Bardzo źle to jest napisane. Autor nie ma w ogóle talentu do pisania beletrystyki. Miejscami odnosi się wrażenie, że to jakiś raport urzędowy z wciśniętymi na siłę dialogami. Postaci są płaskie, nieludzkie wręcz, nie mają żadnego wyglądu, można ewentualnie się dowiedzieć co nieco o pojedynczej sztuce odzieży, która do nich należy i to tyle. Są dość ciekawe fragmenty odnoszące się do wywiadu, propagandy, domniemanych metod i za to dodatkowa gwiazdka. Literacko więcej niż 1 się nie należy.
Mierziły mnie też kontakty damsko - męskie przedstawione w tej książce. Dwie pary, ona młodziutka, on stary. Chyba jakieś niespełnione marzenia autora, bleh.

Bardzo źle to jest napisane. Autor nie ma w ogóle talentu do pisania beletrystyki. Miejscami odnosi się wrażenie, że to jakiś raport urzędowy z wciśniętymi na siłę dialogami. Postaci są płaskie, nieludzkie wręcz, nie mają żadnego wyglądu, można ewentualnie się dowiedzieć co nieco o pojedynczej sztuce odzieży, która do nich należy i to tyle. Są dość ciekawe fragmenty...

Dawno nie czytałem takiej szmiry.
Co do historii - bardzo słaba, mało pociągająca, rozmyta, trudno jest wyłapać główny wątek akcji. Nie dzieje się tutaj nic ciekawego.
Co do metod szpiegowskich. Szkoda moich słów. Nie, tak nie wygląda praca operacyjna, nawet jak jest to napisane w dziwnej książce pt. 46 sekund, która udaje, że odkrywa jakieś tajemnice wywiadu. Skąd ja mogę to wiedzieć? Ukończyłem studia z wyróżnieniem na kierunku BN i miałem zajęcia z jednym z najlepszych specjalistów od służb specjalnych w Polsce. Z prawdziwym fachowcem, a nie medialnym ekspertem.
Co do szanownego Xaviera Messinga. Jeśli mam być szczery to zastanawiam się czy taka osoba w ogóle istnieje. Mam całkiem nieźle opanowany biały wywiad i jakiekolwiek o nim informacje w internecie są polskojęzyczne. Są też dwa zdjęcia, na których jakiś wyżelowany facet robi groźną minę.
Jest również rubryczka pt. "Autor ponad 450 programów treningowych W WIELU REGIONACH ŚWIATA" (LOL).
"Ekspert w US. Departamencie Stanu (...)" (brak komentarza).
"profesor psychologii PRAKTYCZNEJ" (HAHA).
i najlepsze: "odznaczony złotym medalem za osiągnięcia naukowe".
Ja też jestem odznaczony kilkoma złotymi medalami m. in. z olimpiady szkolnej w pierwszej klasie szkoły podstawowej.
I te recenzje polskich naukowców na tylnej okładce, które chwalą książkę... pewnie dlatego, że pokazuje "PRAWDE" o tym jak działają rosyjskie służby w Europie.
Otóż nie. Za zachodnią degrengoladę i upadek cywilizacyjny nie odpowiada FSB ani żadna inna służba. Erozja Zachodu spowodowana jest innymi czynnikami, których w ramach tej recenzji nie będę opisywał.
Żeby stosować skutecznie dywersje psychologiczną należy mieć atrakcyjną alternatywę, którą podsuwa się społeczeństwu w miejsce dotychczasowego porządku. Rosjanie mogą zaoferować przysłowiowe wąchanie kleju na dworcach, co nie jest wymarzonym sposobem życia dla "zbuntowanej, młodej osoby z Europy".
PS W książce znajduje się spoiler Anny Kareniny Tołstoja. Ja jej nie czytałem, a jako że to klasyk, to muszę to odhaczyć, ale teraz niestety już wiem jak dokładnie ta historia się potoczy.

