Wspaniała książka - daje nam wstęp do zrozumienia życia sytuacji na Bliskim Wschodzie. Życia zwykłych ludzi, z ich problemami i bolączkami, mieszkających w obozach, zmuszonych do emigracji, ludzi bez państwa i ziemi, na których gdzie się tylko pojawią- każdy patrzy z nieufnością i niechęcią.

Wspaniała książka - daje nam wstęp do zrozumienia życia sytuacji na Bliskim Wschodzie. Życia zwykłych ludzi, z ich problemami i bolączkami, mieszkających w obozach, zmuszonych do emigracji, ludzi bez państwa i ziemi, na których gdzie się tylko pojawią- każdy patrzy z nieufnością i niechęcią.

Wspaniała książka, której urok opiera się także na ciekawym zabiegu narracyjnym. Nie tylko poznajemy historię z perspektywy różnych bohaterów, ale przede wszystkim ciężar opowieści skupia się na dramacie osobistym. Wielka historia nie zasłużyła na nic więcej niż tylko wspomnienie wydarzeń przez bohaterów. Dzięki temu zabiegowi czytelnik czuje, że najważniejsze jest to, co dzieje się z człowiekiem i w relacji do innych ludzi. Wszystko zaczyna się i kończy człowiekiem. Dzięki temu opowieść wzrusza, ale nie poprzez tanie i proste chwyty fabularne, lecz wskutek ukazania głębi przeżyć postaci.

Wspaniała książka, której urok opiera się także na ciekawym zabiegu narracyjnym. Nie tylko poznajemy historię z perspektywy różnych bohaterów, ale przede wszystkim ciężar opowieści skupia się na dramacie osobistym. Wielka historia nie zasłużyła na nic więcej niż tylko wspomnienie wydarzeń przez bohaterów. Dzięki temu zabiegowi czytelnik czuje, że najważniejsze jest to, co...

Książka nie była ani wybitna ani beznadziejna. Podobały mi się bardzo poetyckie opisy i płynność z jaką autorka, tudzież tłumacz posługuje się językiem. Historia bardzo ciekawa i podobało mi się obieranie perspektyw różnych bohaterów. Rodzina wydawała mi się jednak momentami bardziej obserwatorami niż ofiarami konfliktu. Zabrakło mi jeszcze jednej rzeczy, mianowicie napisania o tym, że PALESTYNA NIGDY NIE BYŁA PAŃSTWEM. Jest ona tylko i wyłącznie regionem, ponadto podzielonym między różne państwa. Tak naprawdę Palestyńczykom, czy generalnie ludziem z bliskiego wschodu państwo Izrael przeszkadza z jednego zasadniczego powodu, mianowicie nie jest to państwo muzułmańskie na świętej muzułmańskiej ziemi. Widać autorka albo nieumyślnie niedoprecyzowała tego elementu współczesnej historii regionu Palestyny, albo z premedytacja go przemilczała. Wolę myśleć, że to pierwsza opcja.

Książka nie była ani wybitna ani beznadziejna. Podobały mi się bardzo poetyckie opisy i płynność z jaką autorka, tudzież tłumacz posługuje się językiem. Historia bardzo ciekawa i podobało mi się obieranie perspektyw różnych bohaterów. Rodzina wydawała mi się jednak momentami bardziej obserwatorami niż ofiarami konfliktu. Zabrakło mi jeszcze jednej rzeczy, mianowicie...

Zupełnie nie zgadzam się z okładką - ani mi serca nie ałamała, ani tym bardziej nie uleczyła. Można powiedzieć że spłynęła po mnie jak woda po kaczce.

Muszę uczciwie przyznać że na moją ocenę wpływa na pewno niechęć do sag rodzinnych - wolę małą ilość bohaterów których poznaję i się przywiązuję, a nie że poznam kogoś i bam! teraz dziecko/siostra/wnuk. A tu tym bardziej bo zmiany były co rozdział i mało kto wystąpił więcej niż raz.

