"Książę" znalazł się w czołówce najważniejszych książek, jakie kiedykolwiek chciałam przeczytać. Machiavellego po raz pierwszy spotkałam w liceum i to jedna z nielicznych lektur, która zapadła mi w pamięci. Wówczas dysponowałam jedynie fragmentami z podręcznika, ale sięgnięcie po cały utwór było tylko kwestią czasu.

Przyznam się bez bicia, że odrzuciłam w ogóle pomysł czytania opracowania, które zostało umieszczone na samym początku posiadanego przeze mnie wydania. Uznałam je za zbędne, chcąc zaznajomić się z surowym tekstem. O samym dziele wiedziałam też zresztą całkiem sporo ze szkoły, więc słowa wstępu ani trochę mnie nie zainteresowały.

Do lektury podeszłam z wielką pasją, oczekując kontrowersji, bezwzględnych prawd i szokujących poglądów. Okazało się to zgubne. Zdecydowanie źle zabrałam się do czytania. Przecież to nie atrakcyjna powieść, a traktat polityczny, zawierający rady w związku z postępowaniem księcia. Nic dziwnego, że opasłe opisy historyczne zaczynały mnie nudzić, a ja wędrowałam wzrokiem w tekście w poszukiwaniu rąbka tych zdecydowanych i mocnych słów, które już wcześniej poznałam. Już zaczęłam myśleć, że się zawiodłam.

Szybko więc zmieniłam swoje nastawienie, ponieważ chciałam przeczytać całość, od deski do deski. Nie po to "Książę" oczekiwał na dzień, w którym wreszcie go przeczytam, tylko po to, abym się męczyła. Nastawiłam się więc głównie na fragmenty zawierające mądrości i poglądy Machiavellego, bardziej pobieżnie traktując historyczne przykłady potwierdzające tezy autora.

I co? Czytanie stało się przyjemne i inspirujące. Tak, właśnie- inspirujące. Dawno żadna książka nie natchnęła mnie do pisania tak bardzo, jak ta właśnie. Okazała się taka, jakiej się spodziewałam. Będąc już po lekturze nie potrafię zrozumieć, jak z początku mogłam się zrazić. Elitarny pokarm dla mądrości umysłu- tak mogę nazwać ten traktat.

Machiavelli to majstersztyk polityczny, po który warto sięgnąć już samej potrzeby poznania i głodu ciekawości. Treści, które prezentuje, nie powinny być nikomu obce. Choć mam wrażenie, że dla przeciętnego człowieka fragmenty poznane w szkole powinny wystarczyć, to uważam, że osoba wykształcona na swoim koncie czytelniczym powinna mieć tę właśnie pozycję. Książka obowiązkowa dla osób związanych z polityką, prawem, psychologią i naukami społecznymi w ogóle.

"Książę" znalazł się w czołówce najważniejszych książek, jakie kiedykolwiek chciałam przeczytać. Machiavellego po raz pierwszy spotkałam w liceum i to jedna z nielicznych lektur, która zapadła mi w pamięci. Wówczas dysponowałam jedynie fragmentami z podręcznika, ale sięgnięcie po cały utwór było tylko kwestią czasu.

Przyznam się bez bicia, że odrzuciłam w ogóle pomysł...