Jestem oczarowana. Po mojej podroży po Peru i Boliwii wiedziałam że chce wrócić do Ameryki Południowej, znowu zobaczyć i potrekować w Andach, które zapierają dech w piersiach oraz zobaczyć inne kraje tego kontynentu, a zwłaszcza Brazylię, Ekwador i właśnie Chile. Najpierw przez pandemie, a teraz przez to że na pokładzie znalazło się dwumiesięczne niemowle taka podróż fizycznie nie była i w tej chwili też nie jest możliwa. Dlatego tym bardziej cieszę się, że dzięki tej książce mogłam odbyć podróż po Południowym Chile bez wychodzenia z domu. Podczas czytania przeglądałam mapę, googlowałam zdjęcia osób, o których była mowa (jeśli były dostępne),oglądałam zdjęcia krajobrazów i innych rzeczy, które zostały opisane w reportażu (jak np. chilijski krab). To dopełniło lekturę i pomogło poczuć się jakby towarzyszyło się autorce w jej podróży. Fantastycznie napisana, ciężko się oderwać. Dobrze przemyślana i poukładana tematycznie pozycja. Takiej książki właśnie potrzebowałam :)

Jestem oczarowana. Po mojej podroży po Peru i Boliwii wiedziałam że chce wrócić do Ameryki Południowej, znowu zobaczyć i potrekować w Andach, które zapierają dech w piersiach oraz zobaczyć inne kraje tego kontynentu, a zwłaszcza Brazylię, Ekwador i właśnie Chile. Najpierw przez pandemie, a teraz przez to że na pokładzie znalazło się dwumiesięczne niemowle taka podróż...

Książka zwyczajnie i po prostu - świetna. Autorka stopniowo, z północy na południe, przeprowadza czytelników przez tę tajemniczą, deszczową, chłodną, a zarazem niezwykle piękną ziemię, jaka rozciąga się na południowo-zachodnim skraju Ameryki Południowej: krainę fiordów, wysp, jezior i lasów. Jest tu miejsce na informacje z zakresu krajoznawstwa, ochrony przyrody, etnografii, historii. Czytamy m.in. o tragicznym losie patagońskich Indian czy o wyspie Chiloé, gdzie jak w tyglu stopiły się kultury europejska i indiańska. Słowem: uczta dla każdego, kto lubi podróże do krain mało znanych i skąpo opisanych.
Moim skromnym zdaniem tak powinny wyglądać książki podróżnicze. A nawet jeśli Autorce zdarzyły się drobne i nieliczne błędy (np. nie wiem, jak Autorce wyszło, że 600 tys. Mapuczy to 4,5% populacji blisko 18-milionowego Chile; poza tym Carretera Austral to szosa, nie autostrada ;) ),to w niczym nie zmieniają one faktu, że mamy do czynienia z fascynującą i wartościową publikacją.

Książka zwyczajnie i po prostu - świetna. Autorka stopniowo, z północy na południe, przeprowadza czytelników przez tę tajemniczą, deszczową, chłodną, a zarazem niezwykle piękną ziemię, jaka rozciąga się na południowo-zachodnim skraju Ameryki Południowej: krainę fiordów, wysp, jezior i lasów. Jest tu miejsce na informacje z zakresu krajoznawstwa, ochrony przyrody,...

spodziewałem się nieco innej książki, bardziej o samym kraju, stosunkach społecznych, politycznych, gospodarczych etc Więcej też oczekiwałem opisów fauny, flory i aspektów geograficznych. Książka nierówna, najbardziej podobały mi się opisy (zbyt krótkie) geografii tych pięknych zakątków świata, trochę historii ostatnich 200 lat, ale za to mało porywające były nadmiernie rozciągnięte w czasie opisy życia poszczególnych postaci mniej lub bardziej historycznych. Opisy ludności indiańskiej przez kilkadziesiąt w sumie stron, przynajmniej dla mnie było mało intrygujące.

spodziewałem się nieco innej książki, bardziej o samym kraju, stosunkach społecznych, politycznych, gospodarczych etc Więcej też oczekiwałem opisów fauny, flory i aspektów geograficznych. Książka nierówna, najbardziej podobały mi się opisy (zbyt krótkie) geografii tych pięknych zakątków świata, trochę historii ostatnich 200 lat, ale za to mało porywające były nadmiernie...

