Bardzo fajne czytadło. Czyta się jak film akcji, pomimo tematu jest to bardzo lekka książka i na pewno wyciągnie z czytelniczego zastoju.

Ma duże literki

Bardzo fajne czytadło. Czyta się jak film akcji, pomimo tematu jest to bardzo lekka książka i na pewno wyciągnie z czytelniczego zastoju.

Ma duże literki

Szału nie było

Szału nie było

David Koepp jest dobrym scenarzystą, dobrym reżyserem i całkiem sprawnym autorem horroru. Ze względu na swój zawód filmowca, powieść posiada wyraźne znamiona adaptacyjne. Pod względem językowym warsztat literackiego debiutanta pozostawia wiele do życzenia, także pod względem wydania powieści - konieczna jest korekta interpunkcyjna. Niemniej, "Cold storage" czyta się szybko i z pewną lekkością. Zapowiadany czarny humor oraz sugestie w odbiorze zakończenia, jakimi wypełniona jest okładka, jest dalekie od mojego odbioru. Sformułowania, które miałabym odbierać jako groteskę i humoreskę, przyjęłam za lekkie pióro. Na plus zaliczam przedstawienie punktu widzenia grzyba, co stanowi największą wartość konstrukcyjną fabuły. Ta część struktury utworu skojarzyła mi się z "Łowcą snów" Stephena Kinga bardziej niż z "Epidemią" Robina Cooka. Polecam fanom twórczości o zombie.
Zakres oceny wynosi 5-6.

David Koepp jest dobrym scenarzystą, dobrym reżyserem i całkiem sprawnym autorem horroru. Ze względu na swój zawód filmowca, powieść posiada wyraźne znamiona adaptacyjne. Pod względem językowym warsztat literackiego debiutanta pozostawia wiele do życzenia, także pod względem wydania powieści - konieczna jest korekta interpunkcyjna. Niemniej, "Cold storage" czyta się szybko...

Doskonałe czytadło! Wartko podany thriller z rodzaju "prosto do ekranizacji". Wyraziści, acz jednowymiarowi bohaterowie; biegnąca na łeb na szyję akcja; ironiczny, ale nie popadający w pastisz humor i zdecydowanie rozgraniczone dobro od zła - wszystko podane na tacy i nie wymagające większego zaangażowania od czytelnika. Tym bardziej zaskoczyło mnie, jak wielką przyjemność sprawiła mi lektura. Nie jestem fanem thrillerów i sztampowych amerykańskich sensacyjniaków; tematyka epidemiczna zawsze mnie nudziła (czy to w lekturze czy na ekranie),a tu, wbrew wszystkiemu, powieść wciągnęła mnie bez reszty.
Myślę, że główną zaletą jest język autora i sposób prowadzenia opowieści - jest prosty, ale nie prostacki, dowcipny, ale nie przerysowany, miejscami zbyt filmowy, ale nigdy nazbyt naiwny.

Książka Davida Koepp'a to mój kandydat na laureta nagrody najlepszej powieści do zabrania na wycieczkę lub do transportu miejskiego.

Polecam!

Doskonałe czytadło! Wartko podany thriller z rodzaju "prosto do ekranizacji". Wyraziści, acz jednowymiarowi bohaterowie; biegnąca na łeb na szyję akcja; ironiczny, ale nie popadający w pastisz humor i zdecydowanie rozgraniczone dobro od zła - wszystko podane na tacy i nie wymagające większego zaangażowania od czytelnika. Tym bardziej zaskoczyło mnie, jak wielką przyjemność...

Świat może skończyć się wraz z wybuchem bomb, rozpaść się w feerii barw ognia, utonąć pod naporem nieba, albo umierać powolutku i cicho… tak jak to wymarzył sobie David Koepp w swojej powieści „Cold storage. Przechowalnia śmierci”, a jako że jest to literacki debiut scenarzysty takich hollywoodzkich hitów, jak „Jurassic Park”, „Spider Man” oraz „Mission: Impossible”, to lektura ta jest wręcz gotowym scenariuszem filmowym. I myślę, że byłby to murowany przebój.