Dawno nie czytałem takiej szmiry.
Co do historii - bardzo słaba, mało pociągająca, rozmyta, trudno jest wyłapać główny wątek akcji. Nie dzieje się tutaj nic ciekawego.
Co do metod szpiegowskich. Szkoda moich słów. Nie, tak nie wygląda praca operacyjna, nawet jak jest to napisane w dziwnej książce pt. 46 sekund, która udaje, że odkrywa jakieś tajemnice wywiadu. Skąd ja mogę...

Książka, którą trzeba przeczytać. Nawet dwa razy.
46 Sekund – frapujący tytuł świetnie napisanego „podręcznika” magicznej sztuki szpiegowskiej. Xavier Messing w bardzo subtelny, a jednocześnie przejrzysty sposób pokazuje swoim czytelnikom w jaki sposób możemy być (mimo naszej woli) sterowni oraz inspirowani. Autora poznałem całkiem niedawno, chociaż już wcześniej czytałem o jego przeszłości. Biorąc pod uwagę życiorys Messinga, jeszcze przed przeczytaniem 46 Sekund można było mieć pewność, że treść będzie bliska rzeczywistości. Tak też się stało. W żadnym momencie, autor nie "lał wody". Mogłoby się wydawać, że w tematyce szpiegowskiej napisano już wszystko. Jednak Messing poszedł krok dalej, opisał aktualne mechanizmy. Opisał schematy z którymi możemy stykać się na co dzień. Ciekawie opisał kombinacje operacyjne, cały czas nadążając z fabuła. Każdy akapit jest spójny i wynika z danej sytuacji. W 46 Sekundach nie ma niepotrzebnych zdań, zbędnych dialogów czy przypadkowych wtrąceń. Kiedy patrzę na to co nas otacza w przestrzeni medialnej, spokojnie mogę wskazać schematy, którymi posługuje się w powieść Borys Nazarow – ten zły. Z drugiej strony przenikliwy i doświadczony Kurt Villmer – główny bohater, pozytywna postać. Z ogromną przyjemność polecam tę powieść. Każdemu kto, lubi ciągłe napięcie, kolejne intrygi i nieszablonowe rozwiązania. Taka właśnie jest powieść 46 Sekund.

Książka, którą trzeba przeczytać. Nawet dwa razy.
46 Sekund – frapujący tytuł świetnie napisanego „podręcznika” magicznej sztuki szpiegowskiej. Xavier Messing w bardzo subtelny, a jednocześnie przejrzysty sposób pokazuje swoim czytelnikom w jaki sposób możemy być (mimo naszej woli) sterowni oraz inspirowani. Autora poznałem całkiem niedawno, chociaż już wcześniej czytałem...

10/10 Dokładnie to czego szukałem. To nie jest książka typu hollywood czy agent 007. To jest powieść o tym jak wygląda rzemiosło współczesnego wywiadu. Jak rozpoznać sekcję obserwacyjną kiedy jest się śledzonym, i jak się wtedy zachować. Jak wywiad planuje i przygotowuje swoje operacje. Jak wygląda szkolenie oficerów. Jakim myśleniem powinien kierować się oficer wywiadu. To są rzeczy które m.in. można znaleźć w tej książce.
Czyta się szybko, jak już się zacznie, nie można się oderwać.
Rzeczy typu opis parzenia herbaty, które nie dodają nic do akcji ani merytoryki, występują w nieznacznej ilości, i są krótkie, tak tylko aby dodać postaciom ich indywidualności albo klimatu.
Dialogi według mnie, trochę jak w niektórych odcinkach sensacjacji XX w. Przekaz informacji taki jaki trzeba, ni mniej ni więcej.
Książka sama w sobie jest ładna i elegancka. W moim wydaniu (kupowałem na 46sekund.com),nie ma literówek, ani błędów.
Merytorycznie, myślę że to jedno z najlepszych źródeł wiedzy o działaniu współczesnego wywiadu.
Jeśli chodzi o mnie, pretensjonalności tam nie widziałem żadnej. Pomimo niektórych negatywnych komentarzy, zdecydowałem się kupić i sprawdzić samemu. Jestem bardzo zadowolony, książkę przeczytam zapewne kilka razy. Dla każdego kto interesuje się wywiadem, lektura myślę obowiązkowa.

