Misje badawcze to wielka niewiadoma, która może zaskoczyć badaczy. Tak jest i z członkami załogi tajemniczego pojazdu kosmicznego zbliżającego się do Ziemi. Niewykryty przez satelity obiekt kryje w sobie wiele zaskakujących tajemnic. Jedną z nich są dinozaury posiadające ludzkie umiejętności. Jakby tego było mało potrafią mówić i mają bardzo rozwiniętą technologię. Dyskutująca o praprzodkach załoga statku kosmicznego ma nadzieję znaleźć w czasie tej wyprawy odpowiedź na nurtujące ich pytania dotyczące ewolucji. Na miejscu odkrywają dziwną roślinność: drzewa bez koron. Spotkanie z przodkiem też okaże się nieco inne od wyobrażonego. Dziwnie sztywny obiekt nie komunikuje się z nimi. Za to na próby nawiązania kontaktu odpowiada wielka bestia, czyli pies. Przybywające z kosmosu dinozaury trafiają do niebezpiecznej dżungli, która okazuje się trawnikiem przy domu Mai cieszącej się ostatnim dniem wakacji. Porywający plastikowego dinozaura pies przyciąga ich uwagę i zmusza do poznawania nowego terenu: domu. W dziecięcym pokoju odkrywają, że spóźnili się 65 milionów lat z misją poznania tajemnic ewolucji. Na Ziemi nie tylko nie ma już dinozaurów, ale zamieszkują ją dziwnie olbrzymie istoty. Szybko okazuje się, że to nie ziemska fauna i flora powiększyły się, ale przodkowie kosmicznych podróżników bardzo zmniejszyły rozmiar, co zapowiada wielkie kłopoty. W serii nie zabraknie ucieczek, pościgów, ale zawsze wszystko kończy się szczęśliwie. W pierwszym tomie pt. „Maja i Minizaury. Odnaleziony świat” mali bohaterzy znajdują schronienie w pokoju „gigantki”.
Kolejna część zabiera nas do szkolnego świata pełnego niebezpieczeństw. Wszystko przez to, że nasi bohaterzy z pomocą swojej ziemskiej przyjaciółki pragną odzyskać zgubiony wahadłowiec. Najpierw jednak muszą udać się do szkoły, a później mogą zająć się poszukiwaniami. Okaże się, że wyprawa na lekcje będzie bardzo owocna i pozwoli przybliżyć ich do powrotu do domu. Szybko okazuje się, że ich kosmiczny pojazd jest w rękach Mai kolegi z klasy. Odzyskanie go będzie wymagało naprawdę zadziwiających zabiegów, nieprzewidzianych układów, zaskakującej współpracy i nim bohaterzy wyruszą do domu (statek matkę) na ich ratunek ruszy misja ratunkowa. Co z tego wyniknie musicie przekonać się sami. Zapewniam, że zabawa będzie naprawdę interesująca.
Kiedy już wydawało się, że całą misja dobiegnie końca pojawia się nowe wyzwanie. W trzecim tomie zatytułowanym „Misja Las” bohaterzy dostrzegają zaginięcie Agenta Spinnera. Bohaterzy muszą wrócić na Ziemię, aby odnaleźć towarzysza wyprawy. Znowu trafiają do Mai, która ma im pomóc w misji. Razem wędrują do starego i pełnego niebezpieczeństw lasu, z którego dochodzi do nich sygnał nadajnika zaginionego. Szybko okaże się, że odnalezienie Spinnera nie będzie ich największym problemem. Większym okażą się tajni agenci depczący im po piętach.
„Maja i Minizaury” to doskonała lektura dla miłośników dinozaurów i podróży kosmicznych. Każda część zamyka pewien rozdział przygód i zapowiada kolejne, które zapewne będą toczyły się wokół prób opuszczenia Ziemi, niespodziewanych spotkaniach z Ziemianami, którzy nie są tacy jak sobie mali kosmici to wyobrażają. Interesująca kolorystyka, prosta kreska i żywe kolory skutecznie przyciągają wzrok młodych czytelników. Cartoonowe rysunki, gruba, zdecydowana kreska kojarząca się z amerykańskimi komiksami oraz odważne kolory sprawiają, że „Maja i Minizaury” prezentuje się ciekawie.

Misje badawcze to wielka niewiadoma, która może zaskoczyć badaczy. Tak jest i z członkami załogi tajemniczego pojazdu kosmicznego zbliżającego się do Ziemi. Niewykryty przez satelity obiekt kryje w sobie wiele zaskakujących tajemnic. Jedną z nich są dinozaury posiadające ludzkie umiejętności. Jakby tego było mało potrafią mówić i mają bardzo rozwiniętą technologię....

Główna bohaterka z wyglądu przypomina mi Jonkę, postać wymyśloną przez Szarlotę Pawel. Lecz poza zadartym nosem Mai te dwa komiksy niewiele mają wspólnego. Tutaj nie Kleks jest towarzyszem, lecz Minizaury, czyli kosmici, którzy przypadkiem trafili na Ziemię. Ponieważ są niewielkiego wzrostu niebezpieczeństwa czyhają  na nich na każdym kroku. Dinozaury w wersji mini (gadające i w kombinezonach) poszukują swojego wahadłowca, aby powrócić do statku bazy. Czy im się to uda i dlaczego trafią do szkoły? Na te pytania odpowie lektura. Całkiem przyjemna, ale bez specjalnych zachwytów. Poprawna historyjka, bez momentów humorystycznych i nagłych zwrotów akcji. Mój młody czytelnik skwitował ją następującymi słowy - krótkie, zaczęło się coś dziać i zaraz skończyło. Poczytać można i tyle.

Główna bohaterka z wyglądu przypomina mi Jonkę, postać wymyśloną przez Szarlotę Pawel. Lecz poza zadartym nosem Mai te dwa komiksy niewiele mają wspólnego. Tutaj nie Kleks jest towarzyszem, lecz Minizaury, czyli kosmici, którzy przypadkiem trafili na Ziemię. Ponieważ są niewielkiego wzrostu niebezpieczeństwa czyhają  na nich na każdym kroku. Dinozaury w wersji mini...

Bardzo fajny komiks. Szybko się czyta. Polecam

Bardzo fajny komiks. Szybko się czyta. Polecam