Choć „Krucjata” traktuje o podróży kosmicznej, nie jest powieścią najwyższych lotów. Nie zmienia to faktu, że bardzo przyjemnie mi się czytało to połączenie „Odysei kosmicznej” z „Big Brotherem”. Pomysły pana Dębskiego były poniekąd wtórne, poniekąd dość ekscentryczne.

W roku 2708 ludzie na Ziemi pogrążeni są w letargu na skutek zbyt bezpiecznego i wygodnego życia, co może spowodować ich rychłą zagładę. By podnieść trochę poziom adrenaliny, grupa trzymająca władzę postanawia zorganizować wyprawę w kosmos. Tyle, że aktualni mieszkańcy Ziemi nie są w stanie podjąć takiego wysiłku. Na całe szczęście istnieje niezły zapasik osobników z XX wieku, którzy poddali się kriopogrzebom, by doczekać czasów, w których ich choroby mogłyby zostać wyleczone. Odmrozi się kilkanaście takich sztuk i to oni ruszą w nieznane na pokładzie „Gwiezdnego Szamana”, którym sterować będzie superkomputer „Nemo”. Plan genialny w swej prostocie.

Wyprawa dochodzi oczywiście do skutku. Niestety, grupa wybranych „odmrożeńców” nie umie stworzyć zgranej załogi. By jakoś scalić zespół, a przy okazji pokonać nudę i stagnację, jeden z uczestników lotu rzuca pomysł, by kręcić film, którego scenariusz będą tworzyć nasi podróżnicy, i którego bohaterowie będą mieli ich twarze. I to właśnie jest ten wątek fantastyczny powieści, który pozwoli nam poznać „Zemstę magów z Yara” – oczywiście nasuwające się skojarzenie z jedną z powieści pana Dębskiego jest absolutnie przypadkowe ;)

Lubię takie powieści w powieści, zwłaszcza, gdy wątki znacznie się od siebie różnią. Jedynym mankamentem „Krucjaty” jest mnogość postaci, które w niej występują. Ciężko było ogarnąć ich wzajemne zależności, ale w końcu się udało.

Myślę, że ten utwór Eugeniusza Dębskiego jest czymś na kształt kaprysu i eksperymentu. Jeśli nie ma się nadmiernych oczekiwań, można mieć dużo przyjemności z jego lektury. Autor ciekawie przedstawia interakcje w grupie skazanych na siebie ludzi i ewolucję komputera, który się uczłowiecza w nie najlepszym tego słowa znaczeniu. Dodatkowym smaczkiem jest ożywienie Walt’a Disney'a i Bruce’a Lee. Na pewno sięgnę po drugą część „Krucjaty”, bo pisarz rozbudził moją ciekawość dalszego ciągu.

Choć „Krucjata” traktuje o podróży kosmicznej, nie jest powieścią najwyższych lotów. Nie zmienia to faktu, że bardzo przyjemnie mi się czytało to połączenie „Odysei kosmicznej” z „Big Brotherem”. Pomysły pana Dębskiego były poniekąd wtórne, poniekąd dość ekscentryczne.

W roku 2708 ludzie na Ziemi pogrążeni są w letargu na skutek zbyt bezpiecznego i wygodnego życia, co...