Odkrycie wyjątkowego organizmu o nieprawdopodobnej wręcz zdolności mutowania kończy się ukryciem tegoż w specjalistycznej rządowej chłodni, gdzie zostaje on uśpiony. Mijają lata i większość zapomina o tykającej biologicznej bombie zamkniętej pod ziemią. Budynek rządowy zostaje sprzedany, a w jego miejscu powstaje magazyn. Zestawienie kilku niefortunnych czynników sprawia, że niebezpiecznemu organizmowi udaje się wydostać, a jego jedynym celem jest maksymalne rozprzestrzenienie…

Uwielbiam takie historie! Ta jest maksymalnie sensacyjna i maksymalnie hollywoodzka. Wiecie, to nie jest jedna z tych górnolotnych, rozbudowanych i mocno zakorzenionych w rzeczywistości opowieści, za to za jej jakością przemawia błyskawiczne tempo akcji, zachowanie równowagi między rozwojem fabuły a wtrąceniami wprowadzającymi i pogłębiającymi wiedzę o bohaterach, a także świetny i przystępny styl, który sprawia, że kiedy już się sięgnie po tę książkę, to po prostu nie sposób ją odłożyć.

Dobrze wypadają tu elementy naukowe, które są wprowadzone bardzo lekko, przez co łatwo można się wciągnąć w akcję, szybko też udaje się zbliżyć do bohaterów, których na szczęście nie ma tu zbyt wielu, co pozwala na skupieniu się na tej niebanalnej, choć może nieco kiczowatej historii, która z powodzeniem mogłaby wchodzić w bogaty, paranormalny świat Muldera i Scully. Jest w niej wszystko to czego oczekuję od sensacyjnego thrillera: napięcie, wartka akcja, nieziemskie zagrożenie i garstka ludzi mogących uratować świat. I z pewnością ta opowieść ociera się o banał i z pewnością nie jest to najlepsza i najbardziej oryginalna książka, jaką mogliście przeczytać, ale moim zdaniem to naprawdę kawał solidnej rozrywki, zapakowanej w dość soczystą opowieść o tym, że gdyby natura zechciała pozbyć się ludzi, wcale nie musiałaby się natrudzić, gdyż dysponuje sporym arsenałem, który wymagałby jedynie lekkiego ewolucyjnego podrasowania by zmieść nas z powierzchni Ziemi.

Jeśli szukacie niezobowiązującej lektury na coraz dłuższe i ciemniejsze wieczory albo chcecie np. zmobilizować współlokatora do posprzątania wreszcie mieszkania, to polecam wam ten tytuł. Gwarantuję, że spędzicie przy nim czas z wypiekami na twarzy, a spleśniałe pomidory, które od jakiegoś czasu żyją w waszej lodówce własnym życiem, błyskawicznie wylądują w koszu – ta książka mocno oddziałuje na wyobraźnię.

www.grabarz.net

Świat może skończyć się wraz z wybuchem bomb, rozpaść się w feerii barw ognia, utonąć pod naporem nieba, albo umierać powolutku i cicho… tak jak to wymarzył sobie David Koepp w swojej powieści „Cold storage. Przechowalnia śmierci”, a jako że jest to literacki debiut scenarzysty takich hollywoodzkich hitów, jak „Jurassic Park”, „Spider Man” oraz „Mission: Impossible”, to...

bardzo prosta historia nie zagłębiająca się zbytnio w skomplikowane meandry ludzkiej psychiki ;)) nastawiona zdecydowanie na akcję i sensację, ale napisana lekko i z humorem, mimo paru niedociągnięć miło i szybko się czyta :)

bardzo prosta historia nie zagłębiająca się zbytnio w skomplikowane meandry ludzkiej psychiki ;)) nastawiona zdecydowanie na akcję i sensację, ale napisana lekko i z humorem, mimo paru niedociągnięć miło i szybko się czyta :)

"Nie zawsze jest tak, że to my wybieramy naszą ścieżkę życiową; czasami to ona wybiera nas."

Czytając powieść mamy wrażenie oglądania filmu nasyconego elementami sensacji i thrillera. Sporo nagłych zwrotów akcji, gwałtownych interwencji, niespodziewanych starć i niebezpiecznych uderzeń. Miło podąża się dynamicznym krokiem i podziwia efektowne wydarzenia. Takie mniej lub bardziej spektakularne efekty dodają książce intrygującego pazura, sprawiają, że rośnie napięcie, choć oczywiście najlepiej przeżywałoby się je na dużym ekranie.