Swoją drogą po przeczytaniu jej, widzę np. jaki ogrom pracy musiał wykonać rosyjski wywiad, aby zająć np. Krym, bez jednego wystrzału. Oni muszą teraz czuć potężna frustrację, zważywszy na to że tą pracę zepsuł im pan Putin.

Od Razu mam pytanie czy mógłby mi ktoś polecić jakieś podobne książki, jeśli zna?
Pozdrawiam

10/10 Dokładnie to czego szukałem. To nie jest książka typu hollywood czy agent 007. To jest powieść o tym jak wygląda rzemiosło współczesnego wywiadu. Jak rozpoznać sekcję obserwacyjną kiedy jest się śledzonym, i jak się wtedy zachować. Jak wywiad planuje i przygotowuje swoje operacje. Jak wygląda szkolenie oficerów. Jakim myśleniem powinien kierować się oficer wywiadu. To...

Bardzo dobra pozycja współczesnego realizmu w szarości dnia codziennego. Powieść, która wrażliwca ukoi głębią swych wartości tam ukazanych. Polecam każdemu kto chce wyruszyć w podróż oczami autora, który namiastkę siebie przedstawił jako jeden z nielicznych w tym kraju.

Bardzo dobra pozycja współczesnego realizmu w szarości dnia codziennego. Powieść, która wrażliwca ukoi głębią swych wartości tam ukazanych. Polecam każdemu kto chce wyruszyć w podróż oczami autora, który namiastkę siebie przedstawił jako jeden z nielicznych w tym kraju.

Strasznie pretensjonalna książka. Fatalne dialogi. Wbrew zapowiedziom całość obrazu jest daleka od realizmu, to zapis fantazji luźno opartych na funkcjonujących mechanizmach.
Smaczku dodaje fakt, że autor opisuje m.in mechanizmy akcji dezinformacyjnych... Tymczasem połowa najwyższych ocen wystawionych mu na Lubimy Czytać pochodzi od ludzi, którzy przeczytali i zrecenzowali jedną książkę 😆

Strasznie pretensjonalna książka. Fatalne dialogi. Wbrew zapowiedziom całość obrazu jest daleka od realizmu, to zapis fantazji luźno opartych na funkcjonujących mechanizmach.
Smaczku dodaje fakt, że autor opisuje m.in mechanizmy akcji dezinformacyjnych... Tymczasem połowa najwyższych ocen wystawionych mu na Lubimy Czytać pochodzi od ludzi, którzy przeczytali i zrecenzowali...

Książka ciekawa ze względu na doświadczenie autora, jednak kilka rzeczy trudno było znieść:
1. akcja nie jest zbyt porywająca, stylistycznie jest to średnia (w mojej ocenie) pozycja, ogólnie lieracko książka nie ma zbyt dużo do zaprezentowania
2. manieryzmy i pretensjonalność głównego bohatera - to przeświadczenie o swojej wyższości i szczególnej roli w historii, te tyrady nt Nietzschego, muzyki, wyrafinowanego stylu i czasu parzenia herbaty jaśminowej co do sekundy są czasami nużące, czasami śmieszne
3. ideologicznie głowny bohater (czyżby również autor?) zdaje się niewiele różnić od swojego przeciwnika po rosyjskiej stronie, ten sam sposób myślenia, te same poglądy na temat liberalnej demokracji i współczesnej kultury, tylko wektor polityczny przeciwny. Tak jakby autor w ramach powstrzymywania Rosji najchętniej wprowadziłby wszędzie rosyjski system polityczny i wschodnią mentalność.
4. całkowicie nierealistyczne zakończenie, będące chyba projekcją marzeń autora
Na plus: wiedza autora o sposobie działania służb wywiadowczych i współczesne zagrożenia w przestrzeni informacyjnej

Książka ciekawa ze względu na doświadczenie autora, jednak kilka rzeczy trudno było znieść:
1. akcja nie jest zbyt porywająca, stylistycznie jest to średnia (w mojej ocenie) pozycja, ogólnie lieracko książka nie ma zbyt dużo do zaprezentowania
2. manieryzmy i pretensjonalność głównego bohatera - to przeświadczenie o swojej wyższości i szczególnej roli w historii, te tyrady...

