Budda
Chrystus
Mahomed
Marekśmierć

Budda
Chrystus
Mahomed
Marekśmierć

Książka jest napisana na podstawie gry. I jest to bardzo, ale to bardzo odczuwalne podczas lektury przez co cała książka automatycznie staje się przewidywalna i nieciekawa. Oczywiście zaznaczam, że wcześniej miałam przyjemność zagrać w AC Odyssey więc moja opinia jest oparta również na tym doświadczeniu. Osobiście uważam, że książka jest bardzo mierną kopią fabuły w grze. Ale jeśli ktoś nie grał... Cóż nic nie stoi na przeszkodzie aby zagłębić się w to uniwersum poprzez książkę 🦅

Książka jest napisana na podstawie gry. I jest to bardzo, ale to bardzo odczuwalne podczas lektury przez co cała książka automatycznie staje się przewidywalna i nieciekawa. Oczywiście zaznaczam, że wcześniej miałam przyjemność zagrać w AC Odyssey więc moja opinia jest oparta również na tym doświadczeniu. Osobiście uważam, że książka jest bardzo mierną kopią fabuły w grze....

jak dla mnie ta ksiazka ma to cos

jak dla mnie ta ksiazka ma to cos

Prolog uważam za naprawdę poruszający i w mojej opinii jest to najlepsza część książki. Naprawdę ujął mnie za serce.

Walczyłam dzielnie, ale niestety z tego pojedynku wróciłam na tarczy. Mimo dwóch podejść, moja przygoda z Kasandrą skończyła się w połowie lektury. Zwyczajnie przyjemność z czytania zaczęła maleć z każdą, kolejną stroną, dlatego żeby się nie zrazić, skróciłam sobie te cierpienia.

Początek jest ok, całkiem wciągający. Natomiast później fabuła zaczyna przypominać odwiedzanie questów - " Idź do X. U X dowiadujemy się, że Kasandra ma zabić Y. Po zabiciu Y, X nam powie, że on w sumie niewiele wie i trzeba się udać do Z, bo ten to na pewno będzie wiedział. A u Z jest to samo". I do 170 strony naliczyłam ok. 6-7 takich sytuacji!

W pierwowzór nie grałam. Wiem jednak, że to, co się sprawdza w grach, nie musi się sprawdzać w literaturze i tak było w tym przypadku.

Postaci zaczęło się mnożyć. Większość płaska, bez głębi i historii, a na domiar złego - często infantylna.

Jest mi bardzo przykro opisywać to w ten sposób, bo miałam trochę większe oczekiwania względem tej pozycji. Liczyłam, że motyw rodzeństwa zmiecie mnie z nóg. Jednak bardzo się zawiodłam.

Prolog uważam za naprawdę poruszający i w mojej opinii jest to najlepsza część książki. Naprawdę ujął mnie za serce.

Walczyłam dzielnie, ale niestety z tego pojedynku wróciłam na tarczy. Mimo dwóch podejść, moja przygoda z Kasandrą skończyła się w połowie lektury. Zwyczajnie przyjemność z czytania zaczęła maleć z każdą, kolejną stroną, dlatego żeby się nie zrazić,...

Czytanie tej książki było dla mnie bardzo ciekawym (nieironicznie!) przeżyciem. Przeżycie polegało na tym, że pierwszy raz czytałam powieść, której fabuła pokrywa się z fabułą gry komputerowej, w którą wcześniej grałam.
W związku z tym nie jestem w stanie ocenić tej książki jako samodzielnego dzieła. Nie powiem, czy była dobrze napisana, czy fabuła trzyma się kupy, itp. Bo to tak jakbym miała oceniać swoją biografię. Czytałam tu opisy moich własnych przygód. Nie wszystko było tak samo, jak to zapamiętałam - w końcu Assasin's Creed to gra, w której można dokonywać różnych wyborów i nie wszystkie moje nie były takie same jak książkowej bohaterki. Poza tym w książce z racji innego medium niektóre sytuacje zostały przedstawione w inny sposób i można je przez to inaczej odbierać niż w grze. Czyli tak, jak by było w tej mojej fikcyjnej biografii - na pewno bym się oburzała, że "to przecież było zupełnie inaczej". Ale tak czy siak czytało mi się dobrze, mimo że wiedziałam jaki jest główny spisek i żadne wielkie niespodzianki na mnie nie czekały.

