Jest taki Autor, który pisze nieprzewidywalnie. I nie chodzi już tylko o książki z serii horrorów, choć pojęcia nie mam, czy dobrze je kwalifikuję. Dla mnie to horrory były. Seria o Czarnym Wygonie i domu na Wyrębach powaliła mnie na łopatki, wspaniale oddając klimaty słowiańskich wierzeń, wprowadzając element grozy, z jaką do tej pory rzadko miałam do czynienia. W zbiorze jego powieści znalazł się również thriller, "Zabij mnie, tato", o którym już zresztą pisałam. I który, podobnie jak wspomniane serie, wbił mnie w fotel. Ostatnio pojawił się "Cymanowski Młyn", popełniony wspólnie z Magdaleną Witkiewicz, a który zaskoczył mnie niesamowicie już chociażby współpracą Autorów z dwóch tak zupełnie innych światów. I, jak zwykle już, książka była znakomita.

Kiedy więc usłyszałam, że Stefan Darda pisze kolejną książkę, byłam zachwycona, zniecierpliwiona i zaciekawiona, w jakimż to kierunku tym razem myśl Autora pobiegła.

O jakże zaskoczenie moje było ogromne!

Po kolei.

Jakuba Domaradzkiego poznajemy w momencie opuszczenia przez niego zakładu karnego, z którego został wypuszczony po oczyszczeniu z zarzutów. Zdziwiony, że nie odebrał go jedyny członek rodziny, wujek Olgierd Lang, zastanawia się, jakaż mogła być tego przyczyna. Z ogromnym zaskoczeniem i niedowierzaniem przyjmuje wiadomość o jego samobójstwie. Nie potrafi zrozumieć, co mogło się wydarzyć aż tak wstrząsającego w życiu wujka, że zdecydował się na ten ostateczny krok.

Podążamy za Jakubem do Przemyśla, w którym Olgierd mieszkał i pracował. Autor niezwykle malowniczo opisuje to miasto, nie ukrywam, co kilka stron zaglądałam w Google i stałam się tym samym wielką fanką grodu nad Sanem. W sumie do czasu, ale to za chwilę...

W mieszkaniu wujka bohater znajduje list. Ten, który ma świadczyć, że Olgierd rzeczywiście popełnił samobójstwo. List jest jednakowoż mocno zagadkowy, Jakub zaczyna więc mieć wątpliwości, czy rzeczywiście do śmierci wujka nie przyczyniły się osoby trzecie. Zaczyna śledztwo, powoli odkrywając tajemnice Olgierda, poznając nowe osoby, które w jego życiu odegrały istotne role, a tym samym trafia na ślad zagadki, związanej z niezwykłym artefaktem - gemmą przemyską. Powoli też, krok po kroku, poznajemy historię samego Jakuba, historię, która zmieniła swój bieg nagle, przez jeden incydent, przez "nienawiść od pierwszego wejrzenia". Trochę jak efekt motyla - ta sytuacja miała mieć wpływ na los wielu osób...

Pisałam już o poszukiwaniach wspominanych przez Autora miejsc. Przemyśl od momentu przeczytania tej książki jest dla mnie miejscem zarówno pięknym, jak i nieco przerażającym. Nie ukrywam, mimo wszystko bardzo chciałabym tam pojechać. Odnaleźć te kamienice, poszukać czakramu, odwiedzić muzeum, a przede wszystkim pozostałości po Twierdzy Przemyśl. Chciałabym poczuć magię tych miejsc, tak pięknie opisanych przez Autora. Bardzo podobały mi się nawiązania do innych jego książek, jedyne, co mnie odrobinę zawiodło, to zakończenie. A mianowicie zdanie "Koniec części pierwszej". Nieco mnie zaskoczyło, bo książkę czyta się niezwykle szybko, więc nagle koniec. No jak to? Z drugiej strony - cieszę się, bo to oznacza, że tajemnica jeszcze chwilę zostanie niewyjaśniona, że jeszcze będę mogła wrócić w te niezwykłe rejony, by dalej śledzić losy Jakuba.

I, oczywiście, niemałe zaskoczenie czekało na mnie w postaci... umundurowanej Magdy Witkiewicz. Mam szczerą nadzieję, że ta bohaterka pojawi się jeszcze w kolejnych częściach i bardzo ciekawa jestem, w jakim charakterze przyjdzie jej swoją rolę odegrać.

Książka jest napisana charakterystycznie dla Stefana Dardy. Akcja rozwija się płynnie, co jakiś czas jednakowoż powodując lekki szok, postaci są wyraziste, a retrospekcje znakomicie wpisują się w historię. Fragmenty pisane gwarą świetnie oddają klimat miejsca, w którym dzieje się akcja książki. A całość wciąga niesamowicie i bez litości. Jeśli więc szukacie nowej serii, na której kolejne części będziecie czekać z niecierpliwością - to trafiliście właściwie. I serdecznie polecam!

Dziękuję z całego serca Stefanowi Darda za wspaniałą podróż, a Wydawnictwu Akurat za możliwość przeczytania tej książki przedpremierowo - to dla mnie ogromny zaszczyt!

Jest taki Autor, który pisze nieprzewidywalnie. I nie chodzi już tylko o książki z serii horrorów, choć pojęcia nie mam, czy dobrze je kwalifikuję. Dla mnie to horrory były. Seria o Czarnym Wygonie i domu na Wyrębach powaliła mnie na łopatki, wspaniale oddając klimaty słowiańskich wierzeń, wprowadzając element grozy, z jaką do tej pory rzadko miałam do czynienia. W zbiorze...