Najlepsza polska powieść obyczajowa, jaką czytałam.Nie jestem obiektywna, bo kocham Paryż pewnie tak samo mocno, jak autorka, ale i sama historia między Léo i Martyną warta jest zarwanej nocy. 520 stron, a ja czuję niedosyt i chcę więcej. Dobrze napisana, inteligentna, z poczuciem humoru. W końcu coś, co nie stawia czytelniczki przed wyborem : prostackie porno czy infantylny romantyzm w różowych kwiatkach. Można napisać inaczej, wierząc w inteligencję kobiet i ich wyczucie smaku. Jest tu miłość, seks, literatura, muzyka,sport, Paryż nie zawsze romantyczny, mało znana Baskonia, do której od razu chciałoby się pojechać. Są głupawki młodości i życiowe dramaty. Czułość i wyrachowanie, szczery uśmiech i zjadliwość.Tu wszystko jest w idealnych proporcjach.

Przyznam,że jedyna scena przemocy bardzo mną wstrząsnęła, właśnie przez to, że była taka odosobniona, nagła, jakby niepasująca, a jednak kluczowa.Te emocje wydają się takie prawdziwe. W ogóle bije z tej książki autentyzm, chce się szukać potwierdzenia w rzeczywistości. I szukam, i trochę znalazłam...

Bohaterka ma charakter, ale nie rozpuszczonej dziewuchy, tylko dziewczyny, która walczy o swoje miejsce. Bohater inny niż ci wszyscy w gajerach z kwadratowymi szczękami z wielkich korporacji. No ma to swój niepowtarzalny urok po prostu.

Niektóre fragmenty przejmujące. Świetnie oddana przemiana dziewczyny w kobietę. Ona ma marzenia i pasję, on nie jest sztampowym facetem. Świetna postać Aśki, którą chciałoby się czasem udusić, a jednak się jej kibicuje. Świeże to, inne. Strasznie mi się podobało. Proszę o więcej!

Najlepsza polska powieść obyczajowa, jaką czytałam.Nie jestem obiektywna, bo kocham Paryż pewnie tak samo mocno, jak autorka, ale i sama historia między Léo i Martyną warta jest zarwanej nocy. 520 stron, a ja czuję niedosyt i chcę więcej. Dobrze napisana, inteligentna, z poczuciem humoru. W końcu coś, co nie stawia czytelniczki przed wyborem : prostackie porno czy...