępie autor przygotował krótkie, ale treściwe wprowadzenie, pozwalające na zapoznanie się z ogólnym zarysem oddziałów partyzanckich w Polsce po zakończeniu II Wojny Światowej. Tematyka kolejnych części książki jest bardzo rozbudowana i pozwala ona na dość szczegółowe zobrazowanie sobie funkcjonowania członków antykomunistycznego podziemia. Zostaje tutaj poruszona między innymi tematyka uzbrojenia/umundurowania, podstawowych warunków życia (w tym jakże przyziemnej higieny),zdobywania jedzenia, mobilności jednostek, zakwaterowania, relacji z ludnością cywilną, dyscypliny, dbania o morale żołnierzy, kończąc na konkretnych przykładach akcji i walk z wrogiem. Z całości tekstu maluje się obraz naprawdę trudnego „życia” (co najlepiej oddaje sam tytuł książki: Mróz, głód i wszy) i wielu poświęceń w imię wymarzonej lepszej przyszłości.

Cała recenzja na stronie.

https://popkulturowykociolek.pl/recenzja-ksiazki-mroz-glod-i-wszy-zycie-codzienne-wykletych/

Ostatnie kilka/kilkanaście lat obfitowało w naprawdę liczną porcję badań historycznych dotyczących Żołnierzy Wyklętych. Masa odkrytych nowych dokumentów/śladów stała się podstawą do naprawdę licznych opracowań. Opisy działania antykomunistycznego podziemia są obiektem przeróżnych...

Wyklęci - polscy żołnierze, którzy po zakończeniu II wojny światowej nie złożyli broni, walcząc z komunizmem, który zalał Polskę.
Partyzanci, wyjęci spod prawa "bandyci", którzy nie bali się stawić zaciekłego oporu przed sowietyzacją ich ojczyzny.
Codziennie pokonywali niestrudzenie dziesiątki kilometrów, by uniknąć pojmania przez Urząd Bezpieczeństwa. Dzięki pomocy ludności cywilnej łatwiej było im przetrwać.
Myli się w lodowatych strumieniach, spali pod gołym niebem i w ziemiankach. Doskwierał im głód i zimno. Marzyli o ciepłym łóżku i posiłkach, jedzących w rodzinnym gronie.
Marzyli też o wolnej i niepodległej Polsce. Ostatni z nich Józef Franczak "Lalek" zginął w 1963 roku. Przed nim wielu poniosło śmierć w zasadzkach, w leśnych potyczkach i w katowniach UB
"Mróz, głód i wszy. Życie codzienne wyklętych" Stanisława Płużańskiego to ciekawa książka, poruszająca dość często pomijany aspekt walki podziemia antykomunistycznego, opowiadając nie tyle o wielkiej polityce, taktyce i walce, ale o życiu codziennym w tej powojennej partyzantce. O logistyce przetrwania. O partyzantce, o tyle niezwykłej i trudnej, że odciętej już od tradycyjnego zaopatrzenia ze strony aliantów, a również nierzadko od wsparcia lokalnej ludności, która po 6 latach wojny miała po prostu dość ludzi z bronią. O cokolwiek by nie walczyli.
Książka ta to na pewno nie historyczno-wojenna opowieść o leśnych walkach, o bohaterskich partyzantach i złych ubekach – to opowieść o trudnych czasach, których, kto nie przeżył, nie zrozumie.

Współpraca recenzencka z wydawnictwem.

Wyklęci - polscy żołnierze, którzy po zakończeniu II wojny światowej nie złożyli broni, walcząc z komunizmem, który zalał Polskę.
Partyzanci, wyjęci spod prawa "bandyci", którzy nie bali się stawić zaciekłego oporu przed sowietyzacją ich ojczyzny.
Codziennie pokonywali niestrudzenie dziesiątki kilometrów, by uniknąć pojmania przez Urząd Bezpieczeństwa. Dzięki pomocy...

Życie codzienne w czasach II wojny światowej dla każdego obywatela Polski było ciężkie. Choroby, głód, śmierć to tylko nieliczne z problemów, z jakimi borykało się społeczeństwo podczas gdy nasz rząd uciekł z kraju, zostawiając żołnierzy, kobiety, czy dzieci. Walka konspiracyjna trwała pomimo opuszczenia.

Żołnierze wyklęci

Pierwszego marca w Polsce obchodzony jest Narodowy Dzień Żołnierzy Wyklętych. Został on ustanowiony w dzień, który jest rocznicą rozstrzelania przywódców IV Zarządu Głównego Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość. 

