Moja recenzencka aktywność, działalność w różnych grupach i klubikach zrzeszających blogerów książkowych pozwala mi poznać publikacje, na które pewnie nie trafiłabym, gdybym obserwowała wyłącznie „główny nurt”. W taki sposób trafiłam na zbiór opowiadań autorstwa Roberta Kapczyńskiego pt. „Zakrzywiona rzeczywistość”. Ciekawy tytuł, intrygująca okładka. Co za nimi się kryje? Czyżby jakaś literaka psychodela? Bez wahania zabrałam się za czytanie. Może na typową psychodelę nie trafiłam, ale na pewno na zbiór interesujących tekstów.

Chciałabym zwrócić uwagę na kompozycję. Zadbano o mocny początek. Opowiadanie „Poszukiwacze słów”, które otwiera zbiór jest świetne i zapowiada fantastyczną lekturę. Bohaterem tego tekstu jest pisarz, a raczej aspirujący literat. Ma pomysły, których nie potrafi ubrać w słowa. W poszukiwaniu słów nawiązuje kontakt z popularna pisarką, chcąc poznać sekret jej sukcesu. Brzmi normalnie, prawda? Jednak Robert Kapczyński nadał opowiadaniu niesamowity klimat przesycony szaleństwem oraz zadbał o finał, że „szczęka opada”. Nie ukrywam, że jestem zachwycona tym tekstem. Po takim otwarciu wiedziałam, że chcę. Chcę przeczytać to co wyszło spod pióra Roberta Kapczyńskiego.

Kolejne teksty trzymają dobry poziom. Właściwie nie podobały mi się tylko dwa ostatnie („Naklejki” i „Niespełnione serca bicie”). Pierwszy z nich wydał mi się „przegadany”, a drugą historię chciałabym poznać z szerszej perspektywy (łooo boziu, nie dogodzi się czytelnikowi!). Zauroczyła mnie nieprzewidywalność. Co prawda nie mogę napisać, że w każdym opowiadaniu autor czymś mnie zaskoczył, ale jest on niewątpliwie odważny i nie boi się mocnych, bezpośrednich akcentów.

Zapytacie się, w jakiej tematyce „kręcą się” teksty zawarte w „Zakrzywionej rzeczywistości”. I tu jest „pies pogrzebany”, bo trudno ten zbiór jednoznacznie sklasyfikować, a – co za tym idzie – wskazać docelową grupę czytelników. Są tu opowiadania w atmosferze thrillera („Rogate serce”, „Poszukiwacz słów”). Mamy historię inspirowaną II wojną światową („Schron”). Teksty „Przyrzeczenie” i „Niespełnione serca bicie” mogą spodobać się romantycznym duszom, a „Naklejki” i „Sen” mają wszelkie znamiona literatury grozy. Natomiast tytułowa „Zakrzywiona rzeczywistość” napisana jest na pograniczu horroru i literatury obyczajowej. Jest to specyficzny miks, aczkolwiek w każdym z nich wyczuwalny jest styl autora.

Zaufałam Robertowi Kapczyńskiemu i facet mojego zaufania nie stracił. Z wielką przyjemnością przeczytałam jego teksty. Jedne bardzo mi się podobały, inne mniej, a jeszcze inne wcale, ale tak to zazwyczaj jest z wszelkimi zbiorami opowiadań. Moje ogólne wrażenia są bardzo dobre. Opowieści spowija mrok, a pisarz nie boi się go zagęszczać. Ciężko powiedzieć, czy różnorodność typów opowiadań to wada czy zaleta. Ja preferuję zbiory skompletowane tematycznie, ale tu spoiwem jest autor, więc tematyka może być różnorodna, co sprawia, że czytelnik się nie nudzi, że z ekscytacją „wchodzi” w kolejną historię. Z drugiej strony, odbiorca ryzykuje, że będzie miał do czynienia z czymś totalnie nie w jego guście.

Moja recenzencka aktywność, działalność w różnych grupach i klubikach zrzeszających blogerów książkowych pozwala mi poznać publikacje, na które pewnie nie trafiłabym, gdybym obserwowała wyłącznie „główny nurt”. W taki sposób trafiłam na zbiór opowiadań autorstwa Roberta Kapczyńskiego pt. „Zakrzywiona rzeczywistość”. Ciekawy tytuł, intrygująca okładka. Co za nimi się kryje?...