Tak jak w "Mapie soli i gwiazd" bohaterom przydażyło się chyba "wszystko" co może spotkać uchodźców, tak tu... no muszą się przeprowadzić czasem :/

Wojny tu praktycznie nie ma. Obserwujemy losy zamożnej rodziny, dla której skutki kolejnych wojen to głównie konieczność przeprowadzki do innego kraju i niedogodności z tym związane. Jedyną poważną stratą był Mustafa.

Z postaci nie polubiłam nikogo. Wszyscy wpisywali się w jakiś schemat - zgryźliwa matka, zbuntowana córka, syn wciągany w politykę. Jedynie plus dla Riham, która przyznając że czasem miała serdecznie dosyć pomagania uchodźcom (ale wciąż pomagała!) była w tym zmęczniu zwyczajnie "ludzka".

Tam się tak bardzo nic nie dzieje, że kiedy Linah i Zain wymknęli się z domu w burzliwszym okresie, mocno trzymałam mentalne kciuki żeby coś im się stało, żeby coś tą rodzinę wreszcie ruszyło, zmusiło do jakichś większych emocji 😈🙈

Jedno co zwróciło moją uwagę i trochę o tym myślałam, to jak pokazuje bezpowrotną utratę kultury, z każdym pokoleniem kolejny fragment znika. I to niekoniecznie z powodu samej wojny, choć ona może trochę przyspiesza proces zmuszając do "wykorzeniania" i budowania życia od nowa gdzie indziej. Bo w krajach bez wojen, w każdej chyba kulturze (poza jakimiś ekstremalnie ortodoksyjnymi i zamkniętymi) takie zmiany zachodzą. I zachodziły zawsze i zachodzić będą, bo jedno co się nie zmienia w ludzkości to zmiana. I tak sobie myślę że przykre to, owszem, ale ile mniej cierpienia by było na świecie gdyby te zmiany akceptować zamiast stawać wobec nich okoniem.

Z takich jeszcze drobiazgów - nie wiem jak w polskim wydaniu, ale w angielskim brakowało mi jakichś przypisów/słowniczka co oznaczały wszsytkie Umm czy Khalto albo co to Fatiha.
I dlaczego na drzewie genealogicznym nie było męża Widad?

Zupełnie nie zgadzam się z okładką - ani mi serca nie ałamała, ani tym bardziej nie uleczyła. Można powiedzieć że spłynęła po mnie jak woda po kaczce.

Muszę uczciwie przyznać że na moją ocenę wpływa na pewno niechęć do sag rodzinnych - wolę małą ilość bohaterów których poznaję i się przywiązuję, a nie że poznam kogoś i bam! teraz dziecko/siostra/wnuk. A tu tym bardziej bo...

Autor: Hala Alyan
Tytuł: Domy z soli
W przeddzień ślubu Alii matka wróży dziewczynie z fusów. Widzi, że ukochaną córkę, męża i jej dzieci czeka wiele niespokojnych chwil oraz tajemnicze podróże. Matka większość wizji postanawia zachować dla siebie. Wkrótce Alia wraz z dziećmi zmuszona jest do przeprowadzki do Kuwejtu, gdzie mimo trudności zaczynają układać sobie życie od nowa. W poszukiwaniu bezpieczeństwa dla siebie członkowie rodziny udadzą się do Bejrutu, Paryża, Bostonu i wielu innych miejsc. Czy wróżba sprzed wielu lat się spełni? Opowieść o rodzinie Jakoub to historia, w której niezwykle odważne kobiety są odpowiedzialne za zagwarantowanie szczęścia własnym dzieciom. Gdy miłość i nadzieja przeplatają się z wojną i smutkiem, najpiękniejsze potrafią być najmniejsze okruchy codzienności…

