Jak dotąd najlepsza z wszystkich pozostałych części, trzymająca w napięciu i przepełniona akcją. Zauważyłam bardzo dużo nawiązań (podobne wątki, elementy) do Harry'ego Potter'a, ale to chyba tylko dodaje uroku.

Jak dotąd najlepsza z wszystkich pozostałych części, trzymająca w napięciu i przepełniona akcją. Zauważyłam bardzo dużo nawiązań (podobne wątki, elementy) do Harry'ego Potter'a, ale to chyba tylko dodaje uroku.

***************************************************************
Instagram: www.instagram.com/bjcczyta
Facebook: www.facebook.com/bjcczyta
***************************************************************

***************************************************************
Instagram: www.instagram.com/bjcczyta
Facebook: www.facebook.com/bjcczyta
***************************************************************

Miałam problem z tą książką. Praktycznie cała pierwsza połowa była nieciekawa, ciągnęła mi się jak flaki z olejem i niejednokrotnie miałam myśli, że chyba jednak powinniśmy skończyć na pierwotnej trylogii. W drugiej połowie ruszyło z kopyta, ale wciąż miała momenty kompletnej nudy i takie mega angażujące, więc ogólnie całość jest strasznie nierówna. Ostatecznie jestem zadowolona i strasznie ciekawa, jak o się zakończy, ale nie podoba mi się, ile musiałam wycierpieć, żeby dojść do tego momentu. Wciąż twierdzę, że generalnie jest to za długie i za bardzo rozwleczone - sporo rzeczy można by ukrócić, a nawet wyciąć, ale podoba mi się, jak to ogólnie wyszło i rzucenie światła na niektóre sprawy.

Miałam problem z tą książką. Praktycznie cała pierwsza połowa była nieciekawa, ciągnęła mi się jak flaki z olejem i niejednokrotnie miałam myśli, że chyba jednak powinniśmy skończyć na pierwotnej trylogii. W drugiej połowie ruszyło z kopyta, ale wciąż miała momenty kompletnej nudy i takie mega angażujące, więc ogólnie całość jest strasznie nierówna. Ostatecznie jestem...

Kryształ czasu to piąta część serii Akademia Dobra i Zła autorstwa Somana Chainaniego.
Choć czwarta część wydawała mi się zbędna, że ta historia stała się tak namotana, że nic dobrego nie mogło z niej wyjść, dalsze losy Puszczy i Kamelotu zachwycają.

Z całą pewnością muszę powiedzieć, że Soman Chainini nie ma litości dla emocji czytelników. Czytałam i miałam odczucia, że to bez sensu, że nie warto czytać. A potem coś się zaczynało dziać, moje zainteresowanie rosło. I wtedy spadała bomba w postaci Horta. Nie potrafię wystarczająco podkreślić, jak genialną postacią jest Hort. Dzięki niemu akcja książki staje się śmieszna i tak głupia, że aż genialna.

Na sam koniec przychodziła kolejna bomba, która zasypywała mnie emocjonalną lawiną, spod której nie mogłam się pogrzebać. Kryształ czasu to emocjonalny rollercoaster, który co chwila powolnie wspina się do kolejnego punktu zwrotnego, dając czytelnikowi fałszywe poczucie bezpieczeństwa tylko po to, by za chwilę rozpocząć pionowy spadek ku książkowemu kryzysowi emocjonalnemu.

Już nawet postać Sofii przestała mnie irytować. Co więcej, w końcu jestem w stanie zobaczyć efekty jej wewnętrznej przemiany i rozwoju jako bohaterki! Zajęło mi to pięć książek i czasami zastanawiam się, czy to dlatego, że to ja, czy faktycznie tak to zostało zapisane.

Świat Puszczy i Kamelotu z każdą kolejną stroną staje się coraz ciekawszy, a czarne charaktery, z którymi muszą zmagać się bohaterowie, coraz bardziej groźne i nieprzewidywalne. Nie będę kryć, że końcowe wydarzenia tego tomu mnie zaskoczyły. Zaskoczenie to było tak niespodziewane, że musiałam kilka fragmentów przeczytać kilka razy, by się upewnić, że to naprawdę się stało. A to miła odmiana, bo do tej pory Akademia rzadko mnie tak zaskakiwała.

Zdecydowanie nie mogę się doczekać kolejnego tomu, chociaż cieszę się, że jest on ostatni (prawda?!). Ta historia zdecydowanie zapracowała na swoje zakończenie.

