Arcydzieło! Książka trudna, ale jestem nią całkowicie oczarowana, dlatego, że:
1. Wojna ukazana jest nie tylko jako groźba śmierci, ale i jako wybawienie.
2. Poruszana jest tu nietypowa, może wciąż tabuizowana, tematyka relacji matki i córki. Ostro.
3. Przemiana głównej bohaterki napisana jest pięknym językiem - pełnym wzruszeń i wrażeń, a jednocześnie sztywnym, formalnym.
Dla mnie - objawienie! Koniecznie kupcie tę książkę do szkolnych bibliotek w ramach NPRCz lub z innych funduszy.

więcej okrzyków radości na:
https://bookwszkole.blogspot.com/2023/07/trudne-sowa-o-matce-corce-i-wojnie-nie.html

Arcydzieło! Książka trudna, ale jestem nią całkowicie oczarowana, dlatego, że:
1. Wojna ukazana jest nie tylko jako groźba śmierci, ale i jako wybawienie.
2. Poruszana jest tu nietypowa, może wciąż tabuizowana, tematyka relacji matki i córki. Ostro.
3. Przemiana głównej bohaterki napisana jest pięknym językiem - pełnym wzruszeń i wrażeń, a jednocześnie sztywnym,...

Książka "Wojna, która ocaliła mi życie" to przejmująca opowieść o okrucieństwie, na jakie stać człowieka, o okrucieństwie matki, która nie kocha swoich dzieci, a jedyne co robi to je krzywdzi. Jest to książka o emocjach, które są tak silne, że wciskają człowieka w fotel, o emocjach skrzywdzonego dziecka, które zaznało w życiu tylko zła. Ale jest to książka także o bohaterstwie, o miłości, o tym jak powinno wyglądać prawdziwe rodzicielstwo. Jest to także książka o wojnie i o tym jak zmienia ona życie.

Jest to naprawdę godna zainteresowania lektura, która, choć została skategoryzowana jako literatura dziecięca, może wiele nauczyć także dorosłego człowieka, zasmucić go, ale także zachwycić. Jest to powieść, z którą warto się zmierzyć. Zdecydowanie polecam.

Książka "Wojna, która ocaliła mi życie" to przejmująca opowieść o okrucieństwie, na jakie stać człowieka, o okrucieństwie matki, która nie kocha swoich dzieci, a jedyne co robi to je krzywdzi. Jest to książka o emocjach, które są tak silne, że wciskają człowieka w fotel, o emocjach skrzywdzonego dziecka, które zaznało w życiu tylko zła. Ale jest to książka także o...

„Wojna, która ocaliła mi życie” autorstwa Kimberly Brubaker Bradley to książka, która łamała mi serce przez każdą jedną stronę. Jest to literatura dziecięca, ale zdecydowanie dla starszych dzieci i do analizowania wspólnie z dorosłym.

Książka osadzona jest w realiach II Wojny Światowej. Dziesięcioletnia Ada ma nieleczoną, zdeformowaną stopę, a jej mama wstydzi się jej tak bardzo, że przez całe życie trzyma dziewczynkę zamkniętą w jednym pokoju. Jej młodszy brat Jamie ma zostać ewakuowany z Londynu z powodu zbliżającej się wojny, więc Ada ucieka z domu, żeby wyruszyć w podróż razem z nim. Dzieci trafiają do Susan Smith - kobiety, która początkowo boi się ich przyjąć. Czy będzie osobą, której dzieci będą mogły w końcu zaufać?

Całość widzimy oczami Ady, a jej perspektywa rozdziera serce kawałek po kawałku już od pierwszej strony. Mało rzeczy boli mnie tak bardzo jak krzywda dzieci, a tutaj mamy jej pod dostatkiem. Ogrom okrucieństwa na niewinnych, nieświadomych dzieciach doprowadził mnie wielokrotnie do płaczu. Autorka świetnie wykreowała bohaterów i opisała powolny proces przystosowywania się nowych warunków, zdobywania zaufania i radzenia sobie z traumami. To naprawdę trudna, ale też wspaniała i wzruszająca lektura. Polecam mocno. Dla mnie to bez dwóch zdań 10/10.💔😭

„Wojna, która ocaliła mi życie” autorstwa Kimberly Brubaker Bradley to książka, która łamała mi serce przez każdą jedną stronę. Jest to literatura dziecięca, ale zdecydowanie dla starszych dzieci i do analizowania wspólnie z dorosłym.

Książka osadzona jest w realiach II Wojny Światowej. Dziesięcioletnia Ada ma nieleczoną, zdeformowaną stopę, a jej mama wstydzi się jej tak...

