Jestem na nie. Tekst jest napisany w formie kalendarium, co jest łatwe w odbiorze, ale nie rozumiem użycia różnych rozmiarów czcionek, z początku myślałam, że to cytaty podane są w innej formie graficznej, ale jednak nie, nie ma reguły. Czasem mniejszą czcionką podane są wspomnienia, czasem podsumowania i moim zdaniem trochę to nie ma sensu, ale nie czyta się źle.
Mój największy zarzut do tej pozycji natomiast to podawanie nieprawdziwych informacji! Oto przykłady: Wyspiański nigdy nie zgodził się na zmianę imion bohaterek jego dramatu i matka Lucjana Rydla wywieszała afisze nocą bez porozumienia z Autorem. A Jan Kazimierz nie był jedynym synem Włodzimierza i Anny Tetmajerów, był jeszcze drugi, młodszy - Tadeusz.
Wyłapanie tych nieprawidłowości oraz kilku innych drobnych potknięć sprawiło, że nie potrafiłam traktować tej pozycji poważnie już do końca lektury, pomimo iż naprawdę obfituje w informacje.

Jestem na nie. Tekst jest napisany w formie kalendarium, co jest łatwe w odbiorze, ale nie rozumiem użycia różnych rozmiarów czcionek, z początku myślałam, że to cytaty podane są w innej formie graficznej, ale jednak nie, nie ma reguły. Czasem mniejszą czcionką podane są wspomnienia, czasem podsumowania i moim zdaniem trochę to nie ma sensu, ale nie czyta się źle.
Mój...

Książka, jak to mówią niektórzy, mocno "krakówkowa", ale na pewno dobrze i ciekawie napisana. Wprawdzie bardziej podobało mi się wcześniejsze "Idze, idze bajoku", ale książka o bohaterach "Wesela" też zasługuje na wysoką ocenę. Autorka pokazuje nam, jak potoczyły się losy tych wielkich i dobrze znanych (Wyspiański, Tetmajer, Boy-Żeleński),ale także tych zapomnianych bohaterów. W książce dopatrzeć się można pewnej rehabilitacji postaci Lucjana Rydla, z którego tradycja szkolno-polonistyczna zrobiła głupawego chłopomana, tymczasem był to człowiek naprawdę dużego formatu (i to nie tylko w skali ówczesnego Krakowa). Jest w tej książce trochę rzeczy zaskakujących, że wymienię tylko passus, w którym w 1943 r. polska młodzież wysiedlona uprzednio w głąb ZSRR wystawia w Indiach "Wesele" i ma wyjątkową okazję poznać Gospodynię - Annę Tetmajerową. Na pewno książka wychodząca poza wąsko pojmowaną kategorię Cracovianów.

Książka, jak to mówią niektórzy, mocno "krakówkowa", ale na pewno dobrze i ciekawie napisana. Wprawdzie bardziej podobało mi się wcześniejsze "Idze, idze bajoku", ale książka o bohaterach "Wesela" też zasługuje na wysoką ocenę. Autorka pokazuje nam, jak potoczyły się losy tych wielkich i dobrze znanych (Wyspiański, Tetmajer, Boy-Żeleński),ale także tych zapomnianych...