naprawdę STRASZNE. niektóre opowiadania słabsze, ale generalnie niepokój i groza leją się tutaj litrami

naprawdę STRASZNE. niektóre opowiadania słabsze, ale generalnie niepokój i groza leją się tutaj litrami

Miasto Nagrobków to dziewiąty tom serii "Junji Ito - Kolekcja Horrorów" wydawanej przez J.P Fantastica.
Tym razem w nasze ręce wpada łącznie jedenaście opowiadań.

Tym razem Ito nie bawi się w półśrodki i od razu uderza czytelnika najmocniejszym opowiadaniem, którym jest tytułowe Miasto Nagrobków. Pozostałe również nie odstają poziomem. Widać również na tle poprzednich książek autora, jak na przestrzeni lat dojrzała jego kreska. Panele są bardzo szczegółowe, dzięki temu tom dziewiąty jest obfity w ilustracje mocno zahaczające o lovecraftowski body-horror, przez co dla czytelników o słabszych żołądkach może być nie do przełknięcia. Opowiadanie "Przodkowie" jest najlepszym przykładem na to jak twórczość wspomnianego już wcześniej samotnika z Providence odcisnęło mocne piętno na wyobraźni Junjiego Ito.
O ile omawianemu powyżej tomowi nie można odmówić kunsztu artystycznego, tak miałem wrażenie, że nie wszystkie opowiadania wyczerpały swój potencjał (Dziewczyna Ślimak, Okno Sąsiadki, Wyrzucone na Brzeg). Mam wrażenie, że japończyk nie do końca umiał je dopiąć na ostatni guzik, przez co wyglądają, jakby zostały ucięte w połowie.

Miasto Nagrobków i cały dziewiąty tom jest jednym z najlepiej narysowanych dzieł Junjiego Ito. Przy okazji jest również jednym z najobrzydliwszych, ale to tylko jedna z wielu jego zalet, polecam!

8/10

Miasto Nagrobków to dziewiąty tom serii "Junji Ito - Kolekcja Horrorów" wydawanej przez J.P Fantastica.
Tym razem w nasze ręce wpada łącznie jedenaście opowiadań.

Tym razem Ito nie bawi się w półśrodki i od razu uderza czytelnika najmocniejszym opowiadaniem, którym jest tytułowe Miasto Nagrobków. Pozostałe również nie odstają poziomem. Widać również na tle poprzednich...

Przeciętna
i w sumie tyle, niektóre opowiadania są naprawdę dobre ale większa część niespecjalnie mnie zadowoliła. Jak w każdym zbiorze są tu perełki tytułowe "Miasto Nagrobków", opowiadanie o mrocznym tunelu, "Domek przyjaciół".
te 3 i pare innych opowiadań sprawiło mi naprawdę sporo frajdy, inne to typowe dla Ito rysunki i dziwaczne pomysły które można sprawdzić.

Przeciętna
i w sumie tyle, niektóre opowiadania są naprawdę dobre ale większa część niespecjalnie mnie zadowoliła. Jak w każdym zbiorze są tu perełki tytułowe "Miasto Nagrobków", opowiadanie o mrocznym tunelu, "Domek przyjaciół".
te 3 i pare innych opowiadań sprawiło mi naprawdę sporo frajdy, inne to typowe dla Ito rysunki i dziwaczne pomysły które można...

Lubię na ogół czytać mangi czy komiksy, ale nie są to książki, które z wielkim zapałem zbieram. Oczywiście cieszę się z tego dużego asortymentu, o którym mogłam w dzieciństwie jedynie pomarzyć. Teraz żyjemy w czasach, w których wznawia się nawet stare tytuły z nowym tłumaczeniem i nowej szacie graficznej.

Oczywiście chciałabym ten rozwijający się rynek wesprzeć. Niemniej należę do tych osób, które kierują się tą logiką: jak kupisz jeden tom, to trzeba z czasem zdobyć kolejne i nim się obejrzysz, to już masz pełne półki. Moje biblioteczki posiadają jeszcze wiele miejsca, ale nie chciałabym je zapełniać wielotomowymi mangami, które mnie średnio przekonują.

Dopóki nie zdobędę oddzielnego regału, staram się z rozmysłem dobierać tytuły. Dlatego decyduję się jednie na sprawdzone rarytasy. Mangi autorstwa Junji’ego Ito do nich oczywiście należą. Tomy prezentują się obok innych horrorów świetnie na półce i funkcjonują zarówno w komplecie, jak i oddzielnie. Nic tu nie umknie, gdyż historie (no, może poza mangą „Tomie”) zaczynają i kończą się w jednym tomie. Tak było też w mandze o tytule „Miasto nagrobków”. Ten egzemplarz zawierał 11 niepowiązanych ze sobą opowiadań.

