A teraz na tapet wyjeżdza Max Czornyj, ze swoją książką pt. "Ślepiec". Jest to kolejna seria tego autora, po którą sięgnełam z ciekawością, aczkolwiek już z brakiem sympatii do komisarz Lizy Langer. Spotkałam się z nią w ostatnim tomie o Eryku Deryle i niestety jej opryskliwość nie wzbudzała pozytywnych odczuć we mnie wobec jej osoby. Zaczynając czytać "Ślepca" podeszłam do tego z rezerwą w stosunku do Lizy ale też chciałam dać jej szanse. Z przykrością jednak stwierdzam, że dosyć długo przekonywałem się do niej. Na szczęście mi przeszło już i mogłam pochlonąć liczne strony tej książki. A o czym ona jest? Już mówię.
Komisarz Liza Langer i profiler Orest Rembert stanowią parę w nowym śledztwie. Liza po przejściach sprzed roku, dalej nie potrafi sobie poradzić z bieżącymi problemami. Ma to wpływ na jej relacje z Orestem oraz na prowadzone śledztwo. Sam Rembert jest bardziej skupiony na tworzeniu profilu Lizy niż zabójcy, którego próbują dorwać. A mowa o mordercy, którego ofiarami są ludzie z nietypowymi oczami. Po morderstwie z premedytacją wydłubuje im oczy. Jaki ma w tym cel? Po co ślepcowi oczy? Czy Liza i Orest znajdą wkońcu nić porozumienia i wspólnie rozwiążą śledztwo? A może któreś z nich przeplaci to życiem?
Ja gorąco polecam, a wy dzielcie się ze mną i innymi czytelnikami wrażeniami po przeczytaniu. Zapraszam do dyskusji. 🥰😁

A teraz na tapet wyjeżdza Max Czornyj, ze swoją książką pt. "Ślepiec". Jest to kolejna seria tego autora, po którą sięgnełam z ciekawością, aczkolwiek już z brakiem sympatii do komisarz Lizy Langer. Spotkałam się z nią w ostatnim tomie o Eryku Deryle i niestety jej opryskliwość nie wzbudzała pozytywnych odczuć we mnie wobec jej osoby. Zaczynając czytać "Ślepca"...

Jest to pierwsza przeczytana książka tego autora i mam nadzieje, że nie ostatnia.
Przyciągająca okładka, którą można poczuć a sama książka jakby idealnie dla mnie, nawet o mnie...
Akurat po zabiegu na siatkówce jak ślepiec po omacku, trochę jak we mglę łapczywie przemierzałam kolejne strony.
Czytając sama miałam chęć na kieliszek calvadosa, może kiedyś i może w Gdańsku. Był moment, kiedy obawiałam kolejnej przygniatającej treści lecz jest to odpowiednio dobrana forma z nutką psychologiczną nie dołującą czytelnika. Pomimo iż momentami pałęta mi się koło nogi podobna deszczowa bestia.
Bohaterzy wpasowani bez zbędnej wulgarności, z czystą przyjemnością podąża się ich śladem. Wątki nieprzewidywalne, nie banalne, wzbudzające ciekawość i to pytanie: co stało się ze szczeniakami.
Książka godna miejsca na półce

Jest to pierwsza przeczytana książka tego autora i mam nadzieje, że nie ostatnia.
Przyciągająca okładka, którą można poczuć a sama książka jakby idealnie dla mnie, nawet o mnie...
Akurat po zabiegu na siatkówce jak ślepiec po omacku, trochę jak we mglę łapczywie przemierzałam kolejne strony.
Czytając sama miałam chęć na kieliszek calvadosa, może kiedyś i może w Gdańsku....

Akcja rozwija się bardzo wolno. Praktycznie do połowy była nudna.

Akcja rozwija się bardzo wolno. Praktycznie do połowy była nudna.

Arcydzieło!

Arcydzieło!

