Cóż mogę powiedzieć? To kolejna świetna i genialna seria, niemal pod każdym detalem dopracowana przez Lidię Liszewską oraz Roberta Kornackiego. Nie przypuszczałam, że ten duet stworzy coś tak genialnego! Inaczej nie mogę nazwać tej serii, ona nie jest dobra, ona jest genialna, to arcydzieło, które czyta się godzinami, aż ciężko jest oderwać się od takiego rodzaju książek.
Ja całą serię pochłonęłam niemal w tydzień, bo tak bardzo zakochałam się w przygodach Kosmy i Matyldy. Okey, to zdecydowanie różni bohaterowie, wiele ich dzieli, są bardzo odmienni, a Kosma niemal na każdym kroku mnie denerwował, ale nie zmienia to jednak faktu, że i tak zyskał moją sympatię.
Widać, że Autorzy dopracowali tę serię pod każdym kątem, w każdym detalu. Nie ma tutaj miejsca na niedociągnięcia, jakieś zgrzyty. Język, jakim się Autorzy posługują jest wręcz poetycki. Przez tę książkę i styl wypowiedzi bohaterów się płynie. Dobrze powiedziane, tych książek się nie czyta, nimi się człowiek delektuje. Jednak jeżeli miałabym wybierać, to zdecydowanie najbardziej pokochałam jednak pierwszą część. Za co? Za fakt, iż była to najdłuższa z części. Zdecydowanie najwięcej się właśnie w tej części działo. I nie mam na myśli tutaj tylko spotkań Kosmy i Matyldy, ale także i ogólnie takich wątków pobocznych, które zdecydowanie w dużej mierze bardzo przypadły mi do gustu. Z całego serca pokochałam Michalinę i jej smutną historię miłosną ( tutaj muszę przyznać, że aż wzruszyłam się), uwielbiam Helmuta, ten pies jest wręcz genialny! Kaśka, była żona Kosmy również była niczego sobie, choć muszę przyznać, że dopiero po rozwodzie bardziej mnie zaciekawiła i przestała być denerwująca.
Jest jeszcze jeden powód za który z całego serca kocham tę serię, a mianowicie przez Łódź! Znam te ulice, byłam w tych miejscach, gdzie Autorzy opisują pewne wydarzenia, np. park na Młynku, ulica Tymienickiego... To wszystko jest mi dobrze znane! Wiecie, książkę się po prostu zdecydowanie lepiej czyta, kiedy wiemy gdzie bohaterowie przebywali w danej chwili, możemy sobie wyobrazić ten krajobraz, te miejsca, no coś fantastycznego!
Najmniej natomiast podobała mi się część druga ,,Zaczekaj na mnie". Przyznam, że miejscami ta książka mnie troszkę nudziła i bardzo irytowała. Chociażby przez fakt głupiego zachowania zarówno Kosmy jak i Matyldy.
Kosma stworzył głupią sytuację, przez co pozwolił wierzyć Matyldzie, iż jednak kogoś ma, bo nie chciał, żeby ta żyła z jego chorobą i cierpiała. A Matylda z kolei ukrywa przed Kosmą jeszcze większy sektet... No dosłownie ,,jaja jak berety". Czasami miałam ochotę ,,wejść" do tej książki i potrząsnąć tymi bohaterami, bo aż tak mocno mnie irytowali. Ale to właśnie dobrze! Mało kiedy zdarza się, że jesteśmy idealni, w świecie realnym to są normalne sytuacje, że człowiek się z kimś pokłóci, rozejdzie się. I ta książka właśnie to podkreśla, że jest tu opisany normalny, codzienny świat, a nie bajka, której w rzeczywistości nie ma...
Tę serię polecam zdecydowanie kobietom, może bardziej ,,dorosłym" nastolatkom. Te książki są bardzo mądre, mają wiele przesłań i przemyśleń, a historie nie są byle jakie... dlatego uważam, że bardziej doświadczone kobiety docenią to piękno i prostotę.


