Na mapie międzywojennego Wrocławia pojawiają się nowe kina. Nie jakieś zatęchłe nory godne masowej rozrywki o niezbyt wysokim statusie, ale prawdziwe pałace kinowe: Andrzej Dębski dociera do wspaniałych, barwnych opisów nowo otwartych wrocławskich kin, które mienią się kolorami, zaskakują technicznym wyrafinowaniem, których projekty pochodzą od najlepszych architektów swoich czasów i które... przyciągają tłumy tytułami, których próżno szukać w historii kinematografii tego okresu.

"Historia kina we Wrocławiu..." to jedna z tych rzadkich książek, w których obcujemy z nauką na najwyższym poziomie - morderczo dokładną, skrupulatną, wykutą w godzinach niewyobrażalnie cierpliwej pracy - a jednocześnie zaskakująco piękną i żywą. Nauką, która dosłownie przywołuje przeszłość, odtwarza historię niemal dzień po dniu (serio: niektóre zdjęcia w książce są datowane co do tygodnia) i jednocześnie budzi taki dreszcz emocji, jakbyście sami byli na premierowym pokazie szlagieru w Deli albo Capitolu.

Z prasowych notatek, planów architektonicznych i reklam wyłania się więc obraz Wrocławia przedwojennego, dostępny na wyciągnięcie ręki. Ale to nie wszystko - z tych strzępków wyłaniają się też życiorysy kiniarzy, potentatów branży, właścicieli sieci kin (nie, sieci multipleksów to nie jest współczesny wynalazek). Niektóre z nich są jak scenariusze na filmy awanturnicze, inne, jak braci Hirschbergów, są przejmującym świadectwem nazistowskiego terroru.

A do tego jeszcze zdjęcia. I plany. I mapka. MAPKA. Oprócz przewodnika podróży sentymentalnej do magicznego świata przedwojennego kina dostajemy jeszcze mapkę wrocławskich kin. Czego chcieć więcej?

Na mapie międzywojennego Wrocławia pojawiają się nowe kina. Nie jakieś zatęchłe nory godne masowej rozrywki o niezbyt wysokim statusie, ale prawdziwe pałace kinowe: Andrzej Dębski dociera do wspaniałych, barwnych opisów nowo otwartych wrocławskich kin, które mienią się kolorami, zaskakują technicznym wyrafinowaniem, których projekty pochodzą od najlepszych architektów...