Pośród najbardziej znanych postaci, wśród walczących byli m.in. Łukasz Ciepliński Pług odznaczony Orderem Virtuti Militari. Mieczysław Dziemieszkiewicz Rój jedną z największych jego akcji było rozbicie ubeckiego więzienia w Pułtusku. Józef Kuraś Ogień Niemcy w roku 1943 zamordowali jego żonę oraz synka. 

Wśród zasłużonych nie można również zapomnieć o Zygmuncie Szendzielarzu - Łupszce. 

Pomimo tego, że miejsca pochówku niektórych z nich nadal nie są znane, społeczeństwo z niecierpliwością czeka na godny pochówek swoich bohaterów. 

Walka

Żołnierze Wyklęci po dramatycznej walce z Niemcami zostali żołnierzami polskiego podziemia powojennego. Było ono niepodległościowe i antykomunistyczne. Stawiali oni opór sowietyzacji Polski oraz podporządkowaniu jej ZSRR. Walczyli o prawo do samostanowienia i urzeczywistnienia dążeń demokratycznych. Po tym jak zachód sprzedał nas Stalinowi, bunt społeczeństwa był wielki. Ci, którzy przetrwali, walczyli do końca.

W roku 1963 zginął ostatni z Wyklętych Lalek - Józef Franczak. Do tego czasu szacuje się, że przez konspirację przewinęło się około 300 tysięcy osób. 

Problemy partyzantów

Problemy, z jakimi musieli mierzyć się  Wyklęci, były dodatkowo czymś, co utrudniało im walkę. Ludność cywilna nie była przychylnie do nich nastawiona. Sowiecka propaganda wmawiała ludziom, że są to zwykli bandyci, którzy nie chcą dobra kraju. Żołnierzy zachęcano do porzucenia walk i przyjęcia nowego systemu. Niegodziwe warunki życia, spanie po lasach, brak odpowiedniego ubioru, choroby, głód, i zero kontaktu z rodziną sprawiały, że walka stawała się czasami nieznośna. 

Mróz, głód i wszy

Pan Stanisław Płużański autor książki Mróz, głód i wszy życie codzienne Wyklętych nie skupia się w swojej pozycji na biografii poszczególnych żołnierzy, ale na warunkach, w jakich przyszło im żyć i walczyć. 

Pisarz porusza takie tematy jak relacje z ludnością cywilną, stosunek do wroga, codzienność w oddziałach, niedożywienie, czy uzbrojenie oddziałów. Skupienie pana Płużańskiego na prawdziwych problemach ludzi, którzy przelewali krew za ojczyznę, sprawia, że staja się oni nam bliżsi. 

Osobista refleksja

Książka ta nie jest z całą pewnością biografią opowiadającą życie wybranych osób. Jest to fantastyczna pozycja o prawdzie życia w partyzantce. Bardzo lekko napisana, przystępnym językiem pomaga odbiorcom nie tylko zrozumieć sam etos walki, ale również zobaczyć w osobach o niezłomnym charakterze, zwykłych ludzi, którzy również przeżywali swoje dramaty.

Przyznam, że pozycja ta bardzo mnie zachwyciła i wzruszyła. Historyczne opisy, psychologia codzienności, oburzające podejście narodu zmanipulowanego propagandą oraz zdrada władz... To wszystko sprawiało, że nie mogłam się oderwać od lektury. Wśród morza już wydanych publikacji o Żołnierzach Wyklętych ta jest wisienką na torcie, która pokazuje nam prawdę o tamtych wydarzeniach i codzienności naszych bohaterów. 

Z całą pewnością miłośnicy historii muszą tę książkę mieć w swojej biblioteczce. Polecam ją również młodzieży, aby mogła się w uczciwy sposób zapoznać z faktami życia w tamtym trudnym czasie. 

CZEŚĆ I CHWAŁA BOHATEROM! WIECZNA PAMIĘĆ POLEGŁYM!

Życie codzienne w czasach II wojny światowej dla każdego obywatela Polski było ciężkie. Choroby, głód, śmierć to tylko nieliczne z problemów, z jakimi borykało się społeczeństwo podczas gdy nasz rząd uciekł z kraju, zostawiając żołnierzy, kobiety, czy dzieci. Walka konspiracyjna trwała pomimo opuszczenia.

Żołnierze wyklęci

Pierwszego marca w Polsce obchodzony jest...