Warto przeczytać, by dowiedzieć się, czego od widzących oczekują niewidomi. Jaka forma pomocy jest im potrzebna - kiedy powinien to być dotyk, a kiedy komunikaty słowne. Autor niekiedy cierpliwie i z humorem, czasem z irytacją opisuje różne sytuacje ze swojego życia. Opisane postawy widzących wobec jego niepełnosprawności czasem mogą służyć za wzór, a czasem są naganne.
Temat ważny, a książka potrzebna. Momentami naprawdę zabawna. Mało gwiazdek za styl i warstwę językową - przydałaby się porządna redakcja.

Warto przeczytać, by dowiedzieć się, czego od widzących oczekują niewidomi. Jaka forma pomocy jest im potrzebna - kiedy powinien to być dotyk, a kiedy komunikaty słowne. Autor niekiedy cierpliwie i z humorem, czasem z irytacją opisuje różne sytuacje ze swojego życia. Opisane postawy widzących wobec jego niepełnosprawności czasem mogą służyć za wzór, a czasem są...

Zgaś światło... zamknij oczy... Otwórz je. Widzisz? Nie? A widzisz! Wiele mówiący tytuł to już dużo, ale treść która pokazuje ci świat z innej perspektywy to coś niesamowitego. Szczególnie, jeśli język przekazu jest lekki, czasem zartobliwy a jednocześnie zmuszający do myślenia. Przeczytałam tę publikację od deski do deski w jeden wieczór. Nie dało się inaczej. Pochłonęłam ją, wczułam się w rolę - poczułam ją! Przyciski z Braille'em w windzie, podjazdy do budynków, spłaszczone krawężniki przy jezdni... teraz ma to dla mnie nowy, realny wymiar. Teraz już wiem jak czuje się ktoś, kto widzi słabo lub w ogóle. Dziękuję Panie Tomku za otwarcie mi oczu :)

Zgaś światło... zamknij oczy... Otwórz je. Widzisz? Nie? A widzisz! Wiele mówiący tytuł to już dużo, ale treść która pokazuje ci świat z innej perspektywy to coś niesamowitego. Szczególnie, jeśli język przekazu jest lekki, czasem zartobliwy a jednocześnie zmuszający do myślenia. Przeczytałam tę publikację od deski do deski w jeden wieczór. Nie dało się inaczej. Pochłonęłam...