Opis fabuły

Kosma i Matylda to dwie przeciwne dusze. Z jednej strony mogłoby się wydawać, że nic ich przecież łączyć nie może. On - facet po czterdziestce, mający córkę, dobrą pracę w radiu, kolejne super propozycje współpracy, żonę Kaśkę i genialnego psa Helmuta. Ona - matka bliźniaków, ma męża Wiktora, z pozoru szczęśliwa. Matylda kocha sztukę, tworzy obrazy, maluje, ma sklep z niespotykanymi i niecodziennymi poszewkami. On - mieszkaniec Łodzi, ona - Warszawy. No i co i takiego połączyło?
Pewnego razu podczas wizyty Kosmy w Warszawie, odnajduje on w pewien kawiarni list. Jest on na tyle urzekający i dający do myślenia, że Kosma postanawia poznać ową kobietę, która zapewne zgubiła ten list. Mężczyzna odpisuje na ten list i zostawia go jednej z kelernek, w celu doręczenia go do pani, która zgubiła wcześniejszy list.
W tym czasie Kosma zaczyna odkrywać, że jego życie przestaje być idealne, Kaśka zaczyna go zdradzać, ich małżeństwo się sypie, Michalina również nie jest za bardzo szczęśliwa, bo miłość jej życia umiera. U Matyldy jest podobnie, dzieci są już dorosłe, nie mają dla niej czasu, a Wiktor również ukrywa przed nią fakt, że ma przy swoim boku drugą kobietę i to już od dłuższego czasu!
Na szczęście los tak chciał, że drogi Kosmy i Matyldy zostają połączone. Kobieta wraca ponownie do tej kawiarni, a list od Kosmy zostaje dostarczony. Dziewczyna postanawia mu odpisać i tak rusza cała ta machina. Wkrótce potem dochodzi do spotkania, potem następnego i jeszcze jednego. W powietrzu wisi miłość, prawdziwa miłość i uczucie... I co teraz? A na dodatek wszystkiego, okazuje się, że Kosma jest śmiertelnie chory, ale boi się powiedzieć o tym swojej miłości. Nie chce powiedzieć jej prawdy, dlatego pozoruje pewną sytuację. A Matylda nie może się z tym pogodzić i postanawia odejść...
Oboje nie potrafią spojrzeć sobie w oczy, ani porozmawiać, dlatego związek na całą drugą część ,,Zaczekaj na mnie" zostaje po prostu zawieszony. Cała druga część opowiada o wzajemnym mijanius się i o leczeniu Kosmy. Matylda również nie ma łatwo, Kosma zostawił ją z czymś u ,,boku" przez co musi sobie jakoś sama radzić, a na dodatek on sam nie wie czy powróci do zdrowia i czy w ogóle przeżyje. Ostatecznie jednak udaje im się w pewien magiczny sposób jakoś spotkać (co prawda to przypadkowe spotkanie i trwające dosłownie dwie minuty, ale zmieniające przebieg całej trzeciej części).
Z kolei trzecia, ostatnia część ,,Zostań ze mną" opowiada nam o wydarzeniach do kilku lat do przodu. Kosma i Matylda są ponownie razem. Kosma zostaje wyleczony, wyjazd do kliniki do Sztokholmu owocuje. Oboje mieszkają w upragnionym domu, a właściwie w stodole na Mazurach, są szczęśliwi, ale jednak... Pewnego razu zupełnie przez przypadek Kosma na swej drodze spotyka swoją dawną miłość. Kobieta nabrała kształtów, jest nieco starsza, piękniejsza i bardziej kobieca. A Matylda akurat musiała wyjechać do pracy i tak właściwie to niewiadomo kiedy wróci do rodzinnego domu.


Za egzemplarze recenzenckie dziękuję wydawnictwu Czwarta Strona.

Cóż mogę powiedzieć? To kolejna świetna i genialna seria, niemal pod każdym detalem dopracowana przez Lidię Liszewską oraz Roberta Kornackiego. Nie przypuszczałam, że ten duet stworzy coś tak genialnego! Inaczej nie mogę nazwać tej serii, ona nie jest dobra, ona jest genialna, to arcydzieło, które czyta się godzinami, aż ciężko jest oderwać się od takiego rodzaju...