Właśnie jestem po lekturze Ezekiela – typowego drania. Szczerze, raczej bym go nazwała najgorszym chamem i prostakiem, a nie draniem. Takiego nieprzyjaznego bohatera książki, już nie spotkałam dosyć spory czas. Jego poprzednik, który przetarł mu szlaki, Sebastian był choć trochę uroczy, ale te jego teksty po kilkudziesięciu stronach też przyprawiały o mdłości.
Marne te tłumaczenia naszego Zeka, które dotyczyły tego, iż „miał ciężkie dzieciństwo”, ale traktować ludzi, którzy są w stosunku do ciebie przyjacielscy, zależy im na tobie, mieszać z błotem na prawie każdym kroku to już przesada. Jeżeli miał z tym problem to trzeba było iść do specjalisty, który by mu pomógł.
Jedna z tych słabszych książek, dziwię się dlaczego wydawnictwo w ogóle zainteresowało się tą serią i tą autorką, bo wyrobiło już sobie renomę „tych lepszych książek”, ale dla mnie to kompletna klapa. Sebastian to była klapa, a Ezekiela pomnożyć razy dwa, więc jeszcze większa klapa. Jedyny plus tej książki to chyba imię głównej bohaterki, z którym mam dosyć dobre skojarzenia. A jeżeli już o niej mowa to też rozemocjonowana gówniara, bojąca się nawet tego jak ktoś tupnie nogą. Zero charakteru.
Szczerze, jeżeli chcecie spędzić (zmarnować) wolny czas to właśnie ta książka jest wspaniałym wyborem.

Właśnie jestem po lekturze Ezekiela – typowego drania. Szczerze, raczej bym go nazwała najgorszym chamem i prostakiem, a nie draniem. Takiego nieprzyjaznego bohatera książki, już nie spotkałam dosyć spory czas. Jego poprzednik, który przetarł mu szlaki, Sebastian był choć trochę uroczy, ale te jego teksty po kilkudziesięciu stronach też przyprawiały o mdłości.
Marne te...