Świetnia książka, choć bardzo odmienna od poprzednich przygód Berniego Gunthera. Główny bohater dalej jest twardym detektywem, typowym dla czarnych kryminałów, ale historia nie jest już typowym kryminałem. Bardziej przypominała mi skrzyżowanie powieści szpiegowskich i historycznych w klimacie Rory’ego Clements’a czy Hansa Klossa. Bardzo silnie narzuca siętakże porównanie do powieści Man from Berlin, w której głównym bohaterem również jest oficer niemieckiej armii w typie „dobrego Niemca”, a duża część historii ma miejsce na Bałkanach. Philip Kerr zdecydowanie lepiej wykorzystuje materiał źródłowy i przedstawia przejmujące tło dla całej opowieści. To co najbardziej mnie zaskoczyło jako fana czarnych kryminałów jest fakt, że najbardziej męczące okazały się fragmenty typowe dla czarnych kryminałów. Sarkastyczne one-linery serwowane przez Berniego są tak liczne i wymyślne, że wpadają w pewnym momencie w męczącą autokarykaturę. Historia kryminalna też nie jest zbyt porywająca, głównie przez wielość wątków i częste wykorzystywanie „szczęśliwego trafu” jako głównego mechanizmu napędzającego akcję. Wątek miłosny był bardzo naiwny. Swoją naiwnością porównywalny do romansu z pierwszej części przygód Gabriel’a Knight’a.
Mimo wszystkich powyższych minusów lektura przyniosła mi dużo przyjemności.

Polecam, chociaż zatwardziali fani czarnych kryminałów mogą czuć się zawiedzeni.

Świetnia książka, choć bardzo odmienna od poprzednich przygód Berniego Gunthera. Główny bohater dalej jest twardym detektywem, typowym dla czarnych kryminałów, ale historia nie jest już typowym kryminałem. Bardziej przypominała mi skrzyżowanie powieści szpiegowskich i historycznych w klimacie Rory’ego Clements’a czy Hansa Klossa. Bardzo silnie narzuca siętakże porównanie do...