Książka słaba.
Edytorsko niechlujna: literówki, błędy interpunkcyjne, a nawet językowe. Dialogi drewniane, ogólnie pretensjonalna. Sprawia wrażenie napisanej przez dwie osoby. Autor drugiej części nie zna różnicy pomiędzy cyfrą a liczbą. Techniki operacyjne zaczerpnięte z "17 mgnień wiosny". Analizy geopolityczne nieweryfikowalne, podobnie jak dossier Xaviera Messinga.

Książka słaba.
Edytorsko niechlujna: literówki, błędy interpunkcyjne, a nawet językowe. Dialogi drewniane, ogólnie pretensjonalna. Sprawia wrażenie napisanej przez dwie osoby. Autor drugiej części nie zna różnicy pomiędzy cyfrą a liczbą. Techniki operacyjne zaczerpnięte z "17 mgnień wiosny". Analizy geopolityczne nieweryfikowalne, podobnie jak dossier Xaviera...

Pod względem opisu technik wywiadowczych i praktyk służb bardzo ciekawa. Jednak dialogi bardzo płytkie, sztuczne i pretensjonalne. Tak samo jak opisy postaci i ich upodobania. Każda postać wydaje się być karykaturą samej siebie.

Pod względem opisu technik wywiadowczych i praktyk służb bardzo ciekawa. Jednak dialogi bardzo płytkie, sztuczne i pretensjonalne. Tak samo jak opisy postaci i ich upodobania. Każda postać wydaje się być karykaturą samej siebie.

Bardzo dobra powieść szpiegowska, inna od dotychczas czytanych, doskonale oddająca aktualny rozkład sił i ideały, które ukierunkowują działania każdej ze stron.
Dezinformacja, ukryte przekazy w social mediach powodujące polaryzację społeczeństw w poszczególnych krajach zachodnich, to wszystko jest doskonale zaplanowaną operacją wywiadowczą rosyjskich służ. Operacja jest zaprojektowana w taki sposób, że każda próba wyjaśniania czy prostowania dezinformacji powoduje jeszcze większy chaos informacyjny.
Eskalacja operacji rosyjskich wymusiła ścisłą współpracę wywiadów zachodnioeuropejskich, w takiej sytuacji sama defensywa to za mało, trzeba rozpracować rosyjską grupę i uderzyć doskonale opracowanymi prowokacjami w taki sam sposób jak dotychczas robiły to rosyjskie służby, żeby zmusić wroga do defensywy, czyli wytrącić mu oręż z ręki.
Oprócz doskonałej zabawy przy lekturze, powieść Xaviera Messinga otwiera czytelnikowi oczy na szereg otaczających nas zdarzeń, których byliśmy świadkami w ostatnim okresie, a wydawały się bez najmniejszego związku ze sobą. Otóż w życiu mało jest przypadków, szczególnie kiedy w grę mogą być zamieszane służby specjalne.
Doskonała książka, polecam z całego serca. Wiem, że chętnie do niej wrócę jeszcze nie raz.

Bardzo dobra powieść szpiegowska, inna od dotychczas czytanych, doskonale oddająca aktualny rozkład sił i ideały, które ukierunkowują działania każdej ze stron.
Dezinformacja, ukryte przekazy w social mediach powodujące polaryzację społeczeństw w poszczególnych krajach zachodnich, to wszystko jest doskonale zaplanowaną operacją wywiadowczą rosyjskich służ. Operacja jest...