Magda stara się przedstawić historie południowych regionów Chile, z perspektywy ludzi tam żyjących. Opisuje otoczenie takim jakie jest, czytelnik może miejscami poczuć, że jest tam z nią. Książka jest jakby cichym głosem pokrzywdzonym ludzi (głównie Indian) i zarazem mroźnym powiewiem wiatru przepięknej Patagonii.

Magda stara się przedstawić historie południowych regionów Chile, z perspektywy ludzi tam żyjących. Opisuje otoczenie takim jakie jest, czytelnik może miejscami poczuć, że jest tam z nią. Książka jest jakby cichym głosem pokrzywdzonym ludzi (głównie Indian) i zarazem mroźnym powiewiem wiatru przepięknej Patagonii.

Wspaniała książka i prawdziwa skarbnica wiedzy o Chile - nie tylko tym południowym. Trudno się od niej oderwać i świetnie się ją czyta, mimo że porusza wiele trudnych i wrażliwych tematów. Wspaniały jest kunszt, wrażliwość i niesamowity styl, z jakim autorka opowiada o swoich bohaterach i zagląda w najbardziej kłopotliwe zakamarki chilijskiej historii, o których nie wiadomo w Polsce zbyt wiele.

Wspaniała książka i prawdziwa skarbnica wiedzy o Chile - nie tylko tym południowym. Trudno się od niej oderwać i świetnie się ją czyta, mimo że porusza wiele trudnych i wrażliwych tematów. Wspaniały jest kunszt, wrażliwość i niesamowity styl, z jakim autorka opowiada o swoich bohaterach i zagląda w najbardziej kłopotliwe zakamarki chilijskiej historii, o których nie wiadomo...

Znakomita książka. Z jednym jedynym błędem. Argentyna pokonała w finale MŚ w piłce nożnej Holandię. Nie Belgię.

Znakomita książka. Z jednym jedynym błędem. Argentyna pokonała w finale MŚ w piłce nożnej Holandię. Nie Belgię.

Bardzo udany debiut! Książka pisana z miłości i fascynacji do odległego kraju, co czytelnik odczuwa od pierwszych stron. Unikająca schematów powielanych w tzw. polskiej szkole reportażu i w wielu miejscach przybierająca charakter eseju. Magdalena Bartczak mieszka i pracuje w Chile od niemal pięciu lat, więc można powiedzieć, że jest osobą z wewnątrz. Przedstawia ten kraj jak nikt inny przed nią. Reportaż jest skarbnicą wiedzy o tym fascynującym i mało znanym chudzielcu Ameryki Południowej, dokopując się do szerzej nieznanych faktów.

Książka jest bardzo sprawnie i uczciwie napisana, miejscami pojawiają się niezwykle poetyckie porównania. Zresztą przeczytajcie jej pierwsze zdanie: "Chile, na długo przed tym, jak stało się krajem, było wierszem". Znajduje ono dopełnienie w ostatnim napisanym zdaniu, a tworzenie takich literackich klamer to naprawdę wielka sztuka. Mi szczególnie w pamięci zostanie wstrząsająca relacja dotycząca trzęsienia ziemi w Concepción. Jedyny mankament to niezbyt udany tytuł, który nasuwa skojarzenia z pamiętnikiem z podróży. Książka Magdaleny Bartczak jest znacznie powyżej tego poziomu.

Bardzo udany debiut! Książka pisana z miłości i fascynacji do odległego kraju, co czytelnik odczuwa od pierwszych stron. Unikająca schematów powielanych w tzw. polskiej szkole reportażu i w wielu miejscach przybierająca charakter eseju. Magdalena Bartczak mieszka i pracuje w Chile od niemal pięciu lat, więc można powiedzieć, że jest osobą z wewnątrz. Przedstawia ten kraj...

Świetny reportaż! Bardzo dojrzale napisany i wciągający właściwie od pierwszych stron. Aż trudno uwierzyć, że to debiut.

Świetny reportaż! Bardzo dojrzale napisany i wciągający właściwie od pierwszych stron. Aż trudno uwierzyć, że to debiut.