Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książkę wypożyczyłam przypadkowo, ale nie żałuję. Nie jest to kopia popularnego programu telewizyjnego pt. "Sanatorium miłości". Jeśli ktoś się tego obawia- niepotrzebnie. Owszem, główna bohaterka, Renta, to polonistka, która na skutek stanu przedzawałowego trafia do sanatorium specjalizującego się w leczeniu chorób kardiologicznych. Kobieta dzieli swój pokój z Jolką- na początku ekscentryczną, głośną kuracjuszką, która na dodatek wyzywająco się ubiera i wyraźnie szuka romansu. Wszystkim kobietom przebywającym w ośrodku podoba się jeden mężczyzna- Paweł Dobrowolski, były kardiochirurg (!). Po jakimś czasie to Renacie udaje się z nim porozmawiać, a zmusza ich do tego pewna niespodziewana akcja ratunkowa. Czy Renatę i Pawła połączy uczucie? Tego nie napiszę i myślę, że nie ten wątek jest najistotniejszy. O wiele bardziej ciekawe jest podłoże psychologiczne powieści. Zdaniem autorki, osoby najsmutniejsze zakładają najweselsze maski i ukrywają swoje prawdziwe oblicze. Tak dzieje się np. z Jolą, która w sanatorium prowadzi bardzo ożywione życie, natomiast przeszła swoistą tragedię, która na pewno Was wzruszy. Powieść ta dowodzi też, że często zbyt mało myślimy o sobie, wręcz się dusimy. To, że jesteśmy już w wieku dojrzałym nie znaczy wcale, że mamy zamknąć się w pokoju i czekać na śmierć. Książka lekka, przyjemna, z nutą dramatu i erotyzmu w tle. Czyta się ją bardzo szybko- bawi, wzrusza, zmusza do refleksji. Dobrze będzie, jeśli pisarka rozwinie skrzydła i jeszcze coś napisze. Jest to jednak dobry początek drogi literackiej Pani Szackiej.