Ja nie wiem. Biorę do ręki takie "Tego kwiatu jest pół światu", czytam opis, myślę: okej, spoko, będzie zabawny romans, może się pośmieję. Po czym otwieram książkę, zaczynam czytać... i no nie, coś mi tu nie gra.
Jakoś zirytował mnie fakt, że opis z tylnej okładki nie do końca pokrywa się z zawartością książki. Okej, jest humor i miłostki, ale o tym, że w tle rozgrywa się kryminalna historia z trupem i babcinym spadkiem, to już wydawca nie raczył poinformować. Nie lubię być zaskakiwana w ten sposób i przyznaję, że trochę czuję się rozczarowana.
Co do samej książki - całkiem zgrabnie napisana, autorka pisze bardzo ładnie i składnie (ale nie wybaczę "acha"). Główna bohaterka to chodzący magnes na kłopoty i sytuacje rodem z sitcomów, czasem to aż mnie dziwiło, co jeszcze ta dziewczyna odwali. Ponieważ jednak przygarnia kotka, a ja jestem niepraktykującą kociarą, to wybaczam jej te małe grzeszki.
Co jeszcze? Narracja chwilami za szybko pędziła w tekście - w sensie, że narratorka-bohaterka momentami z zawrotną prędkością przechodziła do kolejnych wątków, prawie się gubiłam), plus sama intryga rozwiązała się dosłownie na kilku stronach. Ała. Naciągane to jak nowe rajstopy.
No ale w zasadzie przeczytać można, i pośmiać się też, tak dla relaksu i rozrywki (lektura na długą podróż pociągiem niemal idealna, sprawdziłam na sobie). I współczuć roztrzepanej Majce takiego pecha. I zazdrościć powodzenia u płci przeciwnej.

Ja nie wiem. Biorę do ręki takie "Tego kwiatu jest pół światu", czytam opis, myślę: okej, spoko, będzie zabawny romans, może się pośmieję. Po czym otwieram książkę, zaczynam czytać... i no nie, coś mi tu nie gra.
Jakoś zirytował mnie fakt, że opis z tylnej okładki nie do końca pokrywa się z zawartością książki. Okej, jest humor i miłostki, ale o tym, że w tle rozgrywa się...