Po przeczytaniu nie czuję zachwycenia nią. Miałam wygórowane oczekiwania w związku z tą lekturą. Myślałam, że historia bardziej przyciągnie mnie do siebie. Z trudem mi się ją czytało. Było to moje pierwsze spotkanie z autorką, niestety nie przypadło mi jej pismo do gustu. Mimo wszystko czytało mi się książkę przyjemnie choć długo. Nie mogłam się wczuć w rolę bohaterki.
Okładka jest cudowna i zachęca do siebie. Nie jest to jednak książka, która zostanie z mojej
pamięci na dłużej.
Ocena 5/10

Autor: Hala Alyan
Tytuł: Domy z soli
W przeddzień ślubu Alii matka wróży dziewczynie z fusów. Widzi, że ukochaną córkę, męża i jej dzieci czeka wiele niespokojnych chwil oraz tajemnicze podróże. Matka większość wizji postanawia zachować dla siebie. Wkrótce Alia wraz z dziećmi zmuszona jest do przeprowadzki do Kuwejtu, gdzie mimo trudności zaczynają układać sobie życie od...

Jest to saga rodu palestyńsko-libańskiego z całą trudną historią i dramatyzmem ich życia, obejmująca kilkadziesiąt lat i ukazana na tle ważnych wydarzeń w dziejach Bliskiego Wschodu i świata. Książka na pewno warta przeczytania, napisana ładnym językiem, zawierająca sporo wiadomości, choć nie jest to lektura łatwa i szybka, ze względu na poruszaną tematykę, ogrom postaci i styl.

Jest to saga rodu palestyńsko-libańskiego z całą trudną historią i dramatyzmem ich życia, obejmująca kilkadziesiąt lat i ukazana na tle ważnych wydarzeń w dziejach Bliskiego Wschodu i świata. Książka na pewno warta przeczytania, napisana ładnym językiem, zawierająca sporo wiadomości, choć nie jest to lektura łatwa i szybka, ze względu na poruszaną tematykę, ogrom postaci...

Domy z Soli to opowieść o kruchości życia, a także o tym, że nawet w czasie mroku można odnaleźć szczęście ponieważ dom to rodzina i niezależnie gdzie on będzie, zawsze będziemy szczęśliwi w otoczeniu bliskich. Najbardziej podobało mi się w tej lirycznej opowieści to, że była opowiadana przez wiele osób, a każdy opowiadał ją na swój sposób. Lekkie zawirowania sprawiał fakt, że opowiadane wydarzenia nie zawsze są chronologiczne, ale w ostatecznej ocenie książki zupełnie mi to nie przeszkadzało.

Domy z Soli to piękna, wzruszająca opowieść, która przenika wprost do serca czytelnika. Przynajmniej tak było w moim przypadku i mam nadzieję, że Wy będziecie mieli choć w połowie tak dobre wrażenia po lekturze tej powieści.

Domy z Soli to opowieść o kruchości życia, a także o tym, że nawet w czasie mroku można odnaleźć szczęście ponieważ dom to rodzina i niezależnie gdzie on będzie, zawsze będziemy szczęśliwi w otoczeniu bliskich. Najbardziej podobało mi się w tej lirycznej opowieści to, że była opowiadana przez wiele osób, a każdy opowiadał ją na swój sposób. Lekkie zawirowania sprawiał fakt,...

Historia wielopokoleniowej rodziny, a w tle niekończące się konflikty zbrojne na Bliskim Wschodzie - ni mniej, ni więcej. Jak ktoś lubi ten rodzaj literatury, to się nie zawiedzie, bo książka wciąga. Jak nie, to nie.

Historia wielopokoleniowej rodziny, a w tle niekończące się konflikty zbrojne na Bliskim Wschodzie - ni mniej, ni więcej. Jak ktoś lubi ten rodzaj literatury, to się nie zawiedzie, bo książka wciąga. Jak nie, to nie.

Wciągająca saga rodzinna. Dobitnie ukazjej, jak wydarzenia znane nam z kart książek do historii wpływają na życia zwyczajnych ludzi.

Wciągająca saga rodzinna. Dobitnie ukazjej, jak wydarzenia znane nam z kart książek do historii wpływają na życia zwyczajnych ludzi.