Tytułowe Olszany to rodzinna posiadłość Borowiczów, której latami nie udaje się sprzedać. Znajdująca się na życiowym zakręcie Julia postanawia ostatecznie zakończyć sprawę spadku po dziadku, aby tego dokonać, udaje się w podróż, która odmieni całe je dotychczasowe życie.

„Olszany. Droga do domu” ma specyficzny klimat, bardzo lubię powieści, których akcja rozgrywa się w małych miejscowościach, bo one mają jedyną i niepowtarzalną atmosferę, ta ciekawość i podejrzliwość sąsiadów, ploteczki, które rodzą się z zainteresowania przybyłym obcym, wszytko to sprawia, że z przyjemnością oddaję się lekturze. Przy powieściach obyczajowych szukam czegoś oryginalnego, czegoś, co sprawi, że powieść mnie wciągnie, przy „Olszanach” był to niby tak trochę na marginesie, ale, jak dla mnie bardzo interesujący wątek paranormalny. Dzięki niemu ta powieść nabiera kolorytu i dzięki niemu poznajemy tajemnicę ukrytą w starym domu na Pomorzu.

„Olszany” to historia kobiety po przejściach, porzuconej narzeczonej, która nie potrafi odnaleźć się w nowej dla siebie sytuacji — trzydziestoletniej singielki. Planowała rodzinę z mężem u boku, a dostaje rozczarowanie, Olszany mają być dla niej ucieczką zarówno przed niewiernym narzeczonym, jak i niewygodnymi pytaniami matki. Na miejscu znajduje nie tylko przepiękny, stary domek z dość mroczną przeszłością, ale i interesujące sąsiedztwo bardzo przystojnego weterynarza. Czy z Wiktorem połączy ją coś więcej niż tylko interesy względem domu? Musicie sprawdzić sami.

„Olszany. Droga do domu” czytało mi się dość dobrze, bo ja bardzo lubię, kiedy dużo się dzieje, a tu wątków jest wiele. Rodzinna tajemnica, sprawa „nawiedzonego” domu, przemiana głównej bohaterki, która wreszcie może stać się sobą, a nie tylko dodatkiem do Piotra, bo miałam wrażenie, że ona tak bardzo podporządkowała się narzeczonemu, jego wizji kobiety idealnej, że zupełnie zapomniała o sobie. I Wiktor — miasteczkowy weterynarz, który bardzo wiele stracił.

„Olszany. Droga do domu” to powieść, którą będzie zachwycona każda osoba, która uwielbia dobrze napisane, naturalne książki, bo ona taka jest — prawdziwa, a do tego lekka i z pomysłem. O korzeniach, o poszukiwaniu siebie i własnego miejsca na ziemi.

Tytułowe Olszany to rodzinna posiadłość Borowiczów, której latami nie udaje się sprzedać. Znajdująca się na życiowym zakręcie Julia postanawia ostatecznie zakończyć sprawę spadku po dziadku, aby tego dokonać, udaje się w podróż, która odmieni całe je dotychczasowe życie.

„Olszany. Droga do domu” ma specyficzny klimat, bardzo lubię powieści, których akcja rozgrywa się w...