Do tej pory Mastertona znałem tylko ze zbiorów opowiadań (całkiem niezłych btw). Zachęcony poCHLEBnymi recenzjami postanowiłem w końcu zakosztować GRAHAMa w dłuższej formie. Rozumiem, że po przeczytaniu 10 powieści autor staje się wtórny wraz ze swoimi postaciami, demonami i schematycznością akcji. W moim przypadku w/w lektura okazała się być jednak bardzo wciągająca, choć spodziewałem się większego dreszczu. Największym minusem okazało się być zakończenie. Będąc jakieś 20 stron przed końcem zacząłem się obawiać w jaki sposób autor zdąży rozwiązać wszystkie wątki. I niestety akcja spłynęła niczym woda w muszli klozetowej.

SPOJLER!

Tak, wkurzyła mnie walka z wielkim demonem, który miał niszczyć wszystko i wszystkich jednym skinięciem kościstego palca. Miało być epicko i z rozmachem a skończyło się na ataku z czym? kanistrem benzyny? Nie pamiętam już dobrze, bo takie właśnie pozbawione to było siły...

KONIEC SPOJLERA!

Wielki plus jednak za pierwszoosobową narrację. Przemyślenia bohatera były wyjątkowo sycące i niemal czułem ten chłód towarzyszący pojawieniu się postaci z zaświatów.
Nie przeciągając, kocham horrory i ten jak najbardziej mogę zaliczyć do pierwszej ligi.

Do tej pory Mastertona znałem tylko ze zbiorów opowiadań (całkiem niezłych btw). Zachęcony poCHLEBnymi recenzjami postanowiłem w końcu zakosztować GRAHAMa w dłuższej formie. Rozumiem, że po przeczytaniu 10 powieści autor staje się wtórny wraz ze swoimi postaciami, demonami i schematycznością akcji. W moim przypadku w/w lektura okazała się być jednak bardzo wciągająca, choć...