Pierwsze wrażenie: Real Life, wyrazisty i mocny debiut Brandona Taylora, nominowany do tegorocznej Nagrody Bookera, to książka niezwykle intensywna emocjonalnie. Tak intensywna, że właściwie wszystko, co najważniejsze dzieje się w niej jakby podskórnie, emocje buzują pod powierzchnią rzeczywistości z pozoru gładkiej, łatwej i nieskomplikowanej. Ot, weekend z życia studenta dobrej uczelni gdzieś na środkowym zachodzie USA. I dopiero pod spodem – burza, wojna i opór.
(...)
Wallace nie jest szczęśliwy. To jasne od pierwszych stron powieści. Coś tu jest bardzo nie tak: chłopak zdaje się balansować na krawędzi i być bardzo blisko jakiejś eksplozji. Czy może – co bardziej prawdopodobne, biorąc pod uwagę jego introwertyczne usposobienie – implozji. Kilka tygodni wcześniej zmarł jego ojciec, z którym Wallace nie miał nigdy dobrych relacji i dlatego zdecydował się nie jechać na pogrzeb. Ale czy tu właśnie leży problem? Symptomy sugerują raczej wypalenie albo depresję. Jego apatia jest wręcz męcząca, zwłaszcza, kiedy w sytuacjach, które aż proszą o działanie – na przykład, gdy nikczemnie manipulująca koleżanka z laboratorium oskarża go o mizoginię – Wallace zamiast się bronić, spuszcza tylko głowę i oddaje pola.
(...)
Dopiero gdzieś w połowie książki dotarło do mnie, co tu się tak naprawdę dzieje. Jeden przejaw mikroagresji przerodził się w następny, koleżanka z laboratorium została zastąpiona znajomym, który na imprezie opowiada o „perspektywach dla czarnoskórych” oraz rzekomych „brakach” Wallace’a, wynikających z tego, że urodził się czarny i ubogi. Nawet koledzy z roku zdają się przekonani, że Wallace znalazł się wśród nich nie dzięki własnej pracy i zdolnościom, ale na skutek antydyskryminacyjnej polityki uczelni. To nie jest wypalenie ani depresja. To rasizm: codzienny, niekończący się i nieustępliwy; rasizm tak dyskretny, że niemal niewidoczny. Rasizm z którym Wallace nie ma siły toczyć samotnej walki.

Więcej na blogu: naszanisza.pl

Pierwsze wrażenie: Real Life, wyrazisty i mocny debiut Brandona Taylora, nominowany do tegorocznej Nagrody Bookera, to książka niezwykle intensywna emocjonalnie. Tak intensywna, że właściwie wszystko, co najważniejsze dzieje się w niej jakby podskórnie, emocje buzują pod powierzchnią rzeczywistości z pozoru gładkiej, łatwej i nieskomplikowanej. Ot, weekend z życia studenta...