Mam drobne uwagi do tłumaczenia - dziwne, że nie zostało ono ujednolicone z tłumaczeniem gry. Przede wszystkim niektóre nazwy własne są nieco inne. No i z zaskoczeniem przyjęłam feminatyw od "najemnik" - "najemnica". Przyzwyczaiłam się do "najemniczki" i "najemnica" mi trochę zgrzytała. Ale jak sprawdziłam w słownikach jest to jak najbardziej prawidłowa forma i dawniej często stosowana, więc to mój problem a nie tłumaczki i muszę to jakoś przeżyć.

Podsumowując: nie polecam tej (ani innych tego typu) książki, jeśli ktoś ma zamiar zagrać w Assassin's Creed Odyssey, bo spoilery mogą zabić radość z gry. Natomiast może to być idealna pozycja do przeczytania, jeśli ma się męża/żonę/syna/córkę/babcię/itp. którzy grają w tę grę a samemu nie lubi się grać. Będzie się miało z tym graczem wspólny temat do rozmowy.
Oraz polecam wszystkim, którzy lubią klimat starożytnej Grecji (fabuła dzieje się w trakcie wielkiej wojny peloponeskiej, pojawia się dużo historycznych postaci tamtego okresu),a nie będą się oburzać o historyczne nieścisłości (zwłaszcza rolę kobiet w tym czasie).

Czytanie tej książki było dla mnie bardzo ciekawym (nieironicznie!) przeżyciem. Przeżycie polegało na tym, że pierwszy raz czytałam powieść, której fabuła pokrywa się z fabułą gry komputerowej, w którą wcześniej grałam.
W związku z tym nie jestem w stanie ocenić tej książki jako samodzielnego dzieła. Nie powiem, czy była dobrze napisana, czy fabuła trzyma się kupy, itp. Bo...

Bez szału, a sama fabuła lepiej prezentuje się na okładce.

Bez szału, a sama fabuła lepiej prezentuje się na okładce.

Nigdy nie gralam w żadną gre i nie czytałam zadnej ksiazki. Jako typowy laik ktoremu wpadla ta książka przypadkowo pod rękę mogę powiedzieć ze bardzo mi się podobala. Przeczytalam ją w 2 wieczory ponieważ bardzo mnie wciagnela. Ani razu mnie nie znudziła i akcja zaczela się juz dziac praktycznie od samego poczatku co mi się bardzo spodobało bo niekiedy w książkach zaczyna się coś dziac dopiero od polowy ksiazki a wcześniej nudzi. Polecam tę książkę

Nigdy nie gralam w żadną gre i nie czytałam zadnej ksiazki. Jako typowy laik ktoremu wpadla ta książka przypadkowo pod rękę mogę powiedzieć ze bardzo mi się podobala. Przeczytalam ją w 2 wieczory ponieważ bardzo mnie wciagnela. Ani razu mnie nie znudziła i akcja zaczela się juz dziac praktycznie od samego poczatku co mi się bardzo spodobało bo niekiedy w książkach zaczyna...

Książka to zwykły speedrun gry. To jest nawet gorsza przypadłość niż ta, na którą cierpiały pierwsze części książkowej serii. W pierwszych dwóch chociaż gra była dokładniej opisana, w kolejnych na szczęście Oliver Bowden wprowadzał inne wątki, rozszerzał historię lub pokazywał ją z innej perspektywy. A tutaj jest tylko pewien wycinek gry i tyle. Szkoda, że Bowden już nie pracuje przy serii.

Książka to zwykły speedrun gry. To jest nawet gorsza przypadłość niż ta, na którą cierpiały pierwsze części książkowej serii. W pierwszych dwóch chociaż gra była dokładniej opisana, w kolejnych na szczęście Oliver Bowden wprowadzał inne wątki, rozszerzał historię lub pokazywał ją z innej perspektywy. A tutaj jest tylko pewien wycinek gry i tyle. Szkoda, że Bowden już nie...

Niestety jest to najgorsza część serii, a szkoda bo potencjał był na jedną z najlepszych. Nie wiem dlaczego tak się stało, może zmiana autora, może chęć wydania książki wraz z grą i zbyt szybka premiera.
Pierwszy raz w tej serii czułem, że jest to streszczenie gry. Nawet w "Renesans", który był przepisaniem gry na książkę nadal dobrze się to czytało, bo wszystko było dokładnie odwzorowane. Tutaj wiele wydarzeń było pomijanych, skracanych i wszędobylskie skoki czasowe tylko pogarszały sytuację.
W porównaniu z grą książka wypada blado. Daje 6/10 tylko z powodu bycia fanem Assassin's Creed. Normalnie prawdopodobnie byłoby 5/10.

