Jestem zachwycony tą książką. Ciekawi bohaterowie , wspaniała fabuła oraz to uczucie podczas czytania , które sprawia , że książkę chce się czytać do końca bez odrywania od książki. Wspaniała powieść.
Polecam

Jestem zachwycony tą książką. Ciekawi bohaterowie , wspaniała fabuła oraz to uczucie podczas czytania , które sprawia , że książkę chce się czytać do końca bez odrywania od książki. Wspaniała powieść.
Polecam

Na pewno nie jest to klasyczny thriller, jak zachęca wydawca, ale pewien rodzaj napięcia z powieści emanuje, zwłaszcza w relacjach głównego bohatera, Carlosa, z jego psami. I to by było na tyle w temacie budowania napięcia. Generalnie jednak, tak uważam, w "Samotnym mężczyźnie" nie tyle o napięcie chodzi, co o pokazanie klimatu społecznego Hiszpanii tuż po wyjściu z epoki mroków frankistowskiej dyktatury faszystowskiej, a niepewnym wkraczaniem na drogę demokracji, czemu towarzyszył bezustanny strach przed tym co minęła, jak i przed tym co ma być, przed nieznaną przyszłością. Zbudzona śmiercią Franco wolność wciąż tkwi w rzeczywistości nakreślonej przez autora w stanie lęku przed tym co wraz z dyktatorem umarło, ale czy na zawsze? Atxaga, baskijski pisarz, nakłada jeszcze na ten gęsty klimat mieszanki strachu z nadzieją niepewny los baskijskich separatystów z ETA, pewnie nie bez powodu lokując akcję w Barcelonie, gdzie obecnie nastroje separatystyczne wśród Katalończyków dorównują tym baskijskim z niedawnych jeszcze lat. Zostawiając jednak na boku zawiłości polityczne regionu i nijakie - zwyczajnie nudą tchnące! - relacje między bohaterami, na uwagę zasługuje tu fakt, że akcja toczy się w czasie kilku dni Mistrzostw Świata w piłce nożnej w 1982 roku (między 13 czerwcem a 11 lipcem),a konkretnie od meczu z Belgią (wygranego, w końcu drużyna Piechniczka zdobyła III miejsce) do mającego się odbyć meczu ze Związkiem Radzieckim. Być może dlatego sporo tu dyskusji o komunizmie, Róży Luksemburg i Karolu Liebknechcie. Smaczku tej nudnej historii dodaje lokowanie w niej co pewien czas polskich piłkarzy, którzy akurat śpią w hotelu zarządzanym przez wystraszonego Carlosa i jego kompanów, bezustannie pojawia się więc Boniek, zaraz też Lato, Młynarczyk, Kupcewicz, Oczywiście jest tez trener Piechniczek, a także fikcyjni piłkarze ze skłonnościami do prostytutek i alkoholu, za którymi dzielnie ujmuje się Boniek. Jest tez dziwna postać kobieca, Danuta Wyka, niby tłumaczka, ale najpewniej wtyka esbecka z zadaniem śledzenia piłkarzy, wyraźnie zafascynowana ideami marksizmu, ale po swojemu. Jest też w powieści kilka odwołań do powstałej dwa lata wcześniej Solidarności no i Lecha Wałęsy, co najbardziej interesuje koczujących koło hotelu (raczej podłej klasy)dziennikarzy bezustannie usiłujących naciągnąć polskich piłkarzy na rozmowy o polityce (stan wojenny ma być dopiero odwołany). Generalnie choć na kartach obszernej powieści wieje nudą, to z drugiej strony jest w tej narracji - brawo dla autora - coś trudnego do uchwycenia, lecz nie pozwalającego na oderwanie się od niej. I takim sposobem dotrwałem do końca, aż do najciekawszego momentu, czyli interesującego wywiadu jakiego Bernardo Atxaga udzielił tłumaczce Katarzynie Sosnowskiej.

Na pewno nie jest to klasyczny thriller, jak zachęca wydawca, ale pewien rodzaj napięcia z powieści emanuje, zwłaszcza w relacjach głównego bohatera, Carlosa, z jego psami. I to by było na tyle w temacie budowania napięcia. Generalnie jednak, tak uważam, w "Samotnym mężczyźnie" nie tyle o napięcie chodzi, co o pokazanie klimatu społecznego Hiszpanii tuż po wyjściu z epoki...

Dla mnie, nuda. Nie udało mi się polubić zafascynowanych komunizmem bohaterów, a tym bardziej działań ETA.

Dla mnie, nuda. Nie udało mi się polubić zafascynowanych komunizmem bohaterów, a tym bardziej działań ETA.

Takie książki lubię! Wciągająca, pełna napięcia historia, od której ciężko było się oderwać a tymbardziej zasnąć! Na jednym czytaniu sie nie skończyło, tyle się dzieje, że przegapiłam fragmenty, więc od razu przeczyałam drugi raz, na spokojnie. Jestem wdzięczna autorowi (i tłumaczce) za ten piękny kawałek literatury baskijskiej, przybliżający mnie do gorącego południowego klimatu i realiów tamtego okresu.

Takie książki lubię! Wciągająca, pełna napięcia historia, od której ciężko było się oderwać a tymbardziej zasnąć! Na jednym czytaniu sie nie skończyło, tyle się dzieje, że przegapiłam fragmenty, więc od razu przeczyałam drugi raz, na spokojnie. Jestem wdzięczna autorowi (i tłumaczce) za ten piękny kawałek literatury baskijskiej, przybliżający mnie do gorącego południowego...

Wziąłem książkę z powodu okładki. I zacząłem od razu czytać, w pobliskiej Caffe. Czy na tych stronach pojawiają się tacy czytelnicy co to z powodu okładki... i kilka dni raczej niełatwej lektury. Co do słowa thriller, tak wydawca poleca, także zgłaszam uwagi. Ale zakończenie, przyznaję, robi wrażenie. Co ciekawe, mamy czytelniczą przyjemność przebywać w upalnej Katalonii, w hoteliku z reprezentacją Polski w piłce kopanej , w trakcie MŚ w 1982 roku. Bohaterami są bojownicy ETA i policjanci. Samotny facet po przejściach i kilka kobiet z jego otoczenia. A wszystkiemu winna idea przewodnia i Róża Luksemburg ze swoim socjalizmem. Chodzimy tropem bohatera jakby zagubieni... ten wątek tzw. kryminalny, dodam, skomplikowany nie jest. Ale polecam czytanie uważne, bo wątki trochę się wloką w podbarcelońskim upale. Po czym akcja nagle przyśpiesza. Ale do tego momentu to już Państwo muszą dojść o własnych siłach. Nie znałem baskijskiej literatury, więc mam zaliczone. Chyba... a poza tym, po przeczytanej książce po prostu czuję się lepszym człowiekiem.

Wziąłem książkę z powodu okładki. I zacząłem od razu czytać, w pobliskiej Caffe. Czy na tych stronach pojawiają się tacy czytelnicy co to z powodu okładki... i kilka dni raczej niełatwej lektury. Co do słowa thriller, tak wydawca poleca, także zgłaszam uwagi. Ale zakończenie, przyznaję, robi wrażenie. Co ciekawe, mamy czytelniczą przyjemność przebywać w upalnej...