Kolejne przygody Lila i Puta. Tym razem w bardzo krótkich formach, z których część czytelnicy znać mogą z łam „Nowej Fantastyki”. Moim zdaniem całość wypada – nomen omen – fantastycznie!

Kolejne przygody Lila i Puta. Tym razem w bardzo krótkich formach, z których część czytelnicy znać mogą z łam „Nowej Fantastyki”. Moim zdaniem całość wypada – nomen omen – fantastycznie!

Mimo iż zdecydowanie preferuję dłuższe opowieści, ten tom, zawierający głównie jednostronicowe historyjki, naprawdę mi podpasował. Pozostaje mieć nadzieję, że autorzy wrzucili tutaj to co mieli zgromadzone w zanadrzu od dawna, a po cichu pracują nad czymś co najmniej tak dobrym jak "Czarująca panna młoda". Tego im i sobie życzę.

Mimo iż zdecydowanie preferuję dłuższe opowieści, ten tom, zawierający głównie jednostronicowe historyjki, naprawdę mi podpasował. Pozostaje mieć nadzieję, że autorzy wrzucili tutaj to co mieli zgromadzone w zanadrzu od dawna, a po cichu pracują nad czymś co najmniej tak dobrym jak "Czarująca panna młoda". Tego im i sobie życzę.

Jak ten czas leci?! To już piąta część przygód małoludów Lila i Puta, a wydawałoby się, że jeszcze nie dawno czytałam pierwszy tom. I jak zwykle czas spędzony z nimi jest przyjemny. Nawet pomimo tego, że zajmują się głównie niczym. A szczególnie warcholstwem i burdami w knajpach. Put wręcz książkę na ten temat znalazł. I próbował ją czytać. Czasami grają w karty. Znaczone. I wygrywają. Czasem umilają społeczeństwu czas śpiewem i grą, dopóki rzeczone społeczeństwo się nie zdenerwuje. ‎Zdarza im się również obserwować chmury. I przeżywać różne przygody z Miksją, ich elfią przyjaciółką. Jednym słowem - sama radość. Mam tylko niejakie obawy, że ci starsi czytelnicy bawić się będą lepiej. Lecz i tak polecam.

Jak ten czas leci?! To już piąta część przygód małoludów Lila i Puta, a wydawałoby się, że jeszcze nie dawno czytałam pierwszy tom. I jak zwykle czas spędzony z nimi jest przyjemny. Nawet pomimo tego, że zajmują się głównie niczym. A szczególnie warcholstwem i burdami w knajpach. Put wręcz książkę na ten temat znalazł. I próbował ją czytać. Czasami grają w karty. Znaczone....