Niestety jest to najgorsza część serii, a szkoda bo potencjał był na jedną z najlepszych. Nie wiem dlaczego tak się stało, może zmiana autora, może chęć wydania książki wraz z grą i zbyt szybka premiera.
Pierwszy raz w tej serii czułem, że jest to streszczenie gry. Nawet w "Renesans", który był przepisaniem gry na książkę nadal dobrze się to czytało, bo wszystko było...

"Assasins Creed. Oddysey" to książka napisana na podstawie gry o takiej samej nazwie. Jej autorem jest Gordon Doherty - szkocki pisarz i pasjonat okresu późnego Imperium Rzymskiego i Bizancjum.

Sama gra podbiła serca wielu osób na całym świecie. Nie tylko tych, którzy interesują się starożytnością. Niedawno mogłam w nią zagrać i okazała się naprawdę ciekawa, więc miałam porównanie, czytając książkę.

Akcja rozgrywa się w V wieku przed naszą erą - w starożytnej Grecji. Przedstawia dzieje Kasandry - córki Nikolaosa i wnuczki słynnego Leonidasa ze Sparty. Po usłyszeniu straszliwej przepowiedni próbowała uratować swojego brata, przeciwstawiając się woli bogów. Wtedy też została zrzucona z krawędzi góry Tajget przez swojego rodziciela. Przeżyła i udała się do Sparty, gdzie stała się najemniczką.

Pewnego dnia pod jej domem pojawił się tajemniczy przybysz, obiecujący dziewczynie ogromne bogactwa za wykonanie pewnego zadania. Musiała ruszyć na wojnę Aten ze Spartą i zabić Wilka - Nikolaosa. Z pozoru ciężkie, aczkolwiek zwykłe zadanie, zamienia się w grę pełną intryg, gdzie na szali nie stanie tylko jej życie, ale również istnienie całego znanego jej świata.

W czasie podróży zwiedzi dużo nowych i niezwykłych miejsc oraz pozna kilka słynnych postaci, w tym Sokratesa, Hipokratesa, Herodota i wielu innych, tocząc sporo bitew.

Książka, tak naprawdę, jest prawie dokładnym odwzorowaniem gry. Niektóre wydarzenia rozgrywają się w innej kolejności. Nie wpływa to jednak negatywnie na fabułę, a wręcz przeciwnie - wszystko jest logiczne i spójne, dzięki czemu historię czyta się naprawdę przyjemnie. Po za tym, są to szczegóły, które w żaden sposób nie wpływają na akcję.

Część czytelników, którzy widzieli grę, może nie być zadowolona z faktu, że wygląd lub imię pewnych postaci zostały delikatnie zmienione.

Jeśli znacie uczucie towarzyszące wam, gdy najpierw obejrzeliście film na podstawie książki, a dopiero potem zaczęliście czytać, to możecie wiedzieć, co mam na myśli. A mianowicie, chodzi o to, że gdy już widzieliście postacie wykreowane przez kogoś innego, to nie jesteście w stanie wyobrazić ich sobie inaczej, co może się okazać dużą przeszkodą w odbiorze.

Według mnie, zmienił się charakter głównej bohaterki. Przynajmniej ja to tak odebrałam. W grze Kasandra była nieustraszona i zawsze zwyciężała. Natomiast u tej książkowej wyczuwało się ból spowodowany przeszłością, gniew i strach przed utratą życia. Dzięki temu stała się bardziej ludzka, a mnie było łatwiej się z nią utożsamić.

Uważam, że książka jest jak najbardziej godna polecenia, szczególnie dla osób, które pokochały grę lub interesują się starożytnością. Czyta się płynnie i szybko, a greckie słowa, opisujące elementy ubioru, bronie lub przedmioty codziennego użytku, są ciekawym urozmaiceniem.
WL, lat 15
źródło: www.szkolnyklubrecenzenta.pl

"Assasins Creed. Oddysey" to książka napisana na podstawie gry o takiej samej nazwie. Jej autorem jest Gordon Doherty - szkocki pisarz i pasjonat okresu późnego Imperium Rzymskiego i Bizancjum.

Sama gra podbiła serca wielu osób na całym świecie. Nie tylko tych, którzy interesują się starożytnością. Niedawno mogłam w nią zagrać i okazała się naprawdę ciekawa, więc miałam...