Wielkorotnie podkreślałam, że autor jest w mojej ścisłej czołówce, za warsztat, merytorykę, wartką akcję i postaci, które kreuje, zwłaszcza w serii o seryjnych, prawdziwych zwyrodnialcach cenię sobie reaserch, który wykonuje. W tej książce nastąpił dla mnie taki zgrzyt, do którego nie jestem u tego autora przyzwyczajona a właściwie spotykam po raz pierwszy wycieczki osobiste, w stronę jakiejś grupy osób w tym przypadku osób neuro różnorodnych, porównania, których autor używa opisując sytuacje bądź osoby świadczą o ingnorancji i niczym więcej. Badania potwierdzają, że i u osób neuro typowych i u osób neuro różnorodnych kluczową rolę odgrywa współczynnik inteligencji. Używanie stwierdzenia "telepawka jak u dziecka z ADHD" jest poniżej wszelkich norm, gdyż dzieci neuro typowe a z niskim IQ również będą się zachowywać dziwnie i poniżej norm społecznych, więc stygmatyzowanie jest bardzo ale to bardzo nie na miejscu. Potem jest wycieczka w stronę spektrum autyzmu i podedynczego zachowania ale od razu wrzucone w wór osób gorszych, i nie wiem czemu autor to zrobił. I włąściwie to wpłyneło na moją ocenę tej pozycji. Akcja jest jak zawsze wartka, bohaterowie - akurat tutaj mniej udani - ale czyta się bardzo dobrze. Na pewno sięgnę po kolejne części, choćby po to aby zobaczyć czy autor porzucił stygmatyzowanie ;)

Wielkorotnie podkreślałam, że autor jest w mojej ścisłej czołówce, za warsztat, merytorykę, wartką akcję i postaci, które kreuje, zwłaszcza w serii o seryjnych, prawdziwych zwyrodnialcach cenię sobie reaserch, który wykonuje. W tej książce nastąpił dla mnie taki zgrzyt, do którego nie jestem u tego autora przyzwyczajona a właściwie spotykam po raz pierwszy wycieczki...

🍁 Na gdańskim osiedlu, jednym z mieszkań zostają odnalezione zwłoki mężczyzny. Do sprawy przydzielona zostaje Liza Langer, która sama zmaga się z osobistą tragedią. Dołącza do niej młody profiler Orest Rembert, który większą uwagę poświęca tworzeniu profilu psychologicznego komisarz, niż zabójcy. Z kolei zabójca morduje nadal, upodobał sobie szczególnie oczy swoich ofiar, a siebie nazywa "Ślepcem". 🍁
.
Zauważyłam, że odkąd zaczęłam sięgać po książki autora, to moja przygoda z nim jest bardzo wyboista. Jedna powieść totalnie powali na kolana, po to, aby kolejna zniechęciła do dalszego czytania. Ta okazała się małym rozczarowaniem, bo patrząc na taką okładkę, oczekiwałam czegoś mocniejszego i krwawego. Niestety jedynie mnie ona wymęczyła, swoją wolną i przeciągniętą akcją. Historia bardziej przegadana, niektóre opisy zbędne, nic nie wnoszące, dodające jedynie objętości książce. Po prostu zabrakło tutaj akcji, trzymającej w napięciu i niedopracowanej fabuły. Jakoś szczególnie nawet mnie nie zachęciła, po sięgniecie po dalsze części.
.
Jeśli chodzi o postacie, to komisarz Lizie szczególnie mi nie przypadła do gustu. Bardzo irytująca i arogancka osoba, której nie sposób polubić, swoim odpychającym zachowaniem totalnie zniechęcała do dalszego czytania. Oprócz tego te ciągłe powtarzania przez nią frazy "deszczowy pies", które zakrawało o psychozę i było najbardziej wkurzającym momentem w książce. Niestety postać nieudana, która popsuła całą radość z czytania. Jeśli autorowi chodziło o to, aby znienawidzić główną bohaterkę, to mu się to udało.
.
Uważam, że książka jest mocno przereklamowana, autorowi wyszedł niestety jedynie średni kryminał, którego potencjał nie został wykorzystany. Za dużo tutaj było kombinowania z akcją, za wiele przenośni i metafor, które wprowadzały tylko niepotrzebny chaos.