Jak mały bóg małych światów*
„Zakrzywiona rzeczywistość” – zbiór opowiadań sprzed prawie trzech lat. Autor – Robert Kapczyński – obecnie 35-latek, gnieźnianin od 15 lat z wyboru i – jak twierdzi – już tak pozostanie. Jedyne informacje, jakie znalazłam w sieci na temat Roberta Kapczyńskiego to przywołana strona fakty – interwencje z Gniezna. Dowiedziałam się, że lubi i czytać, i pisać. Że jest niepoprawnym marzycielem i dobrym obserwatorem.

Po zbiór dziewięciu opowiadań pt. „Zakrzywiona rzeczywistość” (jest to tytuł jednego z opowiadań) sięgnęłam z ciekawości po przeczytaniu zachęcającej opinii wydawcy, choć fantasy to nie mój gatunek. Tym bardziej horror, a niektórym opowiadaniom blisko do horroru…

Jakże się cieszę, że sięgnęłam po tę pozycję. Początkowe zniesmaczenie błędami korektorskimi (poważnie, nie widziałam jeszcze tylu w żadnej, ale to w żadnej książce, jednak tego nie będę się czepiać i gwiazdek zabierać) i ciągotami opowiadań w stronę horroru, odpuściło na rzecz naprawdę dobrej i emocjonującej akcji. Każde z opowiadań pokazuje to co lubię najbardziej – emocje i uczucia. Strach, nienawiść, miłość, zazdrość, zemstę, odwagę, nadzieję… Tak, to wszystko tam jest i w dodatku idealnie pokazane.

Mimo wszystkich niedoskonałości korektorskich Autor tak dobrze opisuje emocje i zawraca akcje, że w głowie może się nieźle namieszać. Widać, że jest dobrym obserwatorem, potrafi uchwycić ludzkie uczucia i zachowania i dokładnie w punkt przywalić w najmniej spodziewanym momencie.

Sprawił, że każde z opowiadań, jak już zaczęłam czytać, musiałam skończyć. A zakończenia zawsze były zaskakujące. Kiedy już poznałam jego przekorność, czekałam na koniec z nadzieją, że tym razem będzie po mojemu (też jestem przekorna, więc dlaczego nie miałoby być po mojemu?). Warto było. I czekać, i przeczytać. Szybko wciągnęłam się w styl Autora, a wciąga on bardzo inteligentnie.

Potencjał jest, panie Robercie, a my, czytelnicy, czekamy na więcej. Na pewno coś „się pisze” (mam nadzieję) i może wkrótce „się wyda”. Ja osobiście liczę na to.

* autor o sobie w wywiadzie z Agnieszką Bosak na stronie gniezno-fakty-interwencje.pl

Książkę od wydawnictwa Abyssos otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu lubimyczytac.pl, za co bardzo dziękuję.

Jak mały bóg małych światów*
„Zakrzywiona rzeczywistość” – zbiór opowiadań sprzed prawie trzech lat. Autor – Robert Kapczyński – obecnie 35-latek, gnieźnianin od 15 lat z wyboru i – jak twierdzi – już tak pozostanie. Jedyne informacje, jakie znalazłam w sieci na temat Roberta Kapczyńskiego to przywołana strona fakty – interwencje z Gniezna. Dowiedziałam się, że lubi i...

Książka zdecydowanie +18. Za dużo makabrycznej przemocy i chorego erotyzmu. Kilka pomysłów było całkiem ciekawych ale większość opowiadań kończy się chorym twistem aby tylko zaszokować czytelnika. Po 4 opowiadaniach odpuszczam

Książka zdecydowanie +18. Za dużo makabrycznej przemocy i chorego erotyzmu. Kilka pomysłów było całkiem ciekawych ale większość opowiadań kończy się chorym twistem aby tylko zaszokować czytelnika. Po 4 opowiadaniach odpuszczam

Zakwalifikowanie książki do kategorii s-f fantasy bardzo mocno na wyrost a wręcz mylące. Opowiadania głównie o życiu, człowieku, reakcji na trudne chwile. Traktuje o rodzicielstwie, miłości, uczuciach i emocjach. Elementy mistyki są jedynie podkreśleniem przekazywanych treści i nie są najważniejsze. Książka trafiła do mnie przypadkowo i bardzo pozytywnie zaskoczyła. Porusza i nie zostawia obojętnym. Dodając do tego bardzo dobry warsztat autora sprawia że książka na pewno trafi u mnie na półkę z wysoką oceną.

