Długo, bardzo długo czekam, by ktoś tę, wydaną kilkadziesiąt lat temu książeczkę (właściwie broszurkę) wystawił na Allegro. Wreszcie jest! Otwieram pożółkłe strony z bardzo już słabo miejscami widocznym drukiem i czytam. Czytam na głos, bo osoba, z którą chcę się tym tekstem podzielić - niedowidzi... Drugie , zamieszczone tu opowiadanie - "Dymy nad Katyniem" mogę potraktować jako entrée do ogromnej publikacji tego autora pt. "Katyń, zbrodnia bez sądu i kary", a ponieważ już ją przeczytałam jakiś czas temu - krótki tekścik, choć porusza, jest już tylko małym przypomnieniem i nie wywołuje takiego jak książka wstrząsu . Natomiast pierwsze opowiadanie...
Czytam, z początku z zachwytem, bo jak często u tego autora zaczyna się od niesamowicie realistycznego, przecudownego opisu przyrody. Wiem jednak, że to tylko wstęp...Czytam głośno dalej i już po paru chwilach głos zaczyna mi się łamać...łamać coraz bardziej , aż do momentu, gdy muszę przerwać by powycierać oczy...Czy to tylko kwestia faktu, że czytam głośno, a to trudniejsze w najbardziej wzruszających momentach? Czy może potworność opisywanych wydarzeń jest aż taka, że nie ma to znaczenia? Nie wiem...Mord w Ponarach, sceny przy których piekło to wesołe miasteczko - odbiera głos. "Ponary - baza" to naoczna relacja i traktuję ją jak najrzetelniejszy materiał źródłowy, a odłożywszy na półkę, zastanawiam się, jak po zobaczeniu czegoś takiego można jeszcze dalej żyć...

Polecam każdemu, każdemu kto ciągle śni o tym , że Niemcy to ludzie. Każdemu kto chce się dowiedzieć jak to naprawdę wyglądało i, co bardzo ciekawe i ważne, jakie formacje brały w tej zbrodni udział (bo od słuchania propagandowych kłamstw historycznych o nieuczestniczeniu przeróżnych narodów w zbrodniach niemieckich - wszędzie huczy od lat)...

Jeżeli ktoś chciałby te dwie niewielkie, zamieszczone w tym zeszyciku relacje przeczytać - nie trzeba jak ja, czekać latami, aż ktoś znowu tę stareńką książeczkę wystawi na Allegro. Oba zamieszczone zostały w wydanym przez wydawnictwo "Kontra" tomie "Fakty, przyroda i ludzie". Zorientowałam się jednak dopiero jak po niego sięgnęłam na swoją na półkę z książkami "do przeczytania". POLECAM!

Długo, bardzo długo czekam, by ktoś tę, wydaną kilkadziesiąt lat temu książeczkę (właściwie broszurkę) wystawił na Allegro. Wreszcie jest! Otwieram pożółkłe strony z bardzo już słabo miejscami widocznym drukiem i czytam. Czytam na głos, bo osoba, z którą chcę się tym tekstem podzielić - niedowidzi... Drugie , zamieszczone tu opowiadanie - "Dymy nad Katyniem" mogę...

Króciutka książeczka, dwa reportaże, kilkadziesiąt stron, a po jej zamknięciu ma się wrażenie jakbyśmy skończyli czytać olbrzymie tomiszcze. I nie chodzi tu przecież o ciężkość stylu to obrazy jakimi raczy nas Mackiewicz sprawiają, że przez kolejne strony brniemy z narastającym przerażeniem. Piorunująca scena żydowskiej hekatomby na torach w okolicach Ponar zwieńczona opisem uderzającej o ziemię odciętej głowy czy wyjątki z listów katyńskich to fragmenty bardzo mocno zapadające w pamięć. Widać zresztą jak bardzo reportaż zmienił się od tamtych czasów (i to niestety na niekorzyść),Mackiewicz nie sili się na sztuczny obiektywizm i nie unika oceny bohaterów opisywanych wydarzeń. Jego emocjonalny styl (chwilami nawet ekspresyjny) doskonale współgra z podejmowaną przezeń tematyką. Wielkie pióro - nic dodać, nic ująć.
Oba reportaże (“Ponary-Baza” i “Katyń”) są dostępne w innych zbiorach tekstów tego autora, chciałbym jednak zwrócić uwagę na pierwszy z nich. W czasach kiedy narzekamy na małą publikacji dotyczących udziału Polaków w zagładzie Żydów (przy kilkudziesięciu obszernych pozycjach na ten temat),na Litwie mijają dopiero dwa lata od wydania pierwszej książki z opracowaniem tego tematu (Nasi. Podróżując z wrogiem - Efraim Zuroff, Rūta Vanagaitė)! Tym bardziej warto poznać historię Ponar, a reportaż Mackiewicza może być świetnym ku temu wstępem.

Króciutka książeczka, dwa reportaże, kilkadziesiąt stron, a po jej zamknięciu ma się wrażenie jakbyśmy skończyli czytać olbrzymie tomiszcze. I nie chodzi tu przecież o ciężkość stylu to obrazy jakimi raczy nas Mackiewicz sprawiają, że przez kolejne strony brniemy z narastającym przerażeniem. Piorunująca scena żydowskiej hekatomby na torach w okolicach Ponar zwieńczona...