🍁 Na gdańskim osiedlu, jednym z mieszkań zostają odnalezione zwłoki mężczyzny. Do sprawy przydzielona zostaje Liza Langer, która sama zmaga się z osobistą tragedią. Dołącza do niej młody profiler Orest Rembert, który większą uwagę poświęca tworzeniu profilu psychologicznego komisarz, niż zabójcy. Z kolei zabójca morduje nadal, upodobał sobie szczególnie oczy swoich ofiar, a...

Pierwszy raz mam styczność z tym autorem. Książka pt. "Ślepiec" opowiada o gdyńskiej komisarz Lizie Langer, która musi rozwiązać powierzoną sprawę - makabryczne morderstwa, ale także mierzy się ze swoimi problemami z przeszłości. Do pracy przy morderstwach zostaje przydzielony profiler, który wydaje się że zamiast tworzenia portretu psychologicznego zabójcy jest skupiony na komisarz.

Pierwszy raz mam styczność z tym autorem. Książka pt. "Ślepiec" opowiada o gdyńskiej komisarz Lizie Langer, która musi rozwiązać powierzoną sprawę - makabryczne morderstwa, ale także mierzy się ze swoimi problemami z przeszłości. Do pracy przy morderstwach zostaje przydzielony profiler, który wydaje się że zamiast tworzenia portretu psychologicznego zabójcy jest skupiony na...

"Cudze oczy patrzą na Was. Zawsze."

Max Czornyj kolejny raz nie zawodzi. Kiedy tylko dowiedziałam się, że wychodzi kolejny "twór" spod pióra Pana Czornyja, to wiedziałam, że muszę mieć tą książkę w swojej biblioteczce. O czym jest "Ślepiec"?. "Ślepiec" jest o stracie, tęsknocie, za czymś, może za kimś utraconym, o czym nie sposób zapomnieć.
Genialny duet: Liza Langer i Orest Rembert, pasujący początkowo do siebie jak "pięść do nosa", kradną całe "makabryczne show". Akcja ma miejsce w Gdańsku, gdzie odnalezione zostają przez miejscowego lekarza zwłoki, jego sąsiada i tylko jedno jest pewne - nie zginął on łagodną śmiercią. Dla Lizy Langer to pierwsze tak poważne śledztwo i szansa na zapomnienie o śmierci narzeczonego Michała. Do asysty zostaje przydzielony jej profiler - Orest Rembert. Sprawa staje w miejscu. Do czasu, gdy popełniane zostają kolejne morderstwa, a tym co interesuje mordercę najbardziej są oczy ofiar. Sięgając po tą książkę, miałam gdzieś "z tyłu głowy" nawiązanie do twórczości Sebastiana Fitzka i jego "Pasjonata" oraz "Kolekcjonera oczu", co nie okazało się, aż tak odległe.
Trzeba, jednak postawić sprawę jasno, Max Czornyj ma swój niepowtarzalny styl i "czaruje" czytelników mrokiem. Serdecznie polecam "Ślepca" i czekam na więcej Pana Czornyja.

"Cudze oczy patrzą na Was. Zawsze."

Max Czornyj kolejny raz nie zawodzi. Kiedy tylko dowiedziałam się, że wychodzi kolejny "twór" spod pióra Pana Czornyja, to wiedziałam, że muszę mieć tą książkę w swojej biblioteczce. O czym jest "Ślepiec"?. "Ślepiec" jest o stracie, tęsknocie, za czymś, może za kimś utraconym, o czym nie sposób zapomnieć.
Genialny duet: Liza Langer i...

Ciekawa i klimatyczna, jednak momentami trochę się dłużyła. Całokształt oceniam dobrze, świetni bohaterowie i ciekawe śledztwo.

Ciekawa i klimatyczna, jednak momentami trochę się dłużyła. Całokształt oceniam dobrze, świetni bohaterowie i ciekawe śledztwo.

Ocieniam 6/10. Nie zachwyciła mnie do końca. Momentami bardzo się dłużyło czytanie. Ogólnie fabuła ciekawa.

Ocieniam 6/10. Nie zachwyciła mnie do końca. Momentami bardzo się dłużyło czytanie. Ogólnie fabuła ciekawa.