Kryształ czasu to piąta część serii Akademia Dobra i Zła autorstwa Somana Chainaniego.
Choć czwarta część wydawała mi się zbędna, że ta historia stała się tak namotana, że nic dobrego nie mogło z niej wyjść, dalsze losy Puszczy i Kamelotu zachwycają.

Z całą pewnością muszę powiedzieć, że Soman Chainini nie ma litości dla emocji czytelników. Czytałam i miałam odczucia, że...

Literackie wzorce zwykle są dość schematyczne, bo bazują na religijnych uprzedzeniach, a one jasno wskazują jak wyglądają dobrzy i źli. Grzech zawsze był postrzegany jako coś, co deformuje ciało, sprawia, że brzydota zaczęła być kojarzona jako ingerencja złych mocy. To z kolei przełożyło się na wzorce w sztuce: dobrzy bohaterzy przyciągali uwagę urodą, źli odpychali brzydotą. Wystarczyło na nich spojrzeć, żeby wiedzieć, co będzie dalej, komu życzyć źle. Soman Chainani łamie te wzorce, wychodzi poza nie w serii „Akademia Dobra i Zła”.
W pierwszym tomie wchodzimy do świata, w którym wszystko działało według znanych schematów i nikt nie mógł pomylić się w ocenie cech charakteru bohatera. Taki porządek trwał do czasu, kiedy stało się coś dziwnego, przez co dobro i zło zaczęły się mieszać. Ale czy na pewno nastąpiła zmiana czy może to wynik innego spojrzenia otoczenie i odkrycia, że zła królowa może być piękna, cudowna księżniczka może wspierać armię złych gnomów. Brzydka okaże się dobrą i skromną oraz mądrą bohaterką. Pierwszy tom sprawia, że zaczynamy nieco inaczej patrzeć na baśnie, stereotypy, snute z nich historie pełne magii i intryg.
Dwie główne bohaterki to przepiękna Sofii, która wydaje się idealną kandydatką na absolwentkę Akademii Dobra oraz odegranie roli cudownej księżniczki z baśni. Jej przeciwieństwem jest brzydka, ubrana w workowe suknie Agata: wypisz, wymaluj chodzące zło. Ale czy aby na pewno?
Wszystko zostaje wywrócone do góry nogami w czasie porwania dziewczyn. Trafiają one do Puszczy i wówczas dochodzi do zamiany miejsc: Sofii trafia do Akademii Zła, a Agata do Akademii Dobra. I wtedy właśnie poznajemy bohaterki, które łączą wspólne dziwne doświadczenia. Czy ta zamiana jest dobra? Co pozwoli im ona odkryć? Jak wpłynie to na ich życie?
W drugim tomie widzimy, że dziewczyny nie chcą być już słabymi, pustymi i zależnymi od innych bohaterkami baśni. Postanawiają wziąć życie we własne ręce, wyjść poza schematy i uwolnić się od konieczności polegania na męskiej tężyźnie. Patrząc na męskich bohaterów baśni widzimy tępych osiłków, którzy swoją pozycję zyskują dzięki kulturowym przekonaniom, że są tymi lepszymi od kobiet. Widzimy tu też pięknie rozwijającą się przyjaźń między dziewczynami. Bazuje ona na przyjaźni
W trzecim tomie akcja nieco spowalnia. Mamy tu dużo ważnych rozmów i przede wszystkim zastanowienie się, co dzieje się, kiedy baśń się kończy. To na szczęście nam nie grozi. Za to możemy przyjrzeć się zamkniętym razem Agacie i Tedrosowi. Okazuje się, że wspólne życie, kiedy nie trzeba nic robić, trzeba ciągle być ze sobą wcale nie jest takie łatwe. Z każdym dniem bohaterzy coraz bardziej się nienawidzą i jednocześnie coraz bardziej tęsknią za Sophią. Nasi bohaterzy po raz kolejny muszą walczyć o swoje szczęśliwe zakończenie, bo tu nic nie jest takie łatwe i piękne jak w baśniach.
