Wojna to jeden z trudniejszych i dramatyczniejszych tematów. Byłam bardzo ciekawa jak Grażyna Bąkiewicz poradzi sobie z nim, aby z jednej strony przybliżyć specyfikę czasów, a z drugiej nie dawkować dzieciom i młodzieży zbyt dramatycznych obrazów oraz ukazać, że nie wszystko było czarno-białe. Myślę, że autorka świetnie poradziła sobie z tematem.
Opowieść zaczyna się od wizyty w domu Witka, którego rodzice tkają artystyczne klimy z fal. Chłopiec dzięki niesamowitej wrażliwości na dźwięki wie, że nie jest to dobre, dlatego stara się nocą uwolnić kilka fal. I tak rodzi się przyjaźń między nim ,a nikomu nieuchwytnymi dźwiękami. Wysuwa teorię, że każdy z nas za pomocą takiej pozostawionej fali istnieje i przemieszcza się. Kiedy na lekcji historii mają podróżować do przeszłości zastanawia się, czy spotka tam uwolnione fale. Okazuje się, że każda z nich miała ważne zadanie w czasie II wolny światowej.
W książce Grażyny Bąkiewicz poruszono takie problemy jak ratowanie cennego obrazu „Bitwa pod Grunwaldem”, przyjaźń między niektórymi Niemcami a Żydami, prześladowanie Żydów i Polaków przez Niemców, zakazy, łapanki, strzelaniny, Hitlerjugend, popieranie agresji młodzieży, zsyłki do obozów, ratowanie dzieci, hitlerowska retoryka i manipulacja, istnienie partyzantki, ambicje Niemców. Wszystko jak zawsze w bardzo przystępnej formie, a jednocześnie niepozostawiające złudzeń, że były to bardzo ciężkie czasy dla Polaków i Żydów.
Po raz kolejny Grażyna Bąkiewicz pokaże nam, że historia jest niezwykle ciekawa, a do tego zobaczymy, że kryje ona w sobie wiele tajemnic. polityczne sprawiają, że pewne rzeczy zostają zakłamywane. Im bardziej odległe czasy tym mniej o nich wiemy, tym bardziej wydarzenia mogą być przedstawione w odmiennym świetle. Badacze starają się poznać czasy, odkryć znaczenie dokumentów, ale często bywa to bardzo utrudnione: mamy za mało źródeł, a do tego są one wyrazem dawnych sympatii politycznych. A co by było gdybyśmy mogli podróżować w czasie? Pewnie niedługo będzie to możliwe. Nim jednak nastąpi Grażyna Bąkiewicz zabiera nas na przykładową lekcję historii w przyszłości. Bohaterzy serii książek „Ale historia…” nie ograniczają się do czytania nudnych podręczników, czas jest rozciągły, istnieją ławki do przenoszenia w czasie.
Rozmiłowany w „wiatrach przeszłości” pan Cebula lubi korzystać z wszelkich możliwych pomocy dydaktycznych. Jego ulubioną są nietypowe ławki zabierające uczniów na wycieczki w przeszłość. Kto nie lubi wycieczek, a do tego takich, w których można wszystko zobaczyć i dotknąć? O ile łatwiej byłoby nam się uczyć w ten sposób. Aleks i jego klasa jednak tego nie doceniają, a wszystko przez to, że ławki nie do końca działają tak jak powinny. Jakby tego było mało w pierwszej części („Mieszko, ty wikingu!”) Aleks myli daty i w czasie próbnego lotu przez przypadek trafia do Archiwum Watykańskiego, w którym leniwy skryba przekręca i streszcza bardzo ważny dokument: oddanie w opiekę Państwa Polskiego Watykanowi. Z Mieszka robi się Dagome, czego wyjaśnieniem zajmowało i zajmuje się wielu historyków. We właściwej misji zadaniem dzieci będzie znalezienie odpowiedzi czy Mieszko I był wikingiem.
W książce nie zabraknie „wiedźmy”, opisów zwyczajów, informacji o wyprawach wojennych oraz przeprawach handlarzy niewolników. Pozornie niewinna wycieczka zmieni się w walkę o przetrwanie.
W kolejną („Kazimierzu, skąd ta forsa?”) podróż zabiera nas dwunastoletnia Zuza (koleżanka Aleksa z klasy) posiadająca niezwykłe umiejętności, pełna pasji, poczucia humoru, bardzo inteligentna, uparta i sprytna. Stara się być jak najlepszą uczennicą, ponieważ marzy o łapaniu promieni słonecznych do wiadra. Jest to zajęcie niesamowicie trudne i dziewczynka pragnie udowodnić rodzicom, że można pracować inaczej, efektywniej, radośniej. Z tego powody zdobywa kolejne elementy wyposażenia i stara się być bardzo aktywna w szkole, by rodzice chcieli kupić jej kolejne rzeczy. Do szkoły idzie w bojowym nastroju: zdobędzie same piątki.
