Numer znacznie lepszy od poprzedniego, większość opowiadań trzyma poziom.
"Ostatnia forteca na Podlasiu", Olaf Pajączkowski - to akurat nie mój gust, takie militarne postapo z motywami ekologicznymi, w którym motywy słowiańskie można by podmienić na cokolwiek innego i na jedno by wyszło. Ciekawy wątek konfliktu wartości sienkiewiczowskich i neopogańskich pozostaje nierozwinięty, bo ważniejsze jest prucie z karabinów maszynowych do hord strzyg. Dla fanów podgatunku, dla mnie najwyżej 5/10. Na marginesie: obecnie pewien niesmak pozostawia zdanie "rosyjskie oddziały ruszyły z odsieczą Białorusi i Ukrainie".
"Bałałajka", Franciszek Mocek - epizodyczna impresja o wiedźmie (czy wiedźmach?). Dobry styl, tajemnicza atmosfera i niejednoznaczny status głównej bohaterki. Największą wadą byłby brak wyrazistej fabuły, ale taka już uroda tego tekstu. 7/10
"Potęga Orlich Gniazd", Aleksandra Cebo - znowu militarne postapo, czyli coś, czego nie lubię, bo spłaszcza i uzwykla niesamowitość i fantastyczność, co to za zabawa, gdy legendarne stwory można badać i rozmnażać w laboratorium. Dosyć sprawnie napisane i ciekawe migawki ze świata przedstawionego, ale ze względu na swoją niechęć do podgatunku waham się między 5 a 6/10.
"Długie lato", Anna Maria Wybraniec - utrzymana w prasłowiańskich klimatach historia płanetnika, który próbuje być dobrym ojcem, a doprowadza do katastrofy ekologicznej. Dobry klimat między swojskością a niesamowitością. 7/10
"Pędzi ogień na rozstajach", Agata Poważyńska - styl chwilami niezgrabny, ale bardzo dobra atmosfera niezwykłości; motyw podobny do poprzedniego opowiadania (opiekun pogody kontra żmije burzotwórcze),ale inna realizacja. 7+/10
"Srebrna", Magda Flank-Wiecha - dziwna miłość dziewczyny do utopca, w stylu wyraźna inspiracja Tokarczuk (do czego autorka się przyznaje w nocie biograficznej),ale udatna. Dobrze napisana erotyka. 8/10
"Księżniczka i smok", Grzegorz Wielgus - kolejna tego autora odsłona jego pseudofrancuskiego świata. Styl niemal bez zarzutu, ale fabularnie to najwyżej migawka bez satysfakcjonującego rozwiązania, no i tytuł raczej pretekstowy. 6-7/10 za styl i astmosferę, ale jako opowiadanie najwyżej 5/10.

Numer znacznie lepszy od poprzedniego, większość opowiadań trzyma poziom.
"Ostatnia forteca na Podlasiu", Olaf Pajączkowski - to akurat nie mój gust, takie militarne postapo z motywami ekologicznymi, w którym motywy słowiańskie można by podmienić na cokolwiek innego i na jedno by wyszło. Ciekawy wątek konfliktu wartości sienkiewiczowskich i neopogańskich pozostaje...