Zakwalifikowanie książki do kategorii s-f fantasy bardzo mocno na wyrost a wręcz mylące. Opowiadania głównie o życiu, człowieku, reakcji na trudne chwile. Traktuje o rodzicielstwie, miłości, uczuciach i emocjach. Elementy mistyki są jedynie podkreśleniem przekazywanych treści i nie są najważniejsze. Książka trafiła do mnie przypadkowo i bardzo pozytywnie ...

Książka składa się z dziewięciu nie powiązanych ze sobą opowiadań. Każde z nich mówi o ważnych sprawach takich jak rodzicielstwo czy miłość. W jednym z opowiadań spotykamy chłopaka, który prosi swoją byłą dziewczynę, żeby spotkała się z nim ostatni raz. Jak się okazuje randka wypada świetnie. Chłopak się zmienił tak jak ona chciała i dziewczyna nagle uświadamia sobie, że jednak coś do niego czuje. Ale czy to wszystko jest szczere? Czy musimy się zmieniać pod czyjeś dyktando, aby tego kogoś uszczęśliwić?
W innym opowiadaniu poznajemy pisarza, który chce zrobić karierę, ale mu to nie wychodzi. Przez przypadek wpada na książki pewnej pisarki i w trzy dni pochłania jej cały dorobek, a następnie idzie na spotkanie autorskie. Autorka zwraca na niego uwagę i zaprasza na kolację. Młody pisarz robi wszystko aby posiąść tajemnicę jej sukcesu. Tylko czy o to chodzi aby dla chwili sławy poświęcić tak wiele?
Takie i inne trudne pytania można sobie zadać po przeczytaniu opowiadań zawartych w książce. Nie są one łatwe, a każde zaskakuje i wręcz nie wiadomo co sądzić o ich treści. Dopiero po chwili przychodzą refleksje nad poruszonym problemem. Książkę czyta się dobrze i myślę, że może znaleźć wielu zwolenników.

Książka składa się z dziewięciu nie powiązanych ze sobą opowiadań. Każde z nich mówi o ważnych sprawach takich jak rodzicielstwo czy miłość. W jednym z opowiadań spotykamy chłopaka, który prosi swoją byłą dziewczynę, żeby spotkała się z nim ostatni raz. Jak się okazuje randka wypada świetnie. Chłopak się zmienił tak jak ona chciała i dziewczyna nagle uświadamia sobie, że...

,,Zakrzywiona rzeczywistość jest to zbiór dziewięciu różnych historii zupełnie ze sobą nie związanych ,w ktorych ukazane są uczucia,różne emocje zwyklych ludzi ,niekiedy wstrząsają,zadziwuają swoją otwartością,odwagą w słowie,ale dzieki temu są prawdziwe,nie przesłodzone. Zmuszają nas do refleksji ,rozmyślań nad życiem,ludzką naturą,nieidealnością,słabościami.Bohaterowie zostają wrzuceni w wir pozornie prozaicznych sytuacji ,które ukazują właśnie te wszystkie ludzkie cechy ,naturę. ..Serdecznie polecam

,,Zakrzywiona rzeczywistość jest to zbiór dziewięciu różnych historii zupełnie ze sobą nie związanych ,w ktorych ukazane są uczucia,różne emocje zwyklych ludzi ,niekiedy wstrząsają,zadziwuają swoją otwartością,odwagą w słowie,ale dzieki temu są prawdziwe,nie przesłodzone. Zmuszają nas do refleksji ,rozmyślań nad życiem,ludzką naturą,nieidealnością,słabościami.Bohaterowie...