Historie charakteryzują się niezwykłą oryginalnością, choć istnieją pewne wątki, które mangaka często mimochodem wplątuje. Akcja rozgrywa się czasami w odizolowanych i napełniających niepokojem miejscowościach, jak w opowiadaniach „Miasto nagrobków”, „Shirosuna, „Wioska krwi” czy nawet „Tajemnica tunelu”. Historie pana Junji czasami uderzają też w czarny humor, jak w opowiadaniach „Dziewczyna ślimak”, „Rzeźby z brązu” czy „Coś jest w powietrzu”.

Niektóre opowiadania mangowe są po prostu niepodobne do niczego, co kiedykolwiek czytałam czy widziałam. Należy do nich zdecydowanie historia o tytule „Długie sny”. Oczywiście wiele razy przerabiano wątek snów w horrorach, począwszy od wspaniałych dzieł Lovecrafta, a skończywszy na znanej serii „Koszmar z ulicy Wiązów”. Nigdy jednak nie zrobiono z czasem samego snu czegoś tak przerażającego, jak to uczynił pan Junji. Oczywiście sama często doświadczyłam tego subiektywnego wrażenia, w którym śniłam o czymś dosyć długo, choć spałam zaledwie kilka minut. Nie widziałam w tym niczego strasznego, ale jak ukazuje historia „Długie sny”, można zrobić z tego też niezwykle przerażającą rzecz. Bo co się stanie, gdy sen ciągnie się miesiąc, rok, 10 lat, 1000 lat, a my to wszystko przeżywamy w najdrobniejszych szczegółach? A co zrobimy, jeśli musimy przeżyć całe wieki koszmarów? A jakby tego było mało, to akcja rozgrywa się jeszcze na dodatek w ukochanym przez autora szpitalu, a lekarze nie do końca przestrzegają przysięgi Hipokratesa.

Druga opowieść, która zwróciła moją uwagę, to „Przodkowie”. Totalnie absurdalny straszak, który miał w sobie coś z horroru „Ludzka stonoga”. „Okno sąsiadki” i „Wyrzucone na brzeg” miały też bardzo ciekawą wizualną stronę. W tym tomie trafiło się więc mnóstwo interesujących opowieści. Chyba najbardziej polubiłam tytułową historię i jej tajemnicę związaną z nagrobkami.

Lubię na ogół czytać mangi czy komiksy, ale nie są to książki, które z wielkim zapałem zbieram. Oczywiście cieszę się z tego dużego asortymentu, o którym mogłam w dzieciństwie jedynie pomarzyć. Teraz żyjemy w czasach, w których wznawia się nawet stare tytuły z nowym tłumaczeniem i nowej szacie graficznej.

Oczywiście chciałabym ten rozwijający się rynek wesprzeć. Niemniej...

Naprawdę nie wiem, jak pan Junji jest w stanie normalnie funkcjonować, kiedy w jego głowie dzieją się takie rzeczy, jak na kartach jego mang…
Jak zawsze - mistrzostwo.

Naprawdę nie wiem, jak pan Junji jest w stanie normalnie funkcjonować, kiedy w jego głowie dzieją się takie rzeczy, jak na kartach jego mang…
Jak zawsze - mistrzostwo.

Junji Ito stał się najbardziej rozpoznawalnym horrorowym mangaką w Polsce. Wszystko to zasługa wydawnictwa JPF, które od kilku lat wydaje tomiki ze zbiorami komiksów mistrza grozy. Jako wieloletni fan twórczości Ito, jestem z tego stanu rzeczy niezmiernie zadowolony. Dlatego też od razu po powrocie do ojczyzny zabrałem się za czytanie dotychczas wydanych tomów kolekcji horrorów Junji Ito. Ciekawe, jak Miasto nagrobków wypada na tle innych zbiorów opowiadań mistrza?

Miasto nagrobków to kolejna porcja dobrego horroru. W tym zestawieniu znajduje się kilka z moich ulubionych opowiadań Ito, więc jestem bardzo zadowolony. Na dokładkę ten tom kolekcji skutecznie pokazuje różnorodność twórczości japońskiego mangaki. Surrealistyczne historyjki, horror psychologiczny, inspirację Lovecraftem, dziwne humorystyczne wydarzenia i opowieści pełne tajemnic. Obok tego interesujące niewypały. Miasto nagrobków daje nam przekrój praktycznie wszystkiego, z czego słynie Junji Ito. Z tego powodu naprawdę warto zainteresować się tą antologią.