Ubolewam nad tym, że książka dostała kategorię literatury dziecięcej i taką okładkę. Sama w sobie okładka mi się podoba, ale sprawia, że dużo osób nie sięgnie po tę książkę. Ja sama nie wiem czy bym się na nią zdecydowała, gdyby nie @otulonaksiazkami. ❤️

A teraz piszę te słowa i mam ochotę płakać wracając myślami do tej historii. Oprócz bohaterów, którymi są dziesięcioletnia Ada i jej sześcioletni brat Jamie nie ma tu nic co byłoby odpowiednie dla młodszych odbiorców. Autorka opowiada historię z pełną należytą powagą i nie infantylizuje jej pod młodszego odbiorcę. Osobiście dałabym ją do czytania nastolatkom 14+, a i to z zaznaczeniem, że wszystko zależy od dojrzałości i udźwigu emocji danej osoby. Ja sama mam się za silnego odbiorcę, a tutaj już pierwsze rozdziały zmiotły mnie z planszy.

Ada mieszka w Londynie z bratem i matką. Jej stopa od dzieciństwa jest zdeformowana i matka nie wypuszcza jej z mieszkania. Jej świat jest ograniczony do kilku metrów i widoku z okna. Tortury jakich doświadcza Ada mrożą krew w żyłach i jakie to przewrotne, gdy wybuch II wojny światowej staje się dla niej wybawieniem w postaci ewakuacji dzieci do rodzin na wieś. Nie jestem w stanie zliczyć ile razy byłam przejmująco smutna i jak pozorne spojrzenie Ady w lustro sprawiło, że nie wiedziałam czy dam radę doczytać książkę do końca. 🥺

Jestem pod ogromnym wrażeniem kreacji bohaterów, którzy są jak żywi i tak mocno można utożsamić się z ich emocjami. Podoba mi się, że nic nie dzieje się od tak po prostu i każda trauma Ady czy Jamiego potrzebuje przepracowania. Trafiają na niesamowitych ludzi, którzy pokazują im jak powinno wyglądać życie. Susan, która się nimi zajęła to moja zdecydowana superbohaterka. Jest taki moment, gdy wyjście tych dzieci z piekła matki spycha na boczny plan wojnę, ale ona cały czas jest i jak da o sobie znać to z pełną okrutną mocą.

Jest to smutna książka, a jednocześnie, gdy Ada ma możliwość odkrywać świat to staje się taka wzruszająca i emocje przerzucają się na drugą szalę czy wytrzymam z gardłem ściśniętym ze wzruszenia. Końcówka też emocjonalnie rozwala i to właśnie taka książka, która od początku do końca rozsadza paletą emocji. Myślę, że jeżeli znacie „Wrony” Petry Dvořákovej czy „Śnieg jeszcze czysty” Anny Musiałowicz to jest to książka dla was. Niezaprzeczalnie i niepodważalnie moje 10/10. 💔❤

Ubolewam nad tym, że książka dostała kategorię literatury dziecięcej i taką okładkę. Sama w sobie okładka mi się podoba, ale sprawia, że dużo osób nie sięgnie po tę książkę. Ja sama nie wiem czy bym się na nią zdecydowała, gdyby nie @otulonaksiazkami. ❤️

A teraz piszę te słowa i mam ochotę płakać wracając myślami do tej historii. Oprócz bohaterów, którymi są...

Bardzo mądra książka! Głęboka, nieinfantylna, z pogłębionym rysem psychologicznym, ze wspaniałymi postaciami.

Bardzo mądra książka! Głęboka, nieinfantylna, z pogłębionym rysem psychologicznym, ze wspaniałymi postaciami.

Książka gęsta, mocna, przejmująca. Nie można się oderwać - trzeba być przy Adzie i kibicować jej z całych sił do ostatniej strony. Doskonała powieść.

Książka gęsta, mocna, przejmująca. Nie można się oderwać - trzeba być przy Adzie i kibicować jej z całych sił do ostatniej strony. Doskonała powieść.

Treść 10/10
styl pisania - lekki, płynny nie monotonny
Świetny pokazany odbiór psychologiczny dziecka w czasach wojny, trudne tematy napisane w sposób łatwy do zrozumienia dla dziecka 10+

Treść 10/10
styl pisania - lekki, płynny nie monotonny
Świetny pokazany odbiór psychologiczny dziecka w czasach wojny, trudne tematy napisane w sposób łatwy do zrozumienia dla dziecka 10+

Kocham z całego serca!

Kocham z całego serca!

Niezwykła książką, ukazująca niełatwy świat wojny z perspektywy dziecka. Wzruszająca, momentami wywołująca niewygodne i trudne emocje.

Niezwykła książką, ukazująca niełatwy świat wojny z perspektywy dziecka. Wzruszająca, momentami wywołująca niewygodne i trudne emocje.

Trudne tematy, przedstawione naprawdę autentycznie, świetny rys psychologiczny postaci, wciągająca historia która w drugiej połowie mocno przyspiesza , nie ma tu niczego na siłę ani na pokaz. Lekkie pióro autorki opowiadające o sprawach trudnych , ciężkich i bolesnych oraz brak romantyzowania wojny to ogromny plus.

Trudne tematy, przedstawione naprawdę autentycznie, świetny rys psychologiczny postaci, wciągająca historia która w drugiej połowie mocno przyspiesza , nie ma tu niczego na siłę ani na pokaz. Lekkie pióro autorki opowiadające o sprawach trudnych , ciężkich i bolesnych oraz brak romantyzowania wojny to ogromny plus.