Odprysk Całości - to książka, podczas czytania której większość stron musisz przeczytać po dwa razy, żeby zrozumieć co autor miał na myśli, ale kiedy dochodzisz do ostatniej strony, masz ogromną satysfakcję z przeczytania czegoś naprawdę dobrego.
Książka nie jest łatwa i nie jest dla każdego. Błyskotliwa, ironiczna, brutalna, przygnębiająca. Prezentuje perspektywy dwóch umysłów, które trafiły na skomplikowaną rzeczywistość, a jednocześnie zostały obarczone trochę większą wiedzą i świadomością. Mieszanka wybuchowa. Bo inna prawda jest taka, że czasami warto nie wiedzieć i nie bać się tego. Człowiek chyba lepiej wtedy śpi.
Mam wrażenie, że książka ukryła przede mną sporo tajemnic, których nie odgadłam podczas czytania, ale też uderzyła mnie kilkoma fragmentami, które zapamiętam na długo, a oto jeden z nich, obecny na ostatnich stronach - "Ludzie zawsze mówią 'dobrze jest być częścią czegoś większego niż ja sam', ale zawsze jesteś. Byłeś częścią wielkiej rzeczy. Całej ludzkości. To naprawdę ogromna rzecz. Nie możesz jednak tego dostrzec, więc wybierasz... Co? Organizację? Naród? Kulturę? Religię? To nie jest większe niż ty. To jest o wiele, wiele mniejsze!"

Odprysk Całości - to książka, podczas czytania której większość stron musisz przeczytać po dwa razy, żeby zrozumieć co autor miał na myśli, ale kiedy dochodzisz do ostatniej strony, masz ogromną satysfakcję z przeczytania czegoś naprawdę dobrego.
Książka nie jest łatwa i nie jest dla każdego. Błyskotliwa, ironiczna, brutalna, przygnębiająca. Prezentuje perspektywy dwóch...

Genialna powieść, inteligenta, dowcipna i zadziorna. Szkoda, że nie zdobyła głównej Nagrody Bookera za rok 2008, choć nominacja do krótkiej listy dla debiutanta i tak jest wielkim osiągnięciem. Ale za taką treść i przesłanie można odczuwać niedosyt. Toltz w przewrotnej i absurdalnej historii rodziny przestępców i megalomanów zawarł bezczelną farsę na rozwój ludzkiej osobowości i na wszystkie czynniki, które ją determinują. Geny, środowisko, religie, quasi-filozoficzne nurty i medialne przekazy - cały ten strumień tworzy paranoidalną mieszkankę, z jaką poradzić sobie muszą bohaterowie, a tak naprawdę współczesny świat. Cóż z tego, że każdy z czynników może mieć w sobie jakieś dobre intencje, skoro albo niewłaściwy przekaz, albo nadmiar, albo podszeptane zło, prowadzą do ich wypaczenia i wynaturzenia, a w konsekwencji do katastroficznych zakończeń. A bezsilnej istocie przyjdzie tylko brodzić po omacku w poszukiwaniu własnej idei i tożsamości.
Dla wielbicieli prozy Johna Irvinga "Odprysk całości" będzie jak szalona wyprawa do najlepszych światów idola.

Genialna powieść, inteligenta, dowcipna i zadziorna. Szkoda, że nie zdobyła głównej Nagrody Bookera za rok 2008, choć nominacja do krótkiej listy dla debiutanta i tak jest wielkim osiągnięciem. Ale za taką treść i przesłanie można odczuwać niedosyt. Toltz w przewrotnej i absurdalnej historii rodziny przestępców i megalomanów zawarł bezczelną farsę na rozwój ludzkiej...

Na początku byłam nieco przytłoczona - ponad 500 stron zapisanych drobnym maczkiem, częste przystanki, podróż zdawała się ciągnąć w nieskończoność. Jednak nie sposób z niej zwyczajnie zrezygnować. Lektura wymagająca wiele i dająca jeszcze więcej. Ironiczna, zaskakująca, z każdym zdaniem coraz bardziej nieprawdopodobna. Można się zagubić i odnaleźć zarazem. Gorąco zachęcam do przeczytania, naprawdę warto.

Na początku byłam nieco przytłoczona - ponad 500 stron zapisanych drobnym maczkiem, częste przystanki, podróż zdawała się ciągnąć w nieskończoność. Jednak nie sposób z niej zwyczajnie zrezygnować. Lektura wymagająca wiele i dająca jeszcze więcej. Ironiczna, zaskakująca, z każdym zdaniem coraz bardziej nieprawdopodobna. Można się zagubić i odnaleźć zarazem. Gorąco zachęcam...

Bardzo pozytywne zaskoczenie. Jedna z tych lektur, które pozwalają rozkoszować się czytanem, smakować zdania.
Autor przedstawia skomplikowane relacje w rodzinie i nie tylko, przy czym jego bohaterowie to postaci o nietuzinkowej, często wręcz pokręconej osobowości. Ich pomysły na życie, trudności z jakimi przychodzi im się borykać toną w absurdzie i chaosie, a jednak autor przemyca w tym wszystkim sporo mądrości życiowej i filozoficznych rozważań.
Jeśli miałabym pokusić się o znalezienie jakichś literackich skojarzeń, to szukałabym ich w prozie Larsa Christensena, czy Johna Irvinga. Moje zdziwienie budzi fakt, że książka przeszła przez księgarnie jakby niezauważona , widzę, że nieliczni tylko Lubiącyczytać mieli okazję zetknąć się z nią. Sama wpadłam na tę pozycję zupełnie przypadkiem i był to nader szczęśliwy przypadek. Polecam zwłaszcza tym, których zachwycił na przykład "Półbrat", czy "Modlitwa za Owena". Dla mnie rewelacja.

Bardzo pozytywne zaskoczenie. Jedna z tych lektur, które pozwalają rozkoszować się czytanem, smakować zdania.
Autor przedstawia skomplikowane relacje w rodzinie i nie tylko, przy czym jego bohaterowie to postaci o nietuzinkowej, często wręcz pokręconej osobowości. Ich pomysły na życie, trudności z jakimi przychodzi im się borykać toną w absurdzie i chaosie, a jednak autor...

"Nie bój się nie mieć niczego"
Słowa które najbardziej do mnie trafiły podczas czytania tej książki. Książka jest dla mnie świeżym spojrzeniem na świat w którym nasz status majątkowy jest wyznacznikiem naszej wartości, pozwala spojrzeć na wiele rzeczy z zupełnie innej strony.
Książkę polecił mi ojciec. Nie ukrywam, że ciężko było przebrnąć mi przez tą książkę, nie czytało się jej zbyt łatwo, jednak warto było.

"Nie bój się nie mieć niczego"
Słowa które najbardziej do mnie trafiły podczas czytania tej książki. Książka jest dla mnie świeżym spojrzeniem na świat w którym nasz status majątkowy jest wyznacznikiem naszej wartości, pozwala spojrzeć na wiele rzeczy z zupełnie innej strony.
Książkę polecił mi ojciec. Nie ukrywam, że ciężko było przebrnąć mi przez tą książkę, nie czytało...

No...takiej książki jeszcze nie czytałam :)

No...takiej książki jeszcze nie czytałam :)