Maciej Kur podbił nasze serca swoją baśnią „Sylwia Sylwester jest niecałopełnista”. Zabrał nas w świat magii i pokazania z nieco innej strony niepełnosprawności oraz możliwości radzenia sobie z nią. W tej książce najlepiej widać przemycane przez scenopisarza wartości. Jego komiksy przesycone są magią, różnorodnością. Każdy bohater jest inny, niezwykły i każdy w pewien sposób boryka się z próbą akceptacji siebie. „Lil i Put” to seria komiksów o małoludach powstała przy współpracy z Piotrem Bednarczykiem. Komiks został stworzony na konkurs imienia Janusza Christy.
Bohaterami serii są dwa małoludy przywodzące na myśl Tolkienowskich hobbitów: chudszy i rudy Lil i grubszy, ciemnowłosy Put. Stworki te podróżują po fantastycznym Neverlandzie, przypominającym ni to Śródziemie, ni to Narnię. W przeciwieństwie do bohaterów książek Tolkiena i Lewisa dwaj bohaterzy nie mają żadnej misji. Ich życie toczy się wokół ciągłego poszukiwania czegoś do jedzenia i przy okazji pakowania się w kłopoty. W komiksie znajdziemy wiele nawiązań do klasyki fantastyki. Poza wspomnianym „Hobbitem”, „Władcą Pierścieni” oraz „Opowieściami z Narnii” można łatwo dostrzec nawiązania do ,,Podróży Guliwera'' Jonathana Swifta. Zwłaszcza, że imiona głównych bohaterów przywodzą na myśl liliputów – słynnej rasy ludzików pojawiających się także w Hobbicie'' J. R. R. Tolkiena. Do tego bohaterzy wyglądem przypominają: mają bose, owłosione stopy i lubią dużo jeść. Są tu też entowie, dostarczający oleistych owoców, skonfliktowane między sobą krasnoludy i elfy. Do tego pojawia się tu także bohaterka książek A. Sapkowskiego, Miksja – elfka studiująca magię ma białe włosy co upodabnia ją do Cirilli. Do tego sporo tu bohaterów z mitologii. Im lepiej czytelnik zna inne utwory tym więcej nawiązań znajdzie. Maciej Kur z wprawą operuje symbolami i postaciami tworząc zabawne i jednocześnie pouczające scenki.
Twórcom udało się wykreować niepowtarzalny świat pełen tego, co znamy z fantasy. Dzięki specyficznemu poczuciu humoru jest to jednak nieco inne uniwersum od tych kojarzących nam się z klasyką gatunku, a wszystko przez wzbogacenie tych stylizowanych na antyczno-średniowieczne klimaty czasach znajdziemy pełno postmodernictycznych elementów, przez co już w pierwszym tomie centaury grały w piłkę kopytną. Drugi tom porusza kwestie ewolucjonizmu (powiew Jaredem Diamondem) oraz zła wynikającego z bycia zbyt skrupulatnym „urzędnikiem” (lekkie nawiązanie do Hannah Arndt). W „Czarującej pannie młodej” znajdziemy gospodę „Matczyna kukułka” przypominającą ośrodek z „Lotu nad kukułczym gniazdem”, a jeden z pacjentów świadomy jest swojej komiksowości. Taki komiksowy Hilary Putnam. Całość dopełniają świetnie wykreowane postacie drugoplanowe z dobrze zarysowanymi osobowościami, wśród których wiodą prym Miksja i Iskier. W czwartym tomie sporo jest nawiązań to literatury średniowiecznej, motywu dance macabre i pokazanie go z nieco innej - oczywiście humorystycznej, ociekającej o Disney’owskie paradoksy – perspektywy. Do tego komiksy o Lilu i Pucie zawierają rysunki i opisy fantastycznych stworów, dzięki czemu będą bardzo dobrym wprowadzeniem do tego typu gatunku. Pojawią się w nim takie istoty jak bazyliszki, śmierć, utopce, minotaury, mumie, chochliki, trolle, elfy i wiele innych. Do tego tom „Zawodowi bumelanci” otwiera nawiązanie do Karola Marksa i ruchu, który powstał pod jego wpływem. Świętopełk to prawdziwy rewolucjonista pragnący zmian, ale jest nierozumiany. Aby przeżyć trzeba kombinować. I bohaterzy robią to z wprawą. Czasami jednak dają się naciągnąć jak dzieci i obiecują opiekować się tajemniczą portmonetką z trzynastoma potępionymi duszami. Jak się domyślacie nie obędzie się bez pościgu. Bohaterzy zahaczą o dom późnej starości, spróbują schować się na polu. Nie zabraknie też wątku miłości, małomiasteczkowości i młodzieńczych błędów.
Piąty tom, czyli najnowszy zatytułowany „Parada przypałków” otwiera znużenie bohaterów intensywnym życiem. Put zaczyna zastanawiać się, czy mógł osiągnąć coś więcej. Lil oczywiście nie może siedzieć bezczynnie i zabiera się do podniesienia adrenaliny u przyjaciela. Przyjaciele szybko odkryją, że podgrzać atmosferę i przysporzyć kłopotów może również wzbogacenie się, a przepisy bywają absurdalne. Wyjście z niejednej opresji bywa łatwiejsze niż nam się wydaje. Czasami wystarczy troszkę życzliwości, szacunku, a innym razem śpiew lub brak kontaktu wzrokowego. Najlepiej jednak nie kusić losu, bo może się okazać, że nawet najlepsza wróżka nie ma lekarstwa na nabytą w czasie przygód chorobę. Nie zabraknie też rodeo w wersji magicznej czy mistrzów koncentracji. Pojawią się też magiczne przedmioty, tajemnicze skarby, niezwykłe roboty. Nasi bohaterzy odkryją też wciągającą siłę książek.
W każdym tomie główna akcja toczy się tu wokół tytułowych bohaterów, których szybkie wymówienie imion powoduje skojarzenie z postaciami z „Podróży Guliwera” Jonathana Swifta będącej połączeniem satyry na ludzką naturę z parodią popularnych w tamtym okresie „powieści podróżniczych”. W „Lilu i Picie” znajdziemy te same elementy doprawione współczesnymi motywami, przetworzonymi symbolami.
Przewijającym się problem Lila i Puta jest ich wieczne nieposiadanie pieniędzy, przez co zmuszeni są do ciągłego targowania się, pakowania w tarapaty i szukania możliwości szybkiego zarobienia dużych pieniędzy. Z tego powodu próbują różnych sposobów zarobku. Niestety każda próba wzbogacenia sprowadza na nich kłopoty. A kiedy udaje im się zdobyć dużo pieniędzy marzą o pozbyciu się ich, bo ich życie traci sens i brakuje w nim napięcia.
Komiks pełen jest takiego alegorycznego uchwycenia naszych codziennych paradoksów, z których możemy uwolnić się tylko dzięki świadomości ich istnienia i dobrej woli. Tej niestety często brakuje, tak jak bohaterom.
„Lil i Put” to świetna seria komiksów dla dzieci i młodzieży. Doskonały materiał do wykorzystania na lekcjach etyki.