Istnieniu Ziemi i jej mieszkańcom zagraża niedostrzegalny gołym okiem organizm, walczący o życie w niesprzyjających warunkach i gotowy na wszystko byleby tylko móc przeć naprzód. Jak to zwykle bywa, powagę sytuacji dostrzega zaledwie garstka osób, które ograniczonymi dostępnymi metodami starają się zminimalizować siłę rażenia wyjątkowo groźnego i zabójczego organizmu. Inni, celowo ignorują zdradliwie niszczycielską moc, która przyczajona głęboko pod powierzchnią planety, czeka na odpowiedni moment, aby skutecznie uderzyć i zyskać kontrolę nad światem. Pozostali nie zostają dopuszczeni do mrocznej tajemnicy i żyją w nieświadomości ekstremalnego zagrożenia.

Szybko mknie się po stronach książki, z racji ich nieobecności nie spowalniają szczegółowe opisy, pozostawiono zatem sporą swobodę dla wyobraźni czytelnika. Chociaż wolę, kiedy tło powieści zostaje drobiazgowo odmalowane, jednak i taki styl narracji może przyciągać uwagę. Autor skomponował fabułę idealnie na potrzeby filmu, w końcu David Koepp to znany i ceniony twórca scenariuszy przenoszonych do sal kin. Na plus zaliczam lekkie pióro i ciekawy pomysł na mrożącą krew w żyłach intrygę, a także różnorodność postaci. Natomiast liczyłam na bardziej pogłębioną wizję przetrwania ludzkiej cywilizacji, ale i tak ciekawie bawiłam się podczas śledzenia losów bohaterów. Książka na lekkie i szybkie intrygujące czytanie w atrakcyjnej oprawie.

bookendorfina.pl

"Nie zawsze jest tak, że to my wybieramy naszą ścieżkę życiową; czasami to ona wybiera nas."

Czytając powieść mamy wrażenie oglądania filmu nasyconego elementami sensacji i thrillera. Sporo nagłych zwrotów akcji, gwałtownych interwencji, niespodziewanych starć i niebezpiecznych uderzeń. Miło podąża się dynamicznym krokiem i podziwia efektowne wydarzenia. Takie mniej lub...

Zapoznając się z pierwszymi stronami książki, miałam wrażenie, że zderzyłam się z fragmentem scenariusza jednego z odcinków Z Archiwum X. Pomyślałam sobie: Kurczę, nie tego się spodziewałam. Jednak im dalej tym lepiej. Koncepcja bowiem zmienia się bardzo szybko, okazuje się, że zamiast z wtórnym, nie raz wałkowanym pomysłem, quasi horrorem, mam tutaj do czynienia z przepełnionym tonami czarnego humoru thrillerem z elementami fikcji naukowej (i to elementami ugryzionymi od dobrej strony). Bohaterowie są wiarygodni, dialogi trafne i realistyczne, wartką, chwilami nieco krwawą akcję, hojnie okraszają humorystyczne wstawki zgrabnie przemycone w tekście. Czytając Przechowalnię śmierci, bawiłam się całkiem dobrze i przyznam, że nie przeszkadzałoby mi, gdyby książka była nieco dłuższa.

Od strony technicznej: W wydaniu trafiło się kilka literówek. Pouciekało parę literek. Jeśli ktoś jest na to wyczulony, na pewno je wyłapie.

Zapoznając się z pierwszymi stronami książki, miałam wrażenie, że zderzyłam się z fragmentem scenariusza jednego z odcinków Z Archiwum X. Pomyślałam sobie: Kurczę, nie tego się spodziewałam. Jednak im dalej tym lepiej. Koncepcja bowiem zmienia się bardzo szybko, okazuje się, że zamiast z wtórnym, nie raz wałkowanym pomysłem, quasi horrorem, mam tutaj do czynienia z...