Czwarty tom przenosi nas w rodzinne strony Tedrosa, pozwala zobaczyć koronację (niepełną),przyjrzeć się przygotowaniom do ślubu. Agata jest w wirze zajęć. Ciągle oceniana, strofowana i odcinana od ukochanego. Wydawałoby się, że w końcu czeka ich nudne życie. Zwłaszcza, że Sophie została dziekanem Akademii Zła i całkowicie zmienia jej wygląd, a inni przyjaciele ruszyli na swoje misje. Szybko okazuje się, że zaczynają dziać się dziwne rzeczy. Niby wróg został pokonany, ale pojawiają się nowi antagoniści, wśród których największym zagrożeniem będzie Wąż siejący postrach i zniszczenie. Nudna codzienność wywraca się do góry nogami i bohaterów czeka kolejna misja.
Piąty tom zatytułowany „Kryształ czasu” to kontynuacja losów Sofii i Agaty. Wchodzimy do świata, w którym fałszywy król zasiadający na tronie Kamelotu wydaje wyrok skazujący na prawowitego władcę, czyli Tedrosa. Jego losy mogła podzielić Agata, ale udaje jej się uciec. Z kolei Sofia jest w pułapce: fałszywy władca(Rhian) chce, aby została jego żoną. Aby uratować przyjaciół musi podjąć grę pozorów. Działania bohaterek nie są łatwe, ponieważ król ma coraz więcej zwolenników, a one muszą zdążyć nim ich baśnie z przyszłością Bezkresnej Puszczy zostaną zapisane na nowo.
„Jedyny prawdziwy król” to ostatni tom cyklu. Mamy tu kontynuację wcześniejszych wątków, pojawią się znani bohaterzy i kolejne wyzwania. Jak skończy się cała przygoda bohaterów?
Bardzo podoba mi się nieco inne spojrzenie na baśnie, pokazanie jak historia mogła wyglądać z innego punktu widzenia. Do tego poruszony jest tu motyw kłamstwa, tkwienia w błędzie. Do tego pokazuje, że nie ma czegoś takiego jak szczęśliwe zakończenia, bo życie ciągle podsuwa wyzwania.
Ciekawa, poruszająca ważne problemy opowieść o różnych wzorcach kulturowych, dostosowaniu się do wymogów tłumu, ale też wychodzeniu poza schematy, podejmowaniu śmiałych decyzji. Wydawałoby się, że tom szósty zamyka całą historię, a tu pojawia się kolejny zatytułowany „Początek” będący tomem 0,5 i zawierającym początkową historię, czyli losy dwóch braci będących dziekanami Akademii. Wchodzimy tu do świata bardzo dobrze znanego. Dowiadujemy się jak doszło do tego wszystkiego, co pojawiło się w kolejnych tomach Akademii, dlaczego niektóre wydarzenia miały taki, a nie inny bieg. Do tego dostajemy kolejną pouczającą opowieść z przetworzonymi motywami z baśni. Tym razem spotkamy się z Aladynem, dowiemy się jak trafił do niezwykłej szkoły, jaki był, skąd wziął magiczną lampę raz zobaczymy jego przemianę. Po raz kolejny przekonamy się, że świat nie dzieli się wyłącznie na „dobro” i „zło”, ale jest spektrum tych wartości. Do tego samo dobro może okazać się złe, a zło zaskakiwać czystym dobrem. Prawdę o bohaterach można odkryć tylko w murach szkoły. Główne skrzypce grają tu dwie pary bohaterów Aladyn i Kapitan Hak oraz Rhiana i Rafala. Każdy z nich musi odnaleźć swoją prawdziwą tożsamość. Czy im się uda i który jest którym? Co z tego wyniknie?
Soman Chainani wprowadza nas do świata pozornie chaotycznej opowieści, która z perspektywy wszystkich tomów staje się uporządkowana i pouczająca. Do tego autor wykorzystuje znane postaci, motywy, każe spojrzeć na nie z nieco innej, nowej perspektywy.

