Jesteśmy w stanie zrozumieć siebie tylko wówczas, gdy znamy tradycje, w których zostaliśmy stworzeni, i w których żyjemy. To całkiem banalne, ale bywa nader często pomijane w naszym zachwycie nad przyszłością: poza tradycjami z przeszłości nie istnieje nic innego nadającego sens. Wszelki sens i znaczenie określonego działania czy produktu kultury opiera się na historycznie wypracowanej praktyce. Dlatego powinieneś kontemplować przeszłość, aby móc zrozumieć siebie jako istotę, która nosi ze sobą swój kulturowy i historyczny bagaż. Tylko tam znajdziesz swój grunt pod nogami.

Jesteśmy w stanie zrozumieć siebie tylko wówczas, gdy znamy tradycje, w których zostaliśmy stworzeni, i w których żyjemy. To całkiem banalne...

Oto zatem przesłanie tej książki, w tym aspekcie zgodnej ze stoicyzmem: dzięki oglądowi tradycji, praktyk społecznych i relacji, których jesteśmy częścią, oraz zobowiązań, jakie z nich wynikają, być może uda nam się odzyskać pewien rodzaj zmysłu orientacji w odniesieniu do egzystencjalnych pytań o sens i wartość. Zapewne jednak będzie to od nas wymagało porzucenia rozpaczliwego skupiania się na wnętrzu i samorozwoju, a zamiast tego będziemy musieli nauczyć się różnych sposobów nawiązywania relacji ze wszystkim, co w naszym życiu przedstawia dla nas jakieś znaczenie. Obierając taką drogę, może uda nam się sprostać zobowiązaniom – żyć cnotliwiej (w znaczeniu stoickim) i osiągnąć większy spokój ducha, w przekonaniu, że w tym wszystkim jest jakiś sens.

Oto zatem przesłanie tej książki, w tym aspekcie zgodnej ze stoicyzmem: dzięki oglądowi tradycji, praktyk społecznych i relacji, których jes...

frazes samorozwoju: Musimy się skierować ku wnętrzu (Det innover vi ma ga), poprzez analizy podejść kognitywnych (w tym NLP), trening uważności, samozarządzania, poczucia własnej wartości i samokontroli, ukazuje, że najróżniejsze wymogi wiążące się z samopomocą sprowadzają się do wmawiania człowiekowi, że najważniejsze problemy współczesności (dajmy na to kryzysy ekologiczne albo finansowe) można rozwiązać stosując na przykład medytację albo wzmacniając poczucie własnej wartości. Według autora większość literatury poradnikowej cechuje wyraźne nastawienie ideologiczne: ponieważ każdego z osobna czyni się odpowiedzialnym za swój los, każdy jest zmuszony szukać jednostkowych rozwiązań problemów właściwych całej wspólnocie. Zasadniczy paradoks polega na tym, że literatura samopomocowa z jednej strony hołubi wolne wybory i samorealizację jednostki, a z drugiej przyczynia się do formowania ludzi w coraz większym stopniu uzależnionych od pomocy i terapeutycznej interwencji, którą literatura ta oferuje. Pozornie twierdzi się, że dzięki samorealizacji stwarza się dorosłe, samowystarczalne jednostki, ale zamiast tego mamy do czynienia z uzależnionymi dziećmi (dziecinnymi dorosłymi), którym wydaje się, że prawda znajduje się w nich samych.

frazes samorozwoju: Musimy się skierować ku wnętrzu (Det innover vi ma ga), poprzez analizy podejść kognitywnych (w tym NLP), trening uważno...