Boimy się chorób, wojen, głodu, klęsk żywiołowych a nawet napadów obcych cywilizacji. Śledzimy wiadomości i czujemy dreszcz niepokoju na wieść o kolejnych zaczątkach konfliktu czy o tym, że NASA zauważyło w przestrzeni kosmicznej asteroidę, która ma trajektorię lotu zbliżoną do położenia ziemii. Zapomnieliśmy za to, że niekiedy największe zagrożenie nie grozi nam od strony tych największych, najsilniejszych. Zapomnieliśmy, że władzę nam naszymi życiami mają tak naprawdę ci najmniejsi - bakterie, wirusy i .... grzyby.
W latach 80-siątych trójka naukowców udaje się do niewielkiej wioski, w której znajduje się pojemnik, będący pozostałością jednej z licznych wypraw ludzi w kosmos. W tym pojemniku zawczasu umieszczono pospolity gatunek grzyba, by zobaczyć czy będzie on w stanie rozwijać się w innych warunkach, niż te panujące na ziemi. W efekcie sprawiono, że grzyb w pewien sposób ewoluował. Po tragedii, jaka spotkała jednego z naukowców, skrzynie zamknięto na wiele lat, a na całą sprawę spuszczono zasłonę milczenia. Jednak, jak to zwykle bywa, przypadek sprawił, że wróg został uwolniony i mógł poczynić szkody na ogromną skalę.
Po pierwsze, to debiut literacki, ale po drugie, autor jest scenarzystą takich filmów jak "Jurassic Park" czy "Spiderman", więc doświadczenie w pisaniu ma. I naprawdę widać, że podczas tworzenia tej książki, myślał jednocześnie, jak będzie wyglądała na dużym ekranie. Nie wiem jak wam to odpowiednio wyjaśnić, ale zwykli autorzy dają czytelnikowi pole do wyobraźni, pozwalają mu na snucie własnych wizji, dostarczając jedynie szkicu tła, w którym rozgrywa się akcja. Tutaj miałam wrażenie, że jestem prowadzona za rękę, wszystko jest podane na tacy, dokładnie tak, jak w filmowym scenariuszu. I nie twierdzę, że to minus, po prostu ja wolę mieć tą przestrzeń do własnych wyobrażeń. Pomysł jest dobry, ale typowo hollywoodzki, nastawiony na to, żeby po prostu szokować a niekiedy, dla rozluźnienia ciężkiej atmosfery, bawić niewybrednym humorem. Pewnie gdybym oglądała to na dużym ekranie to byłaby zachwycona, bo lubię filmy tego pokroju, ale w momencie, gdy to wszystko czytam na kartach książki, jestem średnio usatysfakcjonowana.

Boimy się chorób, wojen, głodu, klęsk żywiołowych a nawet napadów obcych cywilizacji. Śledzimy wiadomości i czujemy dreszcz niepokoju na wieść o kolejnych zaczątkach konfliktu czy o tym, że NASA zauważyło w przestrzeni kosmicznej asteroidę, która ma trajektorię lotu zbliżoną do położenia ziemii. Zapomnieliśmy za to, że niekiedy największe zagrożenie nie grozi nam od strony...

Książka która znajdzie solidne miejsce w top 10 tego roku!
____
Agent Roberto Diaz zostaje wysłany do zbadania niebezpiecznej substancji. Niespodziewanie na swoje własne oczy zobaczy jakie potworne skutki ma ta substancja, zarazem ukaże inteligencję działania.
Unikając śmiertelnego ciosu dla mieszkańców, organizm zostaje ukryty w magazynie wojskowym. Nic nie trwa wiecznie...
Wyciek doprowadza do następnych inwazji, świadkami i równocześnie aktorami w tym horrorze zostają Naomi oraz Travis.
To początek końca, czy wirus zdobędzie upragnione zwycięstwo?
____
Zacznijmy o napotkanej informacji, książkę którą trzymam w ręku jest debiutem. Dla mnie jest to duże zaskoczenie lecz z drugiej strony autor jest scenarzystą filmów (Jurassic Park, Mission: Impossible, Spider-Man). Potrzebny tu komentarz? 😏
Pozycja z pomysłem na fabułę, dopracowana pod względem bohaterów oraz samego zagrożenia. Widzieliście kiedyś łosia jeżdżącego windą?
Ha, ja już tak 😜
Książka która posiada "klej" dla czytelnika, ciężko jest się oderwać.
Uwielbiam i polecam z czystym sumieniem ❤️

Książka która znajdzie solidne miejsce w top 10 tego roku!
____
Agent Roberto Diaz zostaje wysłany do zbadania niebezpiecznej substancji. Niespodziewanie na swoje własne oczy zobaczy jakie potworne skutki ma ta substancja, zarazem ukaże inteligencję działania.
Unikając śmiertelnego ciosu dla mieszkańców, organizm zostaje ukryty w magazynie wojskowym. Nic nie trwa...