„Pewnego dnia będziesz wystarczająco dorosła, by znów czytać baśnie” – tymi słowami C. S. Lewisa autor wprowadza nas w swoją całkiem nową, barwną baśń. Tylko co robi cytat o stawaniu się dorosłym w książce dla dzieci?

„Zaklęcie Życzeń” jest pierwszą częścią baśniowego cyklu, a ja już nie mogę doczekać się następnej książki. Poznajemy dwójkę bohaterów – rodzeństwo, a dokładniej bliźnięta – Alex i Connera, których życie przypomina koszmar. W krótkim czasie musieli dorosnąć, zostali półsierotami i stracili dom z ogrodem idealnie przystosowanym do zabawy. Dla ich młodych serc jest to najgorsze, dotąd poznane uczucie. W tym momencie od babci dostają niezwykły prezent, jakim są baśnie Andersena i braci Grimm w jednej, ogromnej, starej księdze. Żadne z nich nie przeczuwa, że prezent może stać się bardziej niezwykły niż sądzą.

Podczas czytania miałam wiele skojarzeń z innymi dziełami. Alicja w Krainie Czarów, Czarnoksiężnik z Krainy Ozz, Narnia, Harry Potter, Mała Syrenka, nawet Czysta Krew i wiele, wiele innych przewijały się bez przerwy w mojej głowie. Pomijając postacie występujące w tej powieści, czyli prawie wszystkie księżniczki, wróżki i czarne charaktery, Chris naprawdę utworzył cudowny nastrój. Chodzi właśnie o ten klimat. Każdy z nas może sobie przypomnieć, jak się czuł w dzieciństwie zagłębiając się w bajkowy świat. Tak właśnie poczułam się przy tej książce mając ponad 20 lat.

Zastanawiało mnie tylko jedno. Bohaterowie trafiają za pomocą księgi do innego świata. Krainy, którą znają od najmłodszych lat z opowieści. Już w tak młodym wieku stają na zakręcie życia i mogłoby się wydawać, że trafienie w samo centrum baśni będzie dla nich cudowną odskocznią. Ale nawet Alex, która niezmiernie cieszy się z okazji do osobistego poznania swoich idolek księżniczek od razu chce się stamtąd wydostać.

Nad okładką mogłabym się rozpisywać i rozpisywać. Jest niezwykła. Baśniowa, klimatyczna, barwna i bardzo mi się podoba. Złota obwoluta wokół poszczególnych elementów nadaje jej elegancji. Z ciekawości zajrzałam do internetu, żeby sprawdzić jak będą wyglądały następne części i to był błąd. Chcę je mieć już teraz. Wracając do pierwszej części – miłym zaskoczeniem było, że w paczce zastałam książkę z twardą oprawą. Ta zielona okładka dodaje wytworności, a grubość sprawia, że będzie w idealnym stanie jeszcze przez wiele lat, choćbym czytała ją co miesiąc. Uwielbiam kiedy ilustracje na zewnątrz pokrywają się z wnętrzem. Księżniczki, żaba, zamki, wróżki, a nawet tak mało rzucające się w oczy elementy jak jabłka, wrzeciono czy chatka z piernika, jak najbardziej pokrywają się z treścią.

Każda baśń zawiera morał. Dzięki tej baśni możemy dowiedzieć się, że za każdym złem kryje się zło wyrządzone komuś innemu. Nikt nie rodzi się zły, to wydarzenia sprawiają, że z czasem stajemy się źli, być może nie widzimy innego wyjścia. Nie możemy nikogo oceniać nie znając jego historii. Nie chcę robić tu spoilerów i bardzo chciałabym żebyście sami przeczytali tę książkę, dlatego resztę przemyśleń zostawiam Wam.

Niesamowicie było wrócić myślami do lat dziecięcych, spotkać się znów ze starymi przyjaciółmi i zobaczyć jak sobie radzą po tylu latach. Pośród zdań krąży magia. Chris Colfer może stać się niebawem kolejnym Hansem Andersenem. I popieram to całym sercem.

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Młodzieżówka

___________________________________________
Na bardziej szczegółową recenzję i dyskusję na temat książki zapraszam tutaj: https://atramentowaprzystan.blogspot.com/2018/11/43-kraina-opowiesci-zaklecie-zyczen.html

„Pewnego dnia będziesz wystarczająco dorosła, by znów czytać baśnie” – tymi słowami C. S. Lewisa autor wprowadza nas w swoją całkiem nową, barwną baśń. Tylko co robi cytat o stawaniu się dorosłym w książce dla dzieci?

„Zaklęcie Życzeń” jest pierwszą częścią baśniowego cyklu, a ja już nie mogę doczekać się następnej książki. Poznajemy dwójkę bohaterów – rodzeństwo, a...