Macedonia jest przykładem państwa, gdzie obok narodów słowiańskich (głównie Macedończyków) mieszkają duże wspólnoty niesłowiańskie (Turcy, Albańczycy, Rumuni i inni) oraz diaspory cygańska i żydowska. Sprawia to, że żyjący obok siebie spadkobiercy różnych kręgów cywilizacyjno- kulturowych mówią różnymi językami, wyznają różne religie, korzystają z tych samych mediów. Celem Autorów, którzy zamieścili swe artykuły w niniejszym tomie, była analiza różnic i podobieństw oraz wskazanie, które czynniki wpływają na kształt tożsamości narodowej, a także opis w jakim stopniu „zderzenie cywilizacji” jest elementem konfliktogennym, a w jakim wzmacnia poczucie narodowe poszczególnych wspólnot żyjących obok siebie, jak również samych Macedończyków. Zadaniem Autorów było tez przyjrzenie się historii Macedonii, gdzie liczniejsi od Macedończyków: Grecy, Bułgarzy, Serbowie, Albańczycy, mający dobrze ugruntowane tożsamości narodowe i własne państwa, mimo działalności propagandowej, kulturalnej i osiedleńczej, nie wykorzenili dążeń Macedończyków do utworzenia własnego państwa – Republiki Macedonii. Oddany Czytelnikom tom napisany został nie tylko przez specjalistów polskich, lecz także macedońskich. W jego przygotowaniu brali udział historycy, politolodzy, slawiści i językoznawcy z Uniwersytetu Jagiellońskiego, Polskiej Akademii Nauk. Uniwersytetu Wrocławskiego, Uniwersytetu Śląskiego, Instytutu Historii Narodowej w Skopiu oraz Uniwersytetu Świętych Cyryla i Metodego w Skopiu.