Literackie wzorce zwykle są dość schematyczne, bo bazują na religijnych uprzedzeniach, a one jasno wskazują jak wyglądają dobrzy i źli. Grzech zawsze był postrzegany jako coś, co deformuje ciało, sprawia, że brzydota zaczęła być kojarzona jako ingerencja złych mocy. To z kolei przełożyło się na wzorce w sztuce: dobrzy bohaterzy przyciągali uwagę urodą, źli odpychali...

Przyjemnie się czytało ciekawe zwroty akcji.

Przyjemnie się czytało ciekawe zwroty akcji.

Było ciężko mi przebrnąć przez ten tom, jednak pod koniec zaczęło być lepiej. Czytało mi się szybciej oraz przyjemniej. Nawet przekonałam się do kilku nowych postaci, chociaż nadal mam dość sporo "ale". Na pewno liczyłam na coś lepszego, zwłaszcza po trzecim tomie, ale nie jest tak znowu najgorzej. Mam mimo wszystko nadzieję, że ostatni tom mnie zachwyci, a nie zawiedzie.

Było ciężko mi przebrnąć przez ten tom, jednak pod koniec zaczęło być lepiej. Czytało mi się szybciej oraz przyjemniej. Nawet przekonałam się do kilku nowych postaci, chociaż nadal mam dość sporo "ale". Na pewno liczyłam na coś lepszego, zwłaszcza po trzecim tomie, ale nie jest tak znowu najgorzej. Mam mimo wszystko nadzieję, że ostatni tom mnie zachwyci, a nie...

Nie wiem o co chodzi, ale te książki są dla mnie mocno przeciętne (z wyjątkiem części 4). Średnio mnie obchodzą bohaterowie i tym samym to co się tu dzieje. Myślę, że ta seria jest za mocno rozwleczona. To co autor rozpisuje na 3 części spokojnie mogłoby się zmieścić w 1, jeśli by wycięto fragmenty, w których bohaterowie co chwila zmieniają zdanie, robią to samo co wcześniej albo popełniają identyczne błędy.

Nie wiem o co chodzi, ale te książki są dla mnie mocno przeciętne (z wyjątkiem części 4). Średnio mnie obchodzą bohaterowie i tym samym to co się tu dzieje. Myślę, że ta seria jest za mocno rozwleczona. To co autor rozpisuje na 3 części spokojnie mogłoby się zmieścić w 1, jeśli by wycięto fragmenty, w których bohaterowie co chwila zmieniają zdanie, robią to samo co...

Agata po ucieczce robi wszystko, aby nie zostać złapaną. Okazuje się, że dużo osób na nią poluje, aby oddać w ręce fałszywego króla... Dziewczyna za wszelką cenę chce pomóc ukochanemu i swoim oddanym przyjaciołom...
Sofia jest uwięziona w zamku i pozostaje na łasce Rhiana. Okazuje się, że jest ważnym pionkiem w tej trudnej i zawiłej grze... Dziewczyna ma poślubić chłopaka, który okazał się kłamcą i wydobył legendarny miecz... Stara się pomóc uwięzionym znajomym, chociaż sytuacja nie jest zbyt komfortowa...  Rhian, wraz ze swym kompanem knują ciężkie intrygi.
Uczniowie Akademii Dobra i Zła łączą siły i ramię, w ramię starają się pomóc Tedrosowi i jego przyjaciołom.
Przeszłość daje o sobie znać i wiele wyjaśnia...
____________________________
Fabuła nadal zaskakuje, a akcja nie zmienia tempa. Bardzo łatwo odczytać emocje i utożsamić się z głównymi bohaterami, chociaż ich wybory czasami zaskakują. Z tomu, na tom postacie wydają się coraz bardziej dojrzałe i odpowiedzialne. Nawet samolubna Sofia okazuje się być bardziej rozsądną osobą. Muszę przyznać, że od teraz seria znajduje się wśród moich ulubieńców, ponieważ pokochałam ją praktycznie od pierwszego tomu i do tej pory nic się nie zmieniło. Polubiłam Agatę, a nawet tą szurniętą Sofię i dlatego przykro mi, że pozostał przede mną jedynie ostatni tom. Seria zdecydowanie nie jest standardowa i dlatego tak bardzo przyciągnęła mnie jako czytelnika. Autor żongluje emocjami i ukazuje to, że zło i dobro się przeplata. Bardzo mocno polecam serię! Myślę, że tak jak ja pokochacie ten magiczny, baśniowy i zarazem mroczny klimat.

Agata po ucieczce robi wszystko, aby nie zostać złapaną. Okazuje się, że dużo osób na nią poluje, aby oddać w ręce fałszywego króla... Dziewczyna za wszelką cenę chce pomóc ukochanemu i swoim oddanym przyjaciołom...
Sofia jest uwięziona w zamku i pozostaje na łasce Rhiana. Okazuje się, że jest ważnym pionkiem w tej trudnej i zawiłej grze... Dziewczyna ma poślubić chłopaka,...

Super książka. Cudowna fabuła i niespodziewane zwroty akcji.
Polecam!

Super książka. Cudowna fabuła i niespodziewane zwroty akcji.
Polecam!