Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka mnie zachwyciła. Kilka słów i dwa cytaty o tym, dlaczego jest taka wyjątkowa. Książka opowiada o Ejtanie Grin, lekarzu neurochirurgu, który nocą po pracy potrąca człowieka na pustyni. Nie mogąc mu już pomóc ucieka z miejsca wypadku i tym samym wpada w ciąg nieprzewidywalnych zdarzeń. Chce ochronić żonę Liat oraz synów Itamara i Jaheliego przed prawdą i konsekwencjami. Jednak nie jest to proste, kłamstwa pociągają za sobą kolejne kłamstwa, a wydarzenia przybierają nieoczekiwany obrót. „Tak właściwie co tam mamy? Śledziona, trzustka, wątroba. Zasadniczo wszystkie ciała są do siebie podobne. Ale wielką obrazą byłoby powiedzieć coś takiego o duszach. Człowiek z łatwością może przyjąć założenie, że jego płuca funkcjonują dokładnie w ten sam sposób co płuca innego człowieka. Ale nie możliwość, że jego miłość, albo jego strata, są takie same jak sąsiada.” Dlaczego podobała mi się ta książka? Chyba najlepiej zobrazuję to przytaczając taką sytuację. Opowiadam nastoletniej córce o czym jest ta książka i jak się wszystko kończy, a ona mnie pyta, mamo to oni byli dobrzy czy nie? No właśnie… Mamy tutaj przedstawiony los człowieka, którego spotyka „niecodzienność” i już nic nie da się tak łatwo ocenić i włożyć do szuflady w odpowiedniej przegródce: zły-dobry, szlachetny-podły, chciwy-szczodry, prawda-kłamstwo. Każde kolejne zdarzenie jest nieoczywiste, nieprzewidywalne i nie do oceny. Tu nie ma morału ani moralizatorstwa, nie ma bajki z jednoznacznym przekazem. Ten thriller psychologiczny ma dwie niezaprzeczalne zalety - wciągającą fabułę i niejednoznaczne postaci. Zastanawiamy się więc z każdą kolejną stroną powieści nie tylko nad tym co się wydarzy dalej, ale także jak zareagują nasi bohaterowie, którzy muszą podejmować kolejne decyzje pod wpływem zewnętrznych wydarzeń, które wpływają na ich życie. Ta książka jest też opowieścią o współczesnym Izraelu, ale nie takim znanym z wielkich miast i patetycznych słów. „Jest tu tyle sposobów, żeby kopnąć w kalendarz. Pragnienie. Głód. Ciosy Beduinów. Kule Egipcjan. Teraz też samochody Izraelczyków.”