Dostępne na: https://wolnelektury.pl/katalog/lektura/karpinski-sciana-smiechu/
Notka wydawcy:
„Wydany w roku 1938 zbiór kilkudziesięciu humoresek i satyr, w dużej części mających swój finał przed stołecznym sądem grodzkim, przedstawiających codzienne i niecodzienne zatargi i wybryki mieszkańców przedwojennej Warszawy. Tomik zamykają zabawne opowiadania fantastyczne oraz barwny, nasycony metaforami obraz niespokojnego życia miasta nocą”.
Światopełk Karpiński (1909 -40) … (Wikipedia):
„….Ukończył Szkołę Nauk Politycznych w Warszawie. Współpracował z "Cyrulikiem Warszawskim" i czasopismem "Szpilki". 25 stycznia 1936 za zbiór Trzynaście wierszy otrzymał Nagrodę Młodych Polskiej Akademii Literatury w kwocie 2 tys. zł. Pisał felietony, szopki polityczne (wraz z Januszem Minkiewiczem), także piosenki kabaretowe…”
Ten zbiór wydany został w 1938 r. i jak na mój gust sporo „zwietrzał”, bo długo nie pobudził mnie do śmiechu. To humor na poziomie młodzieńczym, przedmaturalnym, przy czym odnoszę wrażenie, że autor cierpiał na samouwielbienie, bo takie podejrzenie wzbudza jego infantylizm. Dykteryjki opowiedziane pojedynczo, u cioci na imieninach, mogłyby rozbawić towarzystwo, natomiast lektura wzbudza jedynie zażenowanie. 3/10
PS Może ostro, lecz tak ad hoc przypominam sobie, że w tym samym czasie tworzyli wybitni kpiarze, jak np. Marian Hemar czy Kornel Makuszyński, więc lepiej ich poczytać

Dostępne na: https://wolnelektury.pl/katalog/lektura/karpinski-sciana-smiechu/
Notka wydawcy:
„Wydany w roku 1938 zbiór kilkudziesięciu humoresek i satyr, w dużej części mających swój finał przed stołecznym sądem grodzkim, przedstawiających codzienne i niecodzienne zatargi i wybryki mieszkańców przedwojennej Warszawy. Tomik zamykają zabawne opowiadania fantastyczne oraz...