Maciej Kur podbił nasze serca swoją baśnią „Sylwia Sylwester jest niecałopełnista”. Zabrał nas w świat magii i pokazania z nieco innej strony niepełnosprawności oraz możliwości radzenia sobie z nią. W tej książce najlepiej widać przemycane przez scenopisarza wartości. Jego komiksy przesycone są magią, różnorodnością. Każdy bohater jest inny, niezwykły i każdy w pewien...

Dla młodszych czytelników, polecam. Ale tak na prawdę to nie jest taka fajna, jak się spodziewałem, chociaż i tak według mnie warto wejść na tę pozycję by móc sobie w krótkim czasie (około 25 minut) przeczytać ten komiks i zadowolić się kreską rysowaną przez Macieja Kura i Piotra Bednarczyka.

Dla młodszych czytelników, polecam. Ale tak na prawdę to nie jest taka fajna, jak się spodziewałem, chociaż i tak według mnie warto wejść na tę pozycję by móc sobie w krótkim czasie (około 25 minut) przeczytać ten komiks i zadowolić się kreską rysowaną przez Macieja Kura i Piotra Bednarczyka.

Konkurs imienia Janusza Christy wyłania historie, która bawią, uczą i nie raz potrafią zachwycić swoją szatą graficzną. Kolejny cykl który przypadł do gustu jurorom to „Lil i Put”, a szósty tom nosi tytuł „Parada przypałów”.

O komiksie możemy przeczytać, że:
Piąty tom humorystycznej opowieści fantasy dla odbiorcy w każdym wieku.
Put przeżyje kryzys egzystencjalny, będzie zaczytywał się w książkach i odda się melomanii. Lil postanowi ujeżdżać trolla i poszczyci się celnym strzałem z łuku! Obaj bohaterowie trafią też między innymi na wyspę skarbów, do raju oraz do aresztu za zakłócanie ciszy nocnej, otrzymają mandat i kupią kamień filozoficzny z przeceny! Miksja zajmie się wywoływaniem sił nadprzyrodzonych i znów natknie się na krasnoludy! Morbinka będzie szukać ciszy i spokoju. Słodkie lenistwo, straszne potwory, potyczki z krasnoludami, niebezpieczne podróże i mnóstwo głupich pomysłów – jednym słowem zwykłe, szare życie w świecie fantasy!

Kolejny przykład komiksu który powinien trafić do odbiorcy w każdym wieku. Oczywiście dzieci będą zachwycone, a to zasługa zabawnych przygód i całkiem niezłych ilustracji, Czytajcie dzieciom właśnie takie książeczki!

Konkurs imienia Janusza Christy wyłania historie, która bawią, uczą i nie raz potrafią zachwycić swoją szatą graficzną. Kolejny cykl który przypadł do gustu jurorom to „Lil i Put”, a szósty tom nosi tytuł „Parada przypałów”.

O komiksie możemy przeczytać, że:
Piąty tom humorystycznej opowieści fantasy dla odbiorcy w każdym wieku.
Put przeżyje kryzys egzystencjalny, będzie...