A miało być jak w bajce... czy było?

„Każdy z nas dźwiga swój los przeznaczony mu dawno temu. Bywa, że poznawszy tę prawdę, człowiek zmienia się w kamień.”*

Książkę poleciła mi przyjaciółka i to właśnie dlatego zdecydowałam się po nią sięgnąć. Jakie są moje odczucia i wrażenie po jej przeczytaniu?

Muszę przyznać, że na samym początku akcja mnie nie wciągnęła. Wydawała mi się trochę mdła i pierwsze strony, choć pisane przyjemnym stylem, ciągnęły się dla mnie w nieskończoność. Udało mi się jednak przebrnąć przez rozdziały wprowadzające nas niejako do sytuacji, w jakiej znalazła się główna bohaterka.

Wszystko zaczęło się od zwyczajnego bloga, niby nic szczególnego, pewnie większość z nas miała z nimi styczność, może niektórzy zakładali też własne. Rose, bo tak na imię bohaterce, dowiaduje się o posiadaniu dziadka, o którym wcześniej nie miała pojęcia. Wtedy wszystko się zaczyna. Wyjazd do Francji, aby starszy pan już nieco podupadający na zdrowiu mógł poznać swoją wnuczkę. A tam? Masa niespodzianek począwszy od przystojnego chłopaka, niczym arystokrata z dawnych wieków. Atmosferę psuje jedynie „Królowa śniegu”, jak określa jedną z kobiet mieszkających w zamku mała Rose. Niestety nie wszystko jest takie piękne, jak w bajkach opowiadanych przez rodziców. Może i jest księżniczka oraz jej książę, ale zawsze musi się pojawić chociaż cień zła.

Zaczynają się kłopoty. Na początku to niby niewinne zabobony, które bohaterce nie wydają się realne, lecz później coś się zmienia. Ktoś zdecydowanie pragnie skrzywdzić dziedziczkę majątku, a przy tym być może i pozostałych mieszkańców zamku. Tajemnica rodzi kolejne tajemnice, aż pewne elementy układanki zaczynają do siebie pasować. Pojawia się również wątek młodzieńczej miłości i wybór królewicza, który będzie zależał tylko i wyłącznie od panienki du Merle. A jaki on będzie? To nie jedyne pytanie, jakie się nasuwa. Kim w końcu jest tajemniczy Kościej? I dlaczego prześladuje Rose? Czy będziemy świadkami tragedii, a może happy endu?

Chociaż na samym początku akcja nie była dla mnie wciągająca, to bardzo się cieszę, że nie odłożyłam tej książki na półkę. Nawet nie wiem, w którym momencie zaczęłam dosłownie pochłaniać kartkę za kartką. Zapragnęłam rozwiązać tajemnice, przed którymi stanęła główna bohaterka i chociaż momentami książka mnie bawiła, a czasem była przewidywalna, to ostatecznie bardzo przypadła mi do gustu. Dokończyłam ją w jeden dzień w ogrodzie, siedząc w promieniach ciepłego Słońca dookoła pąków rozkwitających kwiatów. Nie żałuję czasu, jaki na nią poświęciłam. Na pewno „Trzy życzenia” są godne polecenia.

* „Trzy życzenia” by Isabelle Merlin, Wydawnictwo „Nasza Księgarnia”, str. 307

A miało być jak w bajce... czy było?

„Każdy z nas dźwiga swój los przeznaczony mu dawno temu. Bywa, że poznawszy tę prawdę, człowiek zmienia się w kamień.”*

Książkę poleciła mi przyjaciółka i to właśnie dlatego zdecydowałam się po nią sięgnąć. Jakie są moje odczucia i wrażenie po jej przeczytaniu?

Muszę przyznać, że na samym początku akcja mnie nie wciągnęła. Wydawała...