Pełna recenzja do przeczytania na:
https://operacjapanda.pl/2020/miasto-nagrobkow-ito-vol-9

Junji Ito stał się najbardziej rozpoznawalnym horrorowym mangaką w Polsce. Wszystko to zasługa wydawnictwa JPF, które od kilku lat wydaje tomiki ze zbiorami komiksów mistrza grozy. Jako wieloletni fan twórczości Ito, jestem z tego stanu rzeczy niezmiernie zadowolony. Dlatego też od razu po powrocie do ojczyzny zabrałem się za czytanie dotychczas wydanych tomów kolekcji...

Nie wiem dlaczego, ale zawsze podziwiałam Japończyków jeśli chodzi o kreatywność - skąd oni biorą takie pomysły? Po raz kolejny nie mogłam wyjść z podziwu, opowiadania Ito zawierają wszystko to co powinien mieć dobry horror - przerażenie, nutę niepewności i otwarte zakończenie owiane grozą. Bardzo mi się podobało i z przyjemnością przeczytałabym więcej.

Nie wiem dlaczego, ale zawsze podziwiałam Japończyków jeśli chodzi o kreatywność - skąd oni biorą takie pomysły? Po raz kolejny nie mogłam wyjść z podziwu, opowiadania Ito zawierają wszystko to co powinien mieć dobry horror - przerażenie, nutę niepewności i otwarte zakończenie owiane grozą. Bardzo mi się podobało i z przyjemnością przeczytałabym więcej.

Mangi Junjego są jak fajki. Spróbujesz z ciekawości a potem nie możesz przestać kupować.😆 Jak zapewne widzieliscie zaraz po "gyo" zabrałem się za powyższy zbiorek. Ubawiłem się przy tym, troche powykrzywiałem z obrzydliwości i co najważniejsze bałem się momentami jak cholera.
Całość składa się na 11 opowiadań, tytułowe "miasto nagrobków" oraz dziesięć innych opowiadań.
W przypadku niektórych dużo nie napiszę ale pewno jesteście ciekawi co w trawie piszczy.

1. Tytułowa historia. Japoński przykład zbrodni i kary. Rodzeństwo jedzie do przyjaciółki i po drodze przez przypadek zabija pewną dziewczynę- ponieważ dziewczyna została przeniesiona z miejsca spoczynku, jej duch nie może znaleść spokoju. O dziwo samego ducha jest tu mało. Więcej opisywania zachowań bohaterów i zblizajacej się klęski.

2. "Dom przyjaciół" Nawiedzony dom, makabryczna historia sprzed lat i trzy przyjaciółki w tle. Zakonczenie daje po garach.

3.Dziewczyna ślimak. Tak, dobrze przeczytałeś/łaś, nie ma co tu pisać ślimak to ślimak zresztą temat był już w nieco innej oprawie w "uzumaki". 4."okno sąsiadki"- moje ulubione, przerażajace, rodzinka wprowadza się do nowego domu gdzie w sąsiedztwie stoi dziwnie wyglądający dom z jedynym oknem akurat wychodzacym na pokój głównego bohatera. Krótkie ale treściwe, sprawdz to, chłopcze!

5."wyrzucone na brzeg" Japoński "jonasz" w nieco hardkorowej wersji. Obrzydliwe ale i ciekawe.

6."przodkowie" nie chcecie wiedzieć o czym to jest. Brzmi i wygląda jak chory koszmar.
7. "Długie sny" to o gościu który miał coraz dłuższe sny i lekarzu który próbuje zrozumieć co się tam odwala pod jego kopułą.

8."tajemnica tunelu" to po prostu tajemnica tunelu, znikneła tam matka bohatera, znika i wiele innych osób.
9. "Rzeżby z brązu". wiadomo że dziewczyny lubia brąz a słońce o tym wie. Szkoda tylko że nawiedzone dziewczyny lubią nie tylko brąz ale i mścić się na ludziach. Więcej nie dodam bo spoilery

10."coś jest w powietrzu" . Wyobrazcie sobie że wasze prawdziwe uczucia przybierają dziwną forme i ulatują jak dmuchawce tak że każdy się może dowiedzieć. Zbyt dziwne żeby o tym pisać.
11. "Shirosuna, wioska krwi" to historia młodego łebka po akademii medycznej który wyjezdza na wieś leczyć chorych. Na miejscu okazuje się że wszyscy są bladzi jak dupa po zimie a nasz gagatek musi rozwikłać zagadkę (jeśli zdąży!)

Mangi Junjego są jak fajki. Spróbujesz z ciekawości a potem nie możesz przestać kupować.😆 Jak zapewne widzieliscie zaraz po "gyo" zabrałem się za powyższy zbiorek. Ubawiłem się przy tym, troche powykrzywiałem z obrzydliwości i co najważniejsze bałem się momentami jak cholera.
Całość składa się na 11 opowiadań, tytułowe "miasto nagrobków" oraz dziesięć innych opowiadań.
W...