W czasie lekcji z panem Cebulą gromadka dzieci ląduje w średniowieczu, w którym miasta cuchną, w ich okolicy grasują bandy zbójów, kobiety nie mają żadnych praw i nie mogą się uczyć. Przemierzają średniowiecznymi, niebezpiecznymi traktami, uczestniczą w życiu ludzi, poznają ich problemy, a nawet trafiają do ciemnych lochów. Przy okazji poznają podział społeczny, prawo, dowiedzą się w jaki sposób król wprowadza zmiany i dba o swoich poddanych. Poznają też legendy o królu wędrującym w chłopskim stroju i wypytującym poddanych czy żyje im się dobrze. Dowiedzą się również dlaczego prawo targowe było tak bardzo ważne dla miast. Po wielu interesujących, czasami niebezpiecznych przygodach mogą zamienić kilka słów z królem Kazimierzem Wielkim.
Trzecia część („Jadwiga kontra Jagiełło”) pozwala dzieciom poznać renesans, dowiedzieć się o konflikcie z Krzyżakami, umiejętnościach dyplomatycznych Jadwigi i Jagiełły. Tym razem głównym bohaterem jest Karol nazywany przez wszystkich Gruby ze względu na masę ciała. Jako jedyna osoba w rodzinie nie przestrzega diety, ciągle szuka nowych przepisów na łakocie i myśli o podjadaniu. Kiedy w czasie lekcji historii trafia do XIV-XV wieku jedyne, co go interesuje to zdobycie przepisu na ówczesne smakołyki. Odkrywa jak bardzo kosztownym luksusem były dawniej słodycze, a przy okazji odkrywa, że królowa także lubiła słodycze i była świetną przywódczynią wojska, ponieważ dzięki niej Ruś Czerwona była polską oraz Witold chciał pomóc Władysławowi w walce z Krzyżakami. Po zwycięskiej bitwie pod Grunwaldem odwiedzi Malbork, gdzie jego głównym celem jest… poszukiwanie przepisów na niezwykłe smaczne cukierki. Co kryje się pod nazwą słodyczy nazywanych „Krzyżakami”? Przekonajcie się sami.
Kolejne losy naszego kraju możemy poznać dokładniej w książkach „Zygmuncie, i kto tu rządzi”, z której dowiemy się o podziałach wewnątrz pozornie równej szlachty, o migracji Żydów do Polski, czego uczono na Akademii Krakowskiej, kim był Andrzej Frycz Modrzewski i kto w XVI wieku rządził Polską. Ta książka obfituje w ilustracje z opisem ubiorów poszczególnych grup szlachty, co pozwoli wprowadzić czytelników nie tylko w wir wydarzeń, ale i modę.
Piętą opowieścią z serii „Ale historia…” jest „Stasiu, co tu robisz”, dzięki której przenosimy się do XVIII-wiecznej Polski prowadzonej do upadku przez liberum veto, wewnętrzne kłótnie i kolejne rozbiory. Poznamy ówczesny sposób rządzenia krajem i dlaczego zbyt duże rozczłonkowanie oraz pozwolenie, aby jeden głos mógł przeważyć przeciwko postępowi może przyczynić się do upadku kraju.
Szósty tom przenosi nas ponad sto lat później. Z książki „Mamy niepodległość” dowiemy się, co stało się z regaliami, w jaki sposób je wykorzystano. Młodzi podróżnicy w czasie zapoznają się też z bardzo ważną postacią: Ziutkiem, czyli Józefem Piłsudskim na różnych etapach życia. Dowiedzą się kiedy i dlaczego trafił do więzienia oraz dlaczego stał się ważnym wodzem, jaka była jego rola w odzyskaniu niepodległości. Wszystko oczywiście bardzo uproszczone, ale wystarczająco bogate jak dla uczniów szkoły podstawowej, u których kolejna część przygód klasy zabieranych przez pana Cebulę w przeszłość na pewno rozbudzi ciekawość przeszłością.
Dzięki dynamicznej akcji, sporej dawki historii, snutej intrydze, podróżom w czasie, konieczności rozwiązywania zagadek, mierzeniu się z licznymi przeszkodami Grażynie Bąkiewicz z powodzeniem udaje się zainteresować młodych czytelników historią. Wszystkie książki Artur Nowicki wzbogacił w ilustracje oraz komiksy, które sprawiają, że książki czyta się szybko i bardzo przyjemnie, a najważniejsze rzeczy są umiejętnie przemycane.
Książki polecam wszystkim uczniom szkoły podstawowej. Na pewno rozbudzą zainteresowanie przeszłością i jednocześnie pozwolą zdobyć sporo wiedzy z historii.

Wojna to jeden z trudniejszych i dramatyczniejszych tematów. Byłam bardzo ciekawa jak Grażyna Bąkiewicz poradzi sobie z nim, aby z jednej strony przybliżyć specyfikę czasów, a z drugiej nie dawkować dzieciom i młodzieży zbyt dramatycznych obrazów oraz ukazać, że nie wszystko było czarno-białe. Myślę, że autorka świetnie poradziła sobie z